ΟΧΑΝΕ φέρει νύχτα- νύχτα, μὲ χίλιες προφυλάξεις ἀπ᾿ τοῦ Γκούρα τὰ λιθάδια. Τὰ διπλᾶ χαθιὰ ποὺ τοῦ: χαν περασμένα δὲν θὰ συγκρατοῦσαν ἂν δὲν εἶχε. συντρο- φιά τὀυ ἕνα ἀδέρφι του πιὸ ὀκνὸ καὶ πιὸ µεγάλο. Φαίνεται πὼς τὸ κάθε τι θὰ τὸ λογάριαζε ἐχθρικό, ἀκό: μα καὶ τὴν αὔρα τῆς νύχτας ποὺ τοῦ ἀνέμιζε τὴ χαίτη, καὶ γι αὐτὸ σ᾿ ὅλο τὸ δρόµο θὰ τοῦ τάραζαν τὸ µάτι καὶ τὰ νεῦρα τρόμοι ἀόρατοι. Αὐτὸ ἔδειχνε ὁ πολὺς ἱδρώς ποὺ στὰ χυτὰ καπούλια του ἀπογυάλιζε. Στῆς µάντρας τὴν ποριὰ τροµάξαν οἱ θαλμάδ:ς, ὅσο νά τὸ καταφέρουν νἁ Ιιπῇ µέσα. Μιὰ ἁνώα κὠλοφωτιά στάθηκε ἀφορμὴ νὰ σηκωθῇ στὰ πισινά του πόδια, τΏρες χτυποῦσε μὲ μιὰ ἀγέρωχη εὐγένεια τὸ πόδι του στὴ γῆ κι Ώρες ἀγρίευε καὶ φρούμαζε ἔτσι ποὺ σ᾿ ἔκανε να τρέµῃς. Εἶχε ὅμως τόσην ὀμορφιά µέσα στὸ πεῖσμα του ΜΙΚΡΛ ΛΙΗΓΗΜΛΙΛ . ποὺ σοῦ γεννοῦσε τὴν παρά- Ἀ' πολµη διάθεσι νὰ τὸ ἀγκαλια: σῃς καὶ νὰ τὸ φιλήσῃς. Γιὰ πρώτη μοὺ φορὰ ἔνοιω: [0 ΛΛ0Γ[0 ΜΟΥ σα τὸ τὶ θὰ πῇ ὀμορφιὰ καὶ πλαστικύυτητα, Αι ἐκείνη τοῦ σθέρκου του ἡ φιδίσια ἡ λιγξ΄ ρᾶδα! Κι ἦταν ἀκόμα πολὺ νἑἐο. Σὰ Χλιμιντροῦσε θάρρευςς πὼς φώναζε τὴ µάνα του παραπονιάρικα, λὲς κι’ ἤθελε τῆς µάνας του τὴ γνῶσι γιὰ νὰ τοῦ Κυθερνάῃ τὴ δύναμί του τὴν ἀλόγιστη. Ἡ ἄλλη µέρα τὸ θρῆκε δεμένο κοντὰ στὸ μαντρότοιχο, ἀνήσυχο καὶ μελαγχολικό. Ἱίποτα δὲν τὸ εὐχαριστοῦσε. Χλιμίντραγε θλιθερὰ καὶ στύλωνε τ’ αὗτιά του μπρὸς καὶ πίσω. Μὲ τ) ἀνοιχτᾶ ρουθούνια του ρουφοῦσε τὸν ἀέρα ὑπώ: ψιασµένο κι ἡ ἀνάσα του σὰ λυγμὸς τοῦ κόμπιαζε τὸ λά- ῥρύγγα. ον . Μὰ πρὸς τὸ µεσηµέρι ἔσκυψε τὸ κεφάλι. Μιὰ θλῖψι θά: ραινε τὰ ὡραῖα του µέλη, ἐνῷ τὸ ἡμερωμένο ἀδέρφι του κεί πλάϊ μασοῦσε χυδαῖα τὴν ταγή του. Κάποια οτιγμἠ μιὰ ἀπότολμη ἴἰδέα μ᾿ ἔκανε νὰ τὸ ζω: γώσω καὶ νὰ τοῦ δώσω μιὰ χεριὰ ἀπὸ δροσερὲς κορφὲς στα- ριοῦ. Δὲν ταράχθηκε. Πῆρε δυὸ φύλλα σὰν ἀπὸ εὐγένεια, ἁλαφρὰ τινάζοντας ἀπάνω κάτω τὸ κεφάλι του, δυὸ φυλ: λαράκια µόνο. Ετσι πρωτογνωρίστηκα μὲ τὸ ἄλογό µου. Σιγὰ--σιγὰ ἡμέρεψε, συνἠθῖσε στὴ νέα του ζωὴ καὶ µά- λιστα εἶχε τόσο µαλακώσει, ποὺ φοθηθήκαµε μὴν τὄχανε µατιάσει. Γιατὶ εἶχε πῇ μιὰ µέρα κάποιος γείτονας: «Αὐτὸ τὸ ἄλογο εἶναι ἀγγελοκάμωτο. πι) εἶναι κρῖμας νὰ χαλάσῃ στὴ δουλειά». Κι ὁ πατέρας µου Χολώθηκε πὠὼς τάχα αὖτος τὸ µάτιασε. Μὰ τὴν ἡμέρα ποὺ τὸ πιάσαν νὰ τὸ πεταλώσουνε ἄλλα ἔαν ὅλοι τους γνώµη. Θεέ µου, τὸ μαρτύριο τὸ δικό του ἤτανε καὶ δική µου Φφοῦθξ- εἴχανε θάλει κάτω τὴν ἀτίθαση τὴ φύσι, τὴν ἀνόθευτη ὀμορ' φιὰ καὶ τὴ γονάτιζαν. Όπως ὁ χτῦπος τοῦ σφυριοῦ, μιά στο καρφὶ καὶ μιὰ στὸ πέταλο, τὸ ἐρέθιζε καὶ τὄκανε σώστο στοιχειό, εἶχα παγώσει ἀπ᾿ τὴν τρομάρα µου, πῶς θὰ κομ- µατιαζόταν ἀπ᾿ τὴν ἴδια τὴν ὁρμή του µέσα στὰ φοθερά τι- νάγµατά του. , , Ὡστόσο ὕστερα ἀπ᾿ αὐτὸν τὸν παιδεµό, κροτάλιζε τὰ ὁπλισμένα πόδια του στὶς πέτρες μ) εὐχαρίστησι καὶ χαί- ῥονταν νὰ θόσκῃ, συνηθισμένο πιὰ μὲ τ ἄλλα του τ᾽ ἀδέρ: φια. Α, νὰ τὸ θλέπατε µέσ᾽ στὸ µαγιάτικο λιθάδι πῶς σκιρ: τοῦσε, πῶς πηλαλοῦσε ἀνάλαφρο κι ἀνέμιζε Τὴ Χαΐτη του καὶ τὴν οὖρά του, λὲς κι ἤθελε ν᾿ ἀνοῖξῃ τὰ φτερούγια του, Ἔτσι θλέποντάς Το, μιὰ λαχτάρα μὲ Κυρίευε: Πᾶτανε µπο' ρετὸ νὰ τὸ καθαλλικέψω. Τότες δὲ θάγγιζα τὴ Πιν μὰ θᾶ- παιρνα φτερὸ µαζί του νά πετάξω στὸν ἀέρα. « Όταν εἶμαι καθάλλα στὸ ἆλογό µου, μονάχα ὁ Θεὸς εἶν' ἀπὸ µένα πιο ψηλά», λέει ὁ Τσερκέζος, , ο. . Μὰ ἡ κακὴ τύχη δὲ μ’ ἀφῆκε νὰ τὸ χαρῶ το καθαλλί- κεµά του. Γιατὶ μιά µέρα, τὸ χειμῶνα, ἀναζητῶντας τὸν ἑ- λεύθερον ὁρίζοντα, πλανέθηκε στὸ ἀντικρινὸ θουνόὀ. ᾿Εκεῖ, θέλοντας ν᾿ ἀνέθῃ κἄποιο θράχο, γλίστρησε σ’. ἕναν ὄχτο ἀπὸ δυὀὸ--τρεῖς ὀργυιὲς ψηλά κι’ ἔπεσε κι ἔσπασε τὰ σφὀν- τυλά του. Εκείνη τὴν ἡμέρα ὁ οὐρανὸς ἤτανε µπουκωµένος ἀπὸ οὐγνεφα σταχτιά: κι’ ἀληθινὰ ἀπὸ τὴν αὐγὴ ἕνα κακὸ προ: αίσθηµα μοῦ πλάκωνε τὸ στῆθος. ᾿ Τοῦ κάκου ἀναζητούσαμε ὥς τὸ δειλινὸ τὸ ἄλογόὁ µας. Τόθραμε τέλος ἐκεῖ πέρα νὰ παραδέρνῃ κατὰ γῆς, νὰ κατα σκάφτῃ μὲ τὰ δυὸ µπροστινά του τὸ νοτισµένο χῶμα. ᾿Απὶ τὰ νεφρὰ καὶ πίσω ῆταν νεκρὸ κι ἀκίνητο. Καὶ κεῖνο τὸ χλιμίντρισµά του τὸ κλαψάρικο σοῦ ράγιζε τὰ φυλλοκάρδια. Ἔτσι ὅπως τὄθλεπα μιὰ πίκρα ἀνείπωτη μοῦ ξέραινε τά χείλη καὶ τὰ δάκρυα καναλίζανε ἀπ᾿ τὰ µάτια µου. “Ὁ πατέρας µου ἀπ᾿ τὴ λύπη του θέλησε νὰ τοῦ φυτέφῃ του. ὁ θορηᾶς τὴ νύχτα ἐκείνη πῆρε τὴ ψυχή Γ, ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛεΥΘΕΡΑ ἨἩΜΕεΡοΝΥΣΤΙΑΙ ἁ ͵ ᾽ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. ΓΙΑ ΤΗΝ. ΚΥΠΡΟ ΚΥΠΡΙΛΚΑ ΜΗΝΥΜΛΙΛ Βογγώντας στὰ δαγχκώµατα τοῦ. λυσσασμέγου λιονταριοῦ, ἀντικτυπᾶς φανατικὰ πεντάµορφη µας ἀδελφὴ γεμάτη δύναμη κι ὅρμή. Μὲ τοῦ Νοτιὰ τὸ φύσημα τῆς Μάνας στέλλεις μήνυμα: «Αγκάλιασέ µε Μάνα µου καὶ κράτησέ µε δυνατά. Μέσ᾽ τὴ σκιὰ τῆς Λευτεριᾶς πρυχώφησέ µε γρήγορα καὶ ράτησε ἀκοίμητα στοὺς πόνους µου τ) ἀδέλφια µου. Βαλσάμωσέ µου τὶς πληγὲς καὶ δέσε µου τὰ τραύματα». ἴψοι υψ Ν΄ κά ς ΄ ᾿ Καὶ ἁπαντᾶ ἡ Μάνα τας μὲ τὶς πνοὲς τῶν μελτεμιῶν: «Ὁ ἔρωτας ὃ ἐθνικὺς σοῦ δίνει τόξο καὶ φτερὰ καὶ τὴ θαριὰ φερέτρα του γεμάτη θέλη καυτερά. Ἡ ἁδελφή σου Λενυτεριὰ γωνιὰ καλη σοῦ κράτησε στὺ ιατωμένο ἴσχιο της. ΜΝαὶ ἡ Δημοκρατία µας προθάλλει στὴν ᾿Ακρόπολι πανώρια, μεγαλόπρεπη, ἠλιοκαμένη καὶ τρανὴ κρατώντας σάλπιγγα σφιχτὰ στὴ δυνατὴ παλάμη της. Καὶ μὲ τ) ἀνέμου τὰ φτερὰ καλεῖ σ᾿ ἀγῶνα τὸ λαὸ καὶ μήνυμα τῆς Νίκης µας σοῦ στέλλει ἡ Ἐύπρος σταθερό. Σοῦ χάρισε ἡ σκλάθα Γῆ τὸ θάρος τοῦ ἀγῶνα της, ἡ Θέμιδα τὸ θάλσαμο ατὸ αῶμα τ) ὁλοτραύματο ἀπ᾿ τὸ δικό µου δίνω ᾽γώ», ΔΗΥΤΗΡΗΣ ΜΠΟΥΡΝΑΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΓΑΜΟΥ Ὁ κ. Κώστας Χρ. Γιαλέλης καὶ ἡ δ. Χρυστάλλα Συμεοῦ, ἁμφότεροι ἐξ ᾿Αθπαίνου, ἔδωκαν ἁμοιθαίαν ὑπόσχεσιν γάμου. ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ Ὁ κ. Φώτης Α. Παπαθωμᾶς καὶ ἡ δ. Λίτσα Χ. Χατζηνικόλα, ἀμφότεροι ἐκ Βαρωσίων, θὰ δεχθοῦν συγχαρητηρίους ἐπισκέψεις ἐπ᾽ εὐκαιρίαᾳ τῶν ἁρραδώ- νων των, αὔριον Κυριακὴν καὶ μεθαύ- Ῥιον Δευτέραν, όην καὶ 7ην Δεκεμθρίου εἰς τὴν οἶκίαν τῆς μνηστῆς, ὁδὸς ΗἨρα- κλέους ἆρ. 46 εἷς Βαρώσια. ΑΝΤΙΦΥΜΑΤΙΚΟΣ ΛΕΜΕΣΟΥ Εἰσέφεραν ὑπὲρ τοῦ Συνδέσμου Λεομεσοῦ οἱ ἀκόλουθοι: Τσι- μεντοποιεῖον 25 λ., ὑπάλληλοι Έται- Ρείας ᾽Αμιάντου λ, 10. 656 µίλς, Βα- ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ᾽Αντιϕυματικοῦ λ., τὰ δημοτικὰ σχολεῖα Πέρα Πεδίου λ. 4.550 μίλς, Αγίας Φυλάξεως λ. 1.500 µίλς, ᾿Ανωγύρας 900 µίλς, “Αγ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΛΑΟΣ» ΕΤΒΥΜΙΕΣ ΠΛΛΗΕΣ ΙΣΤΡΙΕΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ Ο ΤΑΣΧΥΠΟΥΣ Κλεφτουριά!... Αὐτὸ ἧταν τὸ ὄνειρο κάθε παλληκαριοῦ, ποὺ ἤδελε νὰ ζήσῃ ἐλεύθερο, καὶ ν᾿ ἀναπνεύσῃ τὸν ἐλεύθερο ἀέρα τῶν Ἑλληνικῶν Θουνῶν]|... Ο- νειρο καὶ προσδοκία... Δὲν πρόφταινε τὸ παιδὶ νὰ φτάσῃ στὰ 17 χρόνια κι παιρνε τὸ τουφέκι κι’ ἔόγαινε στὸ κλαρί! Αός µου μητέρα μιάν εὐχὴ κι. ἔλα νὰ σὲ φιλήσω µισεύω αὔριο ταχὺ καὶ πάω νὰ πολεμήσω.., θὰ πάρω τὸ τουφέκι µου νὰ πάω νὰ γίνω κλέφτης... Αὐτὸ ἦταν ὁ σκοπὸς κάθε νέου... Βὰ καταταχθῇ στά σώ- µατα τῶν κλεφτῶν καὶ νὰ γίνῃ πολεμιστής, ἕτοιμος νὰ θυσια- σθῃ γιὰ τὸ ξεσκλάδωμα τῆς Πατρίδας... Δέν ξέρω ἂν ἔχῃ ξαναειπώ- θῇ ἡ σκέψις αὐτή! Μὰ πιστεύω πὼς ἂν ἡ Φιλικὴ Εταιρεία ἢ- ταν ἡ ὀργάνωσις τῆς ἜἘπανα- στάσεως, ἡ κλεφτουργιὰ ἦταν ἡ στρατιωτικὴ προπαρασκευή της, Γιατὶ πραγματικἁ στὴ µε- γάλη ἐκείνη «Στρατιωτικὴ Σχολὴ» τὰ πάντα διδασκόν- τουσαν οἱ κλέφτες|... Μάθαιναν σκοποθολή! Μά- θαιναν νἁ περνοῦν τὸ θόλι μέσ᾽ ἀπ᾿ τὸ δακτυλίδι καὶ τοῦ «ταµ- 1 πουρώμµατος» τὴν τἐχνη |... Μὰ ταυτόχρονα µάθαιναν ὅλα Τὸ λιθάρι, τὸ ἀκόντιο, τὴ πάλη ποιος ἔτρεχε περισσότερο ἦταν σεθαστός!.... Ηταν ἕνα ὅπλο καλὸ στὶς ἐπιδρομὲς τοῦ ἐχ- θροῦ, ἢ' στὴν ἀνάγκη νὰ τρέξῃ κάποιος νὰ εἰδοποιήσῃ τοὺς ἄλλους κλέφτες νὰ ἔρθουν σὲ θοήθεια... Ἔνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ὀνομα- στοὺς «δρομεῖς», ὅπως θά λέ- γαμε σήµερα, ταν κι ὁ ᾿Ο- δυσσέας ᾿Ανδροῦτσος. Ηταν ξακουστὸς σ᾿ ὅλη τὴν σκλαθω-΄ µένη Ελλάδα γιὰ τὴ γρηγορά- δα του στὸ τρέξιμο. Γιὰ τὴν «ταχυποδία» του αὖ- τὴ ὠνομαζόταν καὶ «ταχύπους». Ἔτσι δὲ τὸν ὀνομάζει καὶ ὁ ποιητὴς τοῦ ἡρωϊκοῦ κατορθώ- µατος τοῦ ᾽Ανδρούτσου στὸ Χά: νι τῆς Γραθιᾶς: Ὁ ᾿Οδυσσεὺς ὁ «ταχύπους» ἡγεῖται τοῦ µαχίµου ἐκείνου χοροῦ..., Καὶ ἀκριθῶς γι’ αὐτὴν τὴν ἱκανότητα τοῦ Οδυσσέα διη- γοῦνται πολλὰ ἀνέκδοτα. Θὰ σᾶς διηγηθῶ τὰ δύο κα- λύτερα... Ὁ ᾿Ανδροῦτοος, παιδὶ ἁμού- στακο ἀκόμη, ἔφτασε στὰ Γιάν- νενα καὶ παρουσιάστηκε στοῦ ᾽Αλῆ πασᾶ τὴν αὐλή... Μόλις τὸν εἶδε ὁ ᾽Αλῆς... τὸν κύτταξε | ἐσὺ οὐρέ Ὁ ᾿Ανδροῦτσος δὲν τὰ ἔχα- σε. --ΝάΙ μπορῶ νὰ τρέξω, τοῦ εἶπε μὲ τὴν Χχαρακτηριστικὴ προφορά του, σ’ ἀνήφορο κυνη-: γῶντας τὸ καλλίτερο ἀἄλογό σου. Τὸ ἄλογό σου θὰ σκάσῃ ἀπὸ τὸ πολὺ τρέξιμο, ἐνῶ ἐγὼ δὲν θὰ πάθω τίποτε. | -- Κι ἂν δὲν τὸ καταφέρῃς οὐρέ.... -- Νὰ μοῦ παΐίρνῃς τὸ κεφάλι πασᾶ µου... ὍὉ ᾽Αλῆς δέχτηκε. Καὶ τὸ ἄγώνισμα ἀρχίνησε. Ὁ ᾽Αλῆ πασᾶς διέταξε τοὺς ἀνθρώπους του νὰ θροῦνε τὸ καλλίτερο καὶ γερώτερο ἄλογο γιὰ νὰ παραθγῇῃ μὲ τὸν ᾿Αν- δροῦτσο. Καὶ θρῆκε ἀκόμη ὁ ἴδιος τὸν πιὸ χειρότερο καὶ δυ- σκολώτερο δρόμο... Ὁ ἀγῶνας ἀρχίνησε.. Τὸ ἄλογο ἔτρεχει “Ὁ ᾽᾿Ανδροῦτσος ἀπὸ κοντά! Τρέχανε ἀδιάκοπα| Τὸ ἄλογο πετοῦσε Φωτιὲς μὲ τὰ πέταλά του ποὺ κτυποῦσαν στὶς πέτρες. Μὰ καὶ τοῦ ᾿Ο- δυσσέα τὰ πόδια λὲς καὶ εἶχαν φτερά | Πολλὲς ὢρες ἔτρεξαν ἔτσι!., Κάποτε τὸ κι ὁ ᾿Ανδροῦτσος «Φρέσκος-- φρέσκος τὸ πάτησε μὲ τὸ πὀδι του νικητής. Ὁ ᾽Αλῆ πασᾶς τὸν θαύμα- σει.... λὲς φορὲς μαντατοφόρο. Στὸ Χάνι τῆς Γραθιᾶς καρτε- ροῦσε νὰ ἐκδικηθῇ τὸν ἄδικο θάνατο τοῦ Διάκου, τοῦ ἐπιστη- θίου φίλου του, ποὺ σουθλίστη- κε ζωντανός. 'Ο ᾽Ανδροῦτσος μὲ τὰ παλ- ληκάρια του περιμένει νἁ πε- ράσῃ ὁ ἐχθρὸς κι’ ἐν τῷ µετα- ξὺ ἔχουν στήσει χορό... Τὸ γλέντι τὸ διακόπτει ἕνας λαγός... Τὰ παλληκάρια παίρνουν τά ὅπλα νὰ τὸν κυνηγήσουν. -- Σταθῆτε, τοὺς φωνάζει ὁ ᾿Οδυσσεύς. Τὰ παλληκάρια τὸν κύτταζαν ἀπορῶντας. --Μἠ ξοδεύετε ἄδικα τὰ 6ό- λια σας... Καὶ τὅθαλε στὰ πόδια. Σὲ λίγη ὥρα ξαναγύρισε μὲ τὸν λαγὸ στὴν ἀγκαλιά. Τὸν εἷ- χε πιάσει τρέχοντας ἕξοπίσω του. Δὲν εἶναι, ἀλήθεια, 6εθαιω- µένα ἱστορικῶς τὰ ἀνέκδοτα αὖτά. Κάπου μάλιστα ὁ ᾿Αν- ροῦτσος διαψεύδει τὸ δεύτε- ρο... Μὰ ἡ λαϊκὴ φαντασία, ἂν τά δημιούργησε, ἤθελε νὰ δείξῃ μὲ τοῦτα πόσο µεγάλο σχολεῖο τους. Καὶ πόσο τὸ σχολεῖο αὖ- τό, ἡ κλεφτουργιά, κατάφερε νὰ δώσῃ πολεμιστὲς καὶ νὰ χα- ἄλογο λύγισε] ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΙΑ ἵῷ ΦΙΟΠΝΟ.. ως Ἐπεισόδια ἐσημειώθησαν εἰς τὰ χωρία Βουνὶ καὶ Πάχ- ναν, ὅπου µετέθησαν διὰ νὰ ὁ- µιλήσουν ὁ κ. τάδε καὶ ἤ δὃ. τάδε, συνοδευόμενοι ὑπὸ ἑπτὰ ὁὀπαδῶν τῆς Δημοκρατικῆς ᾿Ε- νώσεως. Μόλις ὁ κύριος... καὶ ἡ δεσποινίς... κατέφθασαν εἰς Βουνί, οἱ χωρικοὶ ἤρχισαν νά... προκαλοῦν ἐπεισόδια...» Αὐτὴ περίπου εἶναι µιὰ ἀπὸ τὶς. εἰδήσεις ᾽Ακελικῆς ὄδομα- διἀτικῆς ἐφημερίδας. Εἴδησις θλιθερὴ ποὺ μᾶς κάνει νὰ ἀνη- συχοῦμε γιὰ τὸ τὶ μπορεῖ νὰ συμθεῖ ἀκόμα, κατὰ τὸ ἐκλο- γικὸν γρουσούζικο Ἰ12ήμερον ἂν οἱ ἀγουροξυπνημένοι νταη- δες τῆς «Δημοαστικῆς ᾿Εμέσε- ὡς» συνεχίσουν τὸ διολὶ τῆς ἐ- ξυθρίσεως τῶν ἁπάντων. Χὠ: ρὶς ἀμφιθολία, ὁ Κυπριακὸς λαὸς στὴν ὁλότητα του ἐπιθυ μεῖ τὴν εἰρηνικὴν διεξαγωγἠἡ τοῦ ἐκλογικοῦ ἀγῶνος καὶ τὴν ἐλεύθερη διακήρυξη τοῦ προ: γράμματος τοῦ κάθε ὑποψηφίου προέδρου του. ᾿Ἐπειδὴ ὅμως ἡ «Λημοαστικὴ Εμεσις» δὲν δια- θέτει πρόγραµµα θετικὀν, για- τὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει πρὀγραμ.- µα ἕνα σαρδανάπαλον κατα: σκεύασμα τῆς στιγμῆς -- κα: ταφεύγει στὴν ἐξύθριση τῶν ἀν- τιπάλων, ἔστω κι ἂν αὐτοὶ οἱ ἀντίπαλοι ἀποτελοῦν σύμόολα γιὰ τὸ λαὸ τῆς Κύπρου. Εἰρη- νικός, πολιτισµένος καὶ φιλόξε- καὶ τὸ Βουνί, διατηρεῖται στὴν Μόλις λοιπὸν οἱ Βουνιῶτες ἀκούσανε τὸ πὰ--πὰ τοῦ αὐτο- κινήτου στὰ κράσπεδα τοῦ χώ- ριοῦ τους, τρέξανε ομοθυµα- δὸν καὶ ρωτήσανε τοὺς ἁπω- χουµένους: -- Τοῦ λόγου σας - Γιὰ νὰ σᾶς θγάλουµε λόγο ἤλθαμε.... , - Μπᾶ... Καλὰ ποὺ μᾶς Θυ- µηθήκατε. Κοπιᾶστε... Περὶ ἅμ- πέλου ὁ λόγος - ὍΌσοχι. Περί... προέδρου. -- Πῶς Καὶ µπήκατε στὸν κόπο... περὶ προέδρου -- Βεθαίως... ᾽Ανάγκη πᾶσα νὰ ἐκλέξωμεν τὸν ἐκλεκτόν. -- Μακάριον... -- ὌΟοοχι... δέν.... -- Μιλῆστε µας λοιπὸν... τὶ ἔχει πάθει ὁ Μακάριός µας -- Μμμµ... Δὲν ἀξίζει γιὰ πρόεδρος. Τάκανε θάλασσα... Πατήθηκε. τὸ φιλότιμο, τῶν ἀγροτῶν µόλις ἐπισημάνανε τὶς προθέσεις τῶν µουσαφιραί ὧν. --Ὁ λόγος νὰ μένει... -- Γιατί -- Δὲν τὸν θέλουμε. π- Μά.. Ἡ δημοκρατία... -- Βρὲ τὶ μᾶς λές ”Αμετε στὴν εὐχὴ τοῦ Θεοῦ νὰ μὴ γε: Καὶ γίνηκε αὐτὸ ποὺ γίνηκε στὸ Βουνί. Τὸ θιολί τους ὅμως οἱ νταῆδες. Ι ΑΣΘΕΜΝΕΙΑΙ μεταδίδονται μὲ τὸν ἀέρα καὶ διὰ τοῦ ὕδατος, μὲ μικρὰ ἁόρατα ζώῦφια καλούμενα ἐμικρό- θια» καὶ μπορεῖ νὰ τὰ εἰσπνέῃς διά τοῦ στοµατος ϊ να Τά καταπίνῃς διά τοῦ ὕδατος καὶ τῆς τροφῆς σου καὶ ἔτσι να μολυνθῆς. ἘΕὰν τὸ αἷμά σου εἶναι πραγματικῶς ἐν καλῇ καταστα΄ σει, ὑπάρχει µεγαλυτέρα πιθανότης ν᾿ ἀποφύγῃς τον κίνδυ- νον. Εάν ὅμως τὸ αἷμά σου δὲν εἶναι καθαρὸν ἕνεκα ἀδυ ναµίας ἢ δυσκοιλιότητος, τὰ µικρόδια ταῦτα θά σοῦ µετα- δώσουν κατὰ πᾶσαν πιθανότητα ἀσθένειαν. Είναι λοιπον ἀπαραίτητον νὰ κταστρέφώμεν τὰ µικρόδια, ᾽Αγαποῦν να ζοῦν σὲ σκοτεινὸ, ὑγρὸ καὶ θρωμερό τόπο. Προέρχονται ἀπό κακῶς κατεσκευασµένους ὀχετοὺς, ἀπὸ τὴν οκόνην. τὰ σκου: πίδια, τὸ σάπιο κρέας κτλ. Ο ΙΑΤΡΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ µγενικῶς ἀπὸ ὅπου ἀναδίδεται κακή ὀσμή. Διὰ τοῦτο διατή: ρει τὸ δωµάτιόν σου καὶ τά 0 ΛΕΚΑΛΟΓΟ} ενδύματά σου καθαρά, στεγνἁ καὶ ἐκτεθειμένα στὸν ἥλιο καὶ η) ΙΣΗΣ τὸν ἀέρα όσον τὸ δυνατὸν περισσότερον, ἀποφεύγων νὰ µένῃς σὲ µέρη ὅπου ἀναδίδον- ται ἀναθυμιάσεις. Πρὸ τοῦ φαγητοῦ πλύνε πάντοτε τὰς χεῖ ρας καὶ τα νύχια, διότι πιθανὸν νὰ ὑπάρχουν ἐπ' αὐτῶν µ:- κρόδια προερχόμενα ἀπὸ ὅτι δήποτε ἔπιασες κατὰ τὸ διά οτηµα τῆς ἡμέρας. Δὲν πρέπει ὅμως νὰ φοθῆσαι ἀσθενείας, ἐὰν ἀναπνέῃς διά τῆς ρινὸς καὶ κρατῆς τὸ αἷμά σου, σὲ καλἠ κατάστασι. Εἶναι πάντοτε καλὸν ὅταν ἐξέρχεσαι ἀπὸ ἐκκλησίες ἤ κλει- στὸ µέρος συναθροίσεως, νὰ θήξῃς καὶ σκουπίσῃς τὴν μύτην σου, γιὰ νὰ ἀπαλλαχθῆς τῶν µικροδίων, τὰ ὁποῖα εἰσεπνευ σες παρ᾽ ἄλλων, ἝἛνας μεταξὺ τριάκοντα ἀνθρώπων, τοὺς ὅὃ- ποίους συναντᾷς ἔχει τὸ µικρόθιον τῆς φθίσεως. Ὁ νέος ἀναγκάζεται συχνάκις νὰ κοιμᾶται εἰς τὸ ὕπαι: θρον, διὰ τοῦτο ὅταν κοιμᾶται ἐντὸς τοῦ δωματίου του, πρέ- πει νὰ ἀφίνῃ ἀνοικτὰ τὰ παράθυρα, ἄλλως θὰ αἰσθάνεται στενοχωρίαν. ᾿Επίσης ἐὰν συνηθίσῃς νὰ κοιμᾶσαι ἐντὸς θερ' μῆς ἀτμοσφαίρας, εὐκόλως θὰ κρυολογήσῃς. Τίποτε δὲ δὲν εἶναι γελοιωδέστερον ἀπὸ ἕνα νέο συναχωμένο. Εὰν συνη: θίσῃς νὰ κοιμᾶσαι μὲ ἀνοικτὸν παράθυρον, οὐδέποτε θὰ συναχωθῆς. ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΦΘΙΣΕΟΣ 1) Ἡ Φφθίσις εἶναι Ἡ συχνοτέρα ἀσθένεια τῶν ἀνθρώπων, προσθάλλει ὅλα τὰ ὄργανα του σώματος καὶ πρὸ πάντων τοὺς πνεύµονας, Οὔτε ὁ πλούσιος, οὔτε ο πτωχός, οὔτε ὁ νέος, οὔτε ὁ γέρων εἶναι προφυλαγμένοι ἀπὸ τὴν φθίσιν. Τοῦχανε σφίξει μιὰ σιδερένια μυταριὰ στὸ ἀπάνώ χείλι τοῦ. δίχιου καὶ τῆς ἀνθρωπιᾶς τὰ ἀθλητικὰ παιγνίδ ) Καὶ τὸν πῆ ΄ Τὸν ν . : ’ Ἰ , -- - ͵ : ο ο, ᾽ σον , 5 γνίδια, ποὺ , τ ἣρε κοντά του. νΊνος ὁ λαός µας. Αλλὰ πρὸ κ ͵ -- ὴ. προέρχεται ἀπὸ μικρο καὶ τόχαν δέσει μὲ χοντρὲς τρηιές ἀπό τὴ µέση κι ἀπ ῶ, κι ἡ Νίν᾽ ἡ παντοδύναµη δημιουργοῦσαν γερὰ σώματα| ἀγαποῦσε μάλιστα πάρα πολὺ παντὸς ἔχει «φιλότιμο». Σὲ µε:[{ ς, 9 ο βίας πρι στα ἑκατιαμορις ος τὰ φλέγματα πόδια, ἀνάμεσα στὶς δυὸ ἀμυγδαλιὲς τοῦ κήπου µας. ΄Ω, τῆς Δευεεριᾶς τ' ἀγκάλιασμα. καὶ γενναίους πολεμιστές|....| Καὶ τὸν Χρησιμοποιοῦσε πολ. | ρικἁ δὲ χωριά ὅπως ἡ Πάχνα ον ονῶν, «Οικίνόυνος λοιτὸν δ’ ὅλους µας εἶναι ολῦ μεγάλος. . Τὶ αἷμα ποὺ ἑἐξώδευσες ρὴ δοκιμασία. ον πο Ἅη ν Ξ τὸ δρόµο... τὸ τρέξιμο ἔδι- ὍὉ ᾽Ανδροῦτσο ἁ ἆ ί α ! ο - ͵ ὃν α ρ μὴ α : ς ἦταν πιὰ ἀρχαίγονη του µορφὴ σὰν µη , , ἡ Ἡ τέχνη τῶν ἀνθρώπων, τῶν θαλμάδων οἱ ἄγριες φωνές ἐσὺ στῆς Νίκης τὸ θωμό, ναν ἐξαιρετικὴ προσοχή. “Ο- : ς ὴ ρ ὴ θεό ς ͵ ο ἱ δίδ απὸ τοὺς ἀρρώ- αν εἷν Αγά . . στὴ Στερεά καὶ πολεμοῦσε! μουαπτικὴ θεότης. τ ὀθιον τῆς φθίσεως µεταδίοεται ἅπο ες, ΡβΕΟ’ ἂν εἶν ἀνάγκη Ἱόρη µου, η Ρ Β ω Ἶ 9 μικρ' ης 3 ἑ τὰς μικρὰς σταγόνας, αἱ εἰς τοὺς ὑγιεῖς κυρίως µ ρὰς ας, α ὁποῖαι ταση τὸ τὸ στδεια τοῦ φθισικοῦ, ὅταν ὁμιλῇ, θή: χη ἤ, πταρνίζεται. Οἱ σταγόνες αὐταὶ περιέχουν πλῆθος µι- κροδίων, εἰσέρχονται διὰ τῆς ἀναπνοῆς εἰς τον ὀργανισμὸν καὶ μεταδίδουν τὴν φθίσιν. Ὅταν ὁ φθισικὸς φτύνῃ κατὰ γῆς µέσα στὰ δωμάτια, τὰ φλέγματά του ξηραίνοναι, γίνονται σκόνη, ἡ ὁποία ση: κώνεται ὅταν σκουπίζωµεν μὲ στεγνἠ σκοῦπα, ἤ τινάζωµε, ἤ ξεσκονίζωµε. Καὶ ἡ σκόνη αὐτὴ μεταδίδει τὴν Φθίσι. Τὸ µικρόθιον τῆς φθίσεως μεταδίδεται ἀκόμη δι᾽ οἶασ- δήποτε πληγῆς ἤ θλάδης τῶν θλενομεμθρανῶν (τῆς μύτης) ἤ τοῦ δέρµατος, διότι τὸ δέρµα τὸ ὁποῖον καλύπτει ὅλον τὸ σῶμά µας, χρησιμεύει εἷς τὸ νὰ ἐμποδίζῃ τὴν εἰσθολὴν τῶν µικροθίων. ᾿Ἐὰν λοιπὸν ἔχετε οἴανδήποτε πληγἡν, ὅσον µι κρά καὶ ἂν εἶναι (Ὑρατσουνιά, ἁμυχὴ κτλ.), νὰ τὴν σκεπά- ζετε πάντοτε μὲ τσιρότο ἢ καθαρὸν ἐπίδεσμον. 3) Τὰ φλέγματα τῶν φθισικῶν εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἐχ: θρὸς τῆς ἀνθρωπότητος. Ας μὴ πτύῃ λοιπὸν κανεὶς οὔτε εἰς τὸ πάτωμα, οὔτε εἰς τοὺς τοίχους, οὔτε εἰς τὸ µανδήλιον. Πτύετε εἰς τὰ, δοχεῖα τὰ προωρισμένα ἔπίτηδες διὰ τὰ φλέγ: µατα («τὰς πτυελίσρας»), ἀφοῦ τὰς γεμίσετε μὲ νερὀν. ᾿Α δειάζετε δὲ κατόπιν αὐτάς. ΔΕΥ ΤΕΝΑ, Ἰ Δεκεμέρίου, 1959 Ὕ απο οόσσσσσσσσσοσουυοοσοου ως κι ο ο κο ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΑΙ Ἐξασφαλίσατε τὰ ΔΕΡΟΠΟΡΙΚΑ μιὰ σφαῖρα μέσ᾽ στ᾽ αὐτί, νἁ τὸ λυτρώσῇ ἀπὸ τὰ θάσανα. θούλά Ζαχαρία Λοφίτη εἲς µνήµην τοῦ ὶ σὰ 3 ἡ Ὁ νέ ὁ ἣ ὁ ἑλλ ὃ 6 ὁ ὁ ῦ ἀπὸ δυὸ 9 Δὲν ἔπαιρνε ἄλλη γιατριά. Μὰ δὲν τὸν ἄφησα. ἳ ο καὶ σαν να μὴν του Ύεμισε τοι ταν τ ηνικὸ ουνὸ γιὰ νουµε ἁπο ουό χωρισ. ἢ ΑΤΜΟΠΛΟΊΙΚΑ εἰ ή τὴ νύχτα φυσομάνιζε θορηᾶς κρουσταλλιασμένος, ποὺ ον νου της 18 λῳ Γλαύκος Κάμσ-{ μάτι τὸν. ρώτησε: τοὺς σκλαθωµένους, ποὺ ζη-| --Δὲ «φεύγουμε. Κάτω ὁ η Τ Π ΓΚ εἰσιτήρια σας θρηνοῦσε κι ἔσπαγε τὰ γυμνὰ κλαριὰ τῶν δένδρων. ᾿Έτσι Υιάννης καὶ Λίμασσολ Κλᾶμπ ἀνὰ Τῃ -- Καὶ τὶ μπαρεῖς νἁ κάνῃς τοῦσαν τὴν ἐθνικὴ ἐλευθερία Φασισμός.... δι ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου, ἀπὸ τὰ Πρακτορεῖα µας. -- με κ... ση 3 ευθερία ον Ἑλλά . σαμα κο αλ νο ΤΛΕΙΛΙΛ ΣΜΕΤΑΝΛΑΣΙΕΥΣΕΗΙΣ ππεηφο! πο ΓΤΙΛΗ Λεωφόρος Εὐαγόρου ἀρ. 23 ΤΗΛ. 4213 -ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΚΟοδε ΠΟΤΕ ΙΤ ΞΕΝΟΛΟΧΕΙ(Ν ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΕΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΟΙΗΣ/1Ν ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΔΥΤΕΡΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΠΡΟΣΚΑΛΩΥΜΕΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΕΛΑΤΑΙ ΜΑΣ ΛΕΜΕΣΟΣ --- ΤΗΛ. 2299 ΤΟΥΡΠΙΝΑΙ αρ Ἡο τον ο ελ Ἂ, οὖν -- ΝΤΕΣΤΕΚΟ ΔΑ ΛΙΛΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΛΛΚΚΟΥΣ - ϱ ΣΤΕΡΕΕΣ ϱ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ϱ ΕΛΑΦΡΟΒΙΝΗΤΕΣ ΑΛΕΞΑΝΛΡΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ α Υθ! ΛΙΛ. ΒΑΡΩΣΙΑ -- ΛΕΥΚΩΣΙΑ - ΛΕΜΕΣΟΣ ΛΑΡΝΑΞ - ΠΑΦΟΣ. Τεχνικὴ Ὑπηρεσία και µεταπωληταί: ΘΕΟΛΟΥΛΙΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ᾱ ΣΙΛ ΛΕΥΚΩΣΙΑ. -.5ς. Ὁ -Ὁ--κουα. ᾿Γσαακίου Κομνηνοῦ 5--ῇ, ο ο ο οσο ο οπού Ἁμ ο ο 1 γώ ΥυΑ ΝΤ γώ ΥΦΙΑΥΦΑ Π ῶ 2 2 ἱοπάομ Ε.ς.3. ο Ῥαάραλασρ μμ λση ο ΛΑ ΤΑ ΤΛΓΙΙ ἀποτείνεσθε εἲς τοὺς ή ΒΙΥΠΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣωΩΠΟΥΣ Των ΤΗ05. 000Κ ἃ οὐν ΙΤ. Μπορᾶτε νὰ διευθετήσετε τὸ ταξίδι σας μὲ οἰανδήποτε γραμμὴν, εἴτε ἀεροπορικὴν. ετε ἀτμοπλο Κὴν, µέσφ τῶν ΧΑΛΛ ΜΠΛΑΊΙΟ Μπορεῖτε νὰ ἔχετε συναλλαγματικὰς διευκο- λύνσεις (τράβελερς τσὲκ κλπ.) ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΕΝ ΛΟΝΔΙΝΟ: Ηυμ, ΒΙΥΤΗ ἃ (ο. 1, Ηογὰς Ανεπυο, ιο. Μπορεῖτε νὰ διευθετήσετε τὴν ἀποστολὴν οἱουδήποτε εἴδους. ΠΛΗΡΗΣ ΕΞΙΠΗΡΕΤΗΣΣ ΓΡΑΦΕΙΑ ΕΙΣ ΟΔΑΣ ΤΑΣ ΠΟΛΕΙΣ ἀκόμα ποὺ τοὺς παραχώρήθη- κε τὸ εὐεργέτημα τῆς ἁστοχιᾶς καὶ παρ) ὅλο ποὺ οἱ πέτρες πέφτανε μὲ τὶς ἑκατοστές, δὲν θρεθήκανε σὲ κατάσταση ποὺ νὰ τοὺς περάσει στὸ πάνθεον τῶν ἡρωϊκῶν θυμάτων τῆς «δη- μαρατικῆς» ἰδέας. Δὲν λέγουµε πὼς καλὰ τοὺς κάναν οἱ Βουνιῶτες κι οἱ Παχ- νιῶτες. Οχι. Λυπηθήκαμε γί αὐτὰ ποὺ ἔγιναν καὶ τὰ κατα: δικάζουµε. Θὰ συνιστούσωμε ὅμως στοὺς «δημοκρατικοὺς» Δημο- σθἐνηδες ποὺ ἐκτοξεύονται σὰν ἀζινοῦχες τοῦ Δερθοκληρικοῦ πυροτεχνήµατος, νὰ ἀποφεύ- γουν τὶς ἐπισκέψεις σὲ χωριὰ ποὺ δὲν τοὺς δέχονται, γιατὶ θεωροῦνται Ἠπρόκλησις ποὺ τοὺς θίγει τὸ φιλότιμο. Τέσσε- ρα χρόνια ἑπανάστασης, δια- δαθµήσανε τὴν ἀξία τοῦ καθε- νός µας ἀνάλογα μὲ τὴν προσ- φορά του, μὲ τὴ δράση του. Μέσα στὸ δοκιμαστῆρι τοῦ ἆ- γῶνα ἀνακατευτήκαμε κοχλά- ζοντας. Δὲν φταίει κανένας ἄν ὅ,τι φαινόταν χρυσός, ἔδειξε κατακάθι. Δὲν φταίει κανένας ἂν σθύσανε τὰ φαντασμαγορι- κἁ ἀλλά ψεύτικα θεγγαλικὰ μπροστὰ στὴν λάμψη τῶν ἀνυ- πἐρθλητων θυσιῶν τοῦ λαοῦ μας. Τὰ λαϊκὸν αἰσθητήριον, ἆ λάνθαστο καὶ ὀξυδερκὲς παρα- κολούθησε τὴν ζύμωσή µας, ἔ- κανε τὴν ταξινόμηση του καὶ περιμένει νὰ τιμήσει τοὺς ἀγω- νιστές. Αὐτόὸ τοῦ ἐπιθάλλει τὸ Φιλότιμο. Τὸ φιλότιμο ποὺ εἷ- ναι γι αὐτὸν μιὰ θεότης, Γιατὶ τοῦ τὸ θίξατε κύριε τάδε καὶ δεσποινὶς τάδε Γιατί Ο ΠΙΤΣ παπα» ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΛΑΟΣ ΔΙΣΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ ΕΝ ΛΕΜΕΣΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΑ: ᾿Ισαακίου Κομνηνοῦ ἀριθ. 2, Τηλ. 5113, ΓΡΑΦΕΙΑ ΛΕΜΕΣΟΥ 28 Βασιλίου Μιχαηλίδου 28 Τηλέφωνον 23971, Ὁ ΣΟΔΑΠ θὰ δωρίζῃ καὶ ἐφέτος ἐπὶ τῇ εὖ- παιρία τῶν Ἑορτῶν καὶ ἐπὶ ἕνα µῆνα, ἀπὸ τῆς όης Δεκεμθρίου 1955, µέχρι τῆς 6ης Ιανουαρίου 19600. μίαν φιάλην τῶν περιφήµων ἐμφιαλωμένων ποτῶν του, τοῦ ἰδίου εἴδους διὰ κάθε γοράξῃη κάθε πελάτης. δώδεχα ποὺ δὰ ᾱ- -πτήσατε ἀπὸ τοὺς ἀντιπροσώπους καὶ πρατή- ρια τοῦ ΣΟΔΑΠ νὰ σᾶς προμηθεύσευν χάθε ποτὸν τῆς ἀρεσκείας σας καὶ μαζὶ μὲ αὐτὸ νὰ σᾶς δώσουν παὶ τὸ δῶρο σας. Τὰ προϊόντα ΣΟΔΑΠ ἔχουν ἐπιθληδῇ παντοῦ λόγῳ τῆς ἐξαιρετικῆς πφιότητος χαὶ των. Υνησιότητός ο ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΛΟΣΕΩΣ ΙΕΡΗ Εὐχόμεθα τὰ προϊόντα ΣΟΔΑΠ νὰ σᾶς χαρί εγέθη: 3, 4, καὶ ἴντζες. ΄ εὖ ὶ ύ ς ) 1 ενικοὶ ᾽Αντιπρόσωποι: ΠΠ. ΡΙΥΤΗ ἅ οσο (οτι) 110. ον ΑΡΑΜΑΝΟΣ δη ο δομος καὶ χαρούμενες γιθρτες. 3 ν Λευκωσία. Ὁ ΣΟΔΑΠ εὔχεται στὸν αδένα ὅπως ὁ πρῶ- τος ἐλεύθερες παινούργιος χρόι ὃς ἀποτελέσῃ ὅπαρ- χὴν κάθε εὐτυχίας. ΕΚ ΤΟΥ ΣΟΔΑΠ 0 αμ σσ. οὗ ορ ορ ορ” 1ΦΑΑΥΦΑΣΕ ών υγ Ν -- [ Π ' [ [ [ Π ᾗ ἤ [ [ [ [ ῃ ἤ [ [ ῃ Π [ [ [ [ [ ῇ ' [ ἢ [ Π ἤ ῃ Π ᾗ [ ῃ [ [ [ ' ἢ Π [ ἤ πα Ὁἁκκεκέκκκκκέκκκκκέσκσεσεκ ἵὉ Ἓλλην γλύπτης Σπῦρος ᾿Ανάργυρος σµιλεύει τὸ πορτραῖτο εἶναι ὃ «ιλοτεχνήσας τὸ γιγαντιτῖο μγημεῖο στὸ τῆς ᾿Ελληνίδος τραγωδοῦ κ. Κατίνας Παξινοῦ. ΜαΙί Τ Κο ΟΥ ο ο... . Νάνίφοσ-ε κ... ο-.-. ᾽Αργνρὸς ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ταινια ΑΜΔΡΤΟΛΑ ΝΕΙΑΤΑ Τὸ αἰώνια ἄλυτο πρόθλη- μα τῶν νέων τῆς ἐποχῆς µας καὶ οἱ τραγικὲς Ἀπολήξεις μιᾶς ζωῆς ποὺ ἄρχισε μὲ λανθασμένα θήµατα, εἶνα. τὸ θέµα μιᾶς νέας ταινίας τῆς «Φοῖθος Φίλμ», ποὺ θὰ προθληθῆ σύντομα στοὺς ἆ θηναϊκοὺς κινηματογράφους. Ἡ ταινία θά μποροῦσε νὰ χαρακτηρισθῆ σὰν ψυχολο γικὸ δρᾶμα ποὺ θίγει, ὅπως εἶπαν ὅσοι παρακολούθησαν τὸ «γύὐρισµά» της, μὲ ρεαλι- σμὸ καὶ τόλμη τὰ προθλή: µατα καὶ τὶς ἀνησυχίες τῶν νέων τῆς τελευταίας εἰκοσ«χ- ετίας. Τῶν νέων πού, θρεµ- µένοι μὲ φωτιά καὶ πόλεμο, δὲν µπόρεσαν νὰ θροῦν τὸν σωστὸ δρόµο στὴ ζωή. Μὲ ὠμή, «κινηματογραφική», γλῶσσα προθάλλονται περιπτώ σεις νέων, ποὺ ξεκίνησαν διψα σµένοι γιὰ ζωὴ καὶ κέρδισαν τὸν θάνατο. Τὰ «Αμαρτωλά νειᾶτα», ὅ πως εἶναι ὁ τίτλος τῆς ταινίας, ἀρχίζουν στὸ σπίτι ἑνὸς πλου σίου μεγαλοαστοῦ τῆς ᾿Αθήνας καὶ τελειώνουν, μαζὶ μὲ τὴ ζωὴ τοῦ ἥρωά τους, στὸ ὑγρὸ πλα κόστρωτο τοῦ λιμανιοῦ. Οἱ ἥρωές της, χωρὶς ροµαν- τικὸ «λοῦστρο», «πράττουν» καὶ κινοῦνται μὲ ρεαλιστικἡ λιτότη- τα. Ὁ πλούσιος δικηγόρος Πικο- λαΐδης (Λυκοῦργος Καλλέρ γης) ἔχει δυὸ γιούς, τὸν Ἠῖκο (Κώστας Κούρτης) καὶ τὸν Γιῶργο (Κώστας Κακαθᾶς), μὲ διαφορετικὸὀ χαρακτῆρα. ὍὉ Γιῶργος ἀντιπροσωπεύει τὸν σωστό, ἀκέραιο ἄνθρωπο. Ὅ Νῖκος, διψασµένος γιὰ ζωή, δί- νεται στὶς εὔκολες συγκινήσεις, ὥσπου μὲ συνεργάτη ἕνα νέο μὲ τὴν ἴδια ψυχοσύνθεση, τὸν Κώστα, ἐπιχειρεῖ μιὰ διάρρη: ἔη στὸ γραφεῖο τοῦ πατέρα του. Ὁ Νικολαΐδης ἀντιλαμθάνεται ε9θαδεαΣΣΣΕΣΕΣΕΡΕΣΕΣΕΣΑΣΕΣΕΣΕΣΕΣΑΣΑΣΑΣΑΣΑΣΑΣΗ, οΤ8 ΚΛΥΧΗΜΛ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΚΗΣ ΟΡΩΛΟΓΟΠΟΙΤ ΑΣ ΦΕΛΚΑ ΚΟΝΨΟΤΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΝ ΔΩΡΟΝ ΔΙΑ ΤΑΣ ΕΟΡΤΑΣ ΓΕΜΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΕΥΣ ΡΕΝΟΣ Μ. ΚΑΜΙΝΑΡΑΣ Ὁδόὸς Αγίου ᾽Ανδρέου ἀρ. 33 ΛΕΜΕΣΟΣ, τὴν πράξη τοῦ γιοῦ του καὶ τὸν ἀποκληρῶνει, ἐνῶ ὁ ἨΝῖκος γί- νεται ἀπὸ ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἄ θουλο ὄργανο τοῦ «Σημαδεμέ- νου» (Διονύση Παπαγιαννόπου: λου), ποὺ παρακολούθησε τη διάρρηξη καὶ τὸν ἐκδιάζει. Οἱ προσπάθειες τοῦ' ἀδελφοῦ του γὰ τὸν σώση καταλήγουν σ᾿ ἕ- να δρᾶμα: «Η μνηστὴ τοῦ Γιώο γου, ἡ Ρίκα (Κάκια ᾿Αναλυ τῇ), ποὺ προσπαθεῖ νὰ τὸν θοη ΙἩ Καζλη πλάθει γραφικὰ τὴ «Βαμμένη» θήση, ἑνώνεται, σὲ μιὰ στιγμὴ ἀδυναμίας, ἐρωτικὰ μὲ τὸν ΙΙ: ΄ κο, δένοντας ἔτσι τὴ μοῖρα της μὲ τὴ δική του, ᾽Ακολουθεῖ μιὰ ξέφρενη ζωή, χωρὶς κανένα ἡ θικὸ φραγµό. Ἡ Ρίκα καὶ µιὰ ἄλλη γυναῖκα, ποὺ τὸν ἀγαπᾶ σιωπηλά, ἡ «Βαμμένη» (Σάσα ἀτοῦ «Σημαδεμµένου». Τότε ἐπει- θαίνει ὁ Μῖκος πού, γιὰ νὰ τοῦ ) νέας ταινίας τῆς «Φοῖδος φίλμ. / γραμμένο στερεὰ καὶ λιτὰ ἀπέ ᾿ τωλὰ νειᾶτα», γνήσιο σκηνοθετικὀ του ταλε Καζέλη) µάταια προσπαθοῦν' )είο” Τὸ ὠρολόγιον τῆς γενικῆς προτιµήσεως | δά ᾽Απολύτως ἠγγνημένον δι ἕν ἔτος. Τηλ. 3709.--Τ. Κ. 304. νὰ τὸν σώσουν. Καὶ τὸ τέλος ἔρχεται ἀδυσώπητο, σὰν τιµω: ρὸς ἀπὸ τὰ περασμένα. Παρα τηµένος ἀπὸ τὴν μετανοιωμένη Ρίκα, ποὺ τρέχει στὸν τραυµα τισµένο ἀρραδθωνιαστικό της, ξεκινάει, προδοµένος ἀπ᾿ ὅλα, γιὰ μιὰ κλοπή, κάποιο νέο «ὀχέ διο» τοῦ «Σημαδεμένου» στὸ Παλιὸ Λιμάνι. Τὴν τελευταία στιγµή, ὅμως, ὁ σύντροφός του ὃ Κώστας τρομάζει καὶ θέλει νὰ φύγη, παρὰ τὶς ἀντιρρήσεις ἐξασφαλίση τὴ φυγή, ἁρπάξε ται μὲ τὸν ἐκθιαστή τους. | «Σημµαδεμένος», ἀδυσώπητος σὰν τὴν μοῖρα, σκοτώνει τὸ. Νῖκο, ποὺ πέφτει, παντέρηµος, στὶς ὑγρὲς πλάκες τοῦ λιµι νιοῦ. Κ᾿ ἐκεῖ καθώς ἀρχίζει μόλις νὰ χαράζη, ὁ Ἠῖκος ό. θίζεται στὸ σκοτάδι τῆς ἀνυ παρξίας, ἔχοντας στὰ µάτιο του τὸ ὅραμα τῆς Ρίκας κ᾿ ἐ νῶ στὸ μαῦρο πλακόστρωτο ἆ ντηχεῖ τὸ ἔέφρενο τρέξιμο τῆς «Βαμμένης», ποὺ φθάνει κοντό του νὰ τὸν ἀγκαλιάση: καθὼς τὸ θλέμμα του θασιλεύει. Αὐτὸ εἶναι τὸ σενάριο τή τὸν Β. Παπαμιχαἡἠλ καὶ τὸν Ν Μάτσα. Ὁ Παντελῆς Μιχαήλ ὁ νεαρώτερος σκηνοθέτης τοί ἑλληνικοῦ κινηματογράφου, εἰ χε τὴν εὐκαιρία, στά «Άμαορ ν ἀναδείξη τὸ ντο. ΛΜΛΡΥΛΛΙΣ Ὁ Ἑλληνικὸς κινηματογρά- Φος δὲν Εἶχε ἀκόμα καμμιά ται’ νία στὸ ἐνεργητικό του, ποὺ νὰ τὸν κάνη νὰ ὑπερηφανεύεται. Μὲ τὴν ταινία «᾽Αμαρυλλίς», τοῦ ᾿Οργανισμοῦ Δαμασκηνὸς - Μιχαηλίδης, ἔφθασε στὸ ἐπίπε΄ δο΄ εὐνοϊκῆς συγκρίσεως μὲ τὸν διεθνῆ κινηματογράφο. ΠΟΙ0ΤΗΣ ΑΝΤΟΧΗ ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ Ἡ ταινία αὐτὴ δὲν εἶναι µό νο ἄψογη ἀπὸ κάθε ἄποψη, ἆλ- λὰ συναρπαστικὴ σὲ σύλληψ' καὶ δραµατικότητα, συγκινητι κἡ σὲ ὑπόθεση καὶ καταπληκτι κἠ σὲ ἠθοποιῖα. Βασίζεται πά νω σ᾿ ἕνα σενάριο τῶν Ἠέστο- ρα Μάτσα καὶ Βίωνα Παπαµι’ χάλη, μὲ πρωταγωνιστὰς τὸν κορυφαῖο µας ἠθοποιὸ Δημήτρη Μυράτ, τὸν Ἠτῖνο ᾿Ηλιόπουλο, τὸν Κώστα Κακαθᾶ, τὴ Σόνια ζωΐδου, τὸν Κώστα Κούρτη καὶ ἄλλους, Τὸν ρόλο τῆς ᾽Αμαρυλ- ΚΑΚΑΒΑΣ- ΖΑΝΝΑ λίδος τὸν ὁποδύεται ἡ µεγάλη ἀποκάλυψη τῆς χρονιᾶς, ἡ Φλω: ρέττα Ζάννα, ἡ ὁποία ἔγινε ἤ- δη περιζήτητη στὸ ἐξωτερικό. Ἡ ἑλληνικὴ αὐτὴ ὑπερπα: ραγωγὴ ἔχει σκηνοθετηθῆ ἀπὸ τὸν ἐκλεκτόὸ µας σκηνοθέτη Ντῖνο Λημόπουλο. 9. ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΨΦΦΦΦΦΦΦΦ ΡΕΚΟΡ 4 ο ο δδ ὁ ο... Φιδδοὀ ὁὁ 4» ατα κ αΗ ΣΚΗΝΗ Σπ ΗκΗΣιαμειαμΕ κα αησμαί μαι .ὁ..ὁ ο 99.999. κῶν «µας ποιημάτων ΄ δὲν χτυ: ΚΑΠΝΙΖΕΤΕ. ΤΗΝ ΔΦΡΟΚΡΕΜΑ ο ΜΕΛΛΗΝΙΚΟΝ. ΣΙΓΛΡΕΙΤΙΝ..-- ΠΙΝΔΟΣ ΕΞΤΡΔ΄ ΠΑΝΔΩΡΑ , ΠΙΝΔΟΣ ΣΠΕΣΙΔΔ | (φελλοῦ) | ἡ σα ΙΒ κα Μα κυκνα ακικ κ κ κ ευ Μυκυκυδ ιά ἄ) Κυκλοφοροῦν τώρα καὶ ΠΙΝΟΣ ΠΡΙΝ. ΤΚΕΠΛ (χωρὶς φελλόν). ος ΠΕΔΕΥΘΕΕΟΣ. ΑΔΟΣ) ος τας ο. Επικαῖρα ΘΕΜατα ή. ΓΡΟΤΙΚΗ. ΙΛΙΛ ΠΜ. ΔΗΜΟΙΙΚΝ ΜΑΣ ΤΡΑΙΘΥΛΙΑ ΤΟΥ κ. Δ. ΣΙΑΤΟΠΟΥΛΟΥ Θὰ δοῦμε τί ρόλο παίζει στὴν ψυχἠ τοῦ λαοῦ µας ἡ ἀγροτι- κἡ ἰδέα κι ἀκόμα θὰ παρατη- Ρρήσωμε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁ- ποῖο τὴν ἔχει ἐκφράσει στὰ τραγούδια του. Ἡ ψυχἠ μιᾶς χώρας διαµορ: φώνεται σὲ κάθε ἐποχὴ ἀνάλο- γα μὲ τὰ κοινωνικὰ ρεύματα. Ἔτσι μελετῶντας τάἀ μνημεῖα τῶν λαῶν -- τὰ καλλιτεχνικὰ καὶ λογοτεχνικὰ ἔργα τους '- Δρίσκουµε χωρὶς κόπο τὸ τί πίστεψε ὁ λαὸς σὲ μιὰ ὥρισμέ- νη ἐποχὴ κι ἀκόμα τί συνετέ- λεσε γιὰ νὰ τοῦ δηµιουργήση αὐτὴν τὴν Α ἢ Β ἀντίληψι, Περισσότερο- ὅμως ἀπὸ κάθε ἄλλο καλλιτεχνικὸ καὶ λογς: τεχνικὀ μνημεῖο μιᾶς χώρας, στὴν ἔρευνά µας αὐτὴ μᾶς 6οη- θᾶνε τὰ δημοτικἁ τραγούδια. Τὰ δημιουργήματα αὐτὰ τῆς ψυχῆς τοῦ λαοῦ περιέχουν πλου σιώτερα δείγµατα τῶν διαφό: ρων ἐπιδράσεων καὶ τῆς κοι γωνικῆς καταστάσεως ποὺ ὃ- πῆρχε στὴν ἐποχὴ ποὺ ἀναφέ ρονται. Αν ρίξωμε π.χ. μιὰ ματιά στὰ. δημοτικά τραγούδια τῶν Δορείων χωρῶν τῆς Εὐρώπης θὰ συναντήσωμµε μιὰ συνεχῆ µξ τάπτωσι ἀπὸ τὰ ἐρωτικὰ παρα μύθια, στοὺς θρησκευτικοὺς θρύλους κι ἀπὸ κεῖ μιὰ ἀπό- τοµη στροφὴ στὸν ἠρωϊκὸ ἵπ-' ποτισµό. Παρατηρῶντας αὐτὴ τὴν στροφἡ εὔκολα καταλαθαί- νουµε ὅτι συντελέσθηκε στὴν ἐποχὴ ποὺ ἄρχιζαν οἱ μεγάλες κατακτητικὲς ἐκστρατεῖες καὶ αἱ τυχοδιωκτικὲς ἀναζητήσεις περιπετείας. Αν ὅμως τὰ δημοτικὰ τρα΄ γούδια τῆς Βορείου Εὐρώπης ἔχουν νὰ μᾶς μιλήσουν γιὰ διά- φορες ἐποχὲς μὲ διαφορετικὰ ἤθη καὶ ἀσχολίες τῶν ἀνθρώ: πων, δὲ συµθαίνει τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὰ δημοτικά τραγούδια τῆς πατρίδας µας. Τὰ ἑλληνικὰ δημοτικά τρα- γούδια ἔχουν ὅλα μιά τέτοια ὁμοιογένεια ποὺ θαρρεῖς, καὶ θὼς τὰ διαθάζεις, ὅτι γράφτή- καν τὴν ἴδια ἐποχὴ κι ἀπ᾿ τὸ ἴδιο χέρι. ἜἜτσι µέσα ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν τό: σο πλούσια σὲ ποιητικα στοι- χεῖα πηγἡ ποὺ δημιούργησε ἡ Φυλή µας, μαζὶ μὲ τοὺς ἄρωες ποὺ ξεπηδοῦν κάθε τόσο, ξεχύ νεται ἐπιθλητικὴ καὶ ἡ ἀγργ: τικὴ ἰδέα. Ἡ ἰδέα αὐτὴ τῆς ἀ γάπης πρὸς τὴ Υῆ καὶ τ᾽ ἀγα- θά της. Ἡ Ἑλλάδα ὑπῆρξε -- καὶ ἆ- κόµα ἔτσι τὴν χαρακτηρίζουν -- ἀγροτικὴ χώρα. Εἶναι λοι- πὸν φυσικὸ ὁ ἀγροτισμὸς νὰ εἶναι τὸ πρωταρχικὀ στοιχεῖο κά θε ἐἑκδηλώσεως. Πολὺ πιὸ ζωηρα ὄλέπουμε τὸ στοιχεῖο αὐτὸ στὰ δημοτικά µας τραγούδια ποὺ εἶναι --- καθὼς ἀναφέραμε -- οἱ ἀντιπροσωπευτικώτερες ἐκ δηλώσεις τοῦ λαοῦ. “Ὅταν οἱ ἥρωες τῶν δηµοτι- πιῶνται μὲ τοὺς ἐχθρούς, ὅταν δὲν κάνουν θαύματα, ἀσχολοῦν- ται μὲ τὴ γῆ καὶ μὲ τὴν καλλι- έργεια τῶν χωραφιῶν τους. Στοὺς ἀκριτικοὺς χρόνους συναντᾶμε τοὺς ἥἤρωες ν΄ ἆσχο- λοῦνται μὲ τὸ κοντάρι ἢ μὲ τὸ ἄροτρο. Στοὺς νεώτερους χρό: νους τὸ κοντάρι ἀντικαθίσταται ἀπ' τὸ καρυοφύλλι. Πάντοτε ὅ- ιἁ ἀπὸ τὶς δυὸ ἁπασχο' μως μ Ἀ ᾱ. λήσεις εἶναι τὸ ἄροτρο, καμμία ἐξαίρεσι. οτι Ὁ. Βασίλη κάτσε Φρόνιμα νά γίνης |- (νοικοκύρης 5 5 5 . 5 5 . 5 . Ξ 5 5 5 . 5 Ξ .ν μμ.! φΦφΦφὸὀ Αα... 9.99 ΑΠΟ ΔΙΑΛΕΓΜΕΝΑ ΕΚΛΕΚΤΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΠΝΑ ΕΕ ΗΗΕΗ ΜΕΣΗΣ 5 ΚΑΠΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ Α. Γ. ΠΑΤΙΚΗΣ δ. ΣΙΑ ΛΕΜΕΣΟΣ γιὰ ν᾿ ἀποχτήσης πρόδατα, ζευγᾱ- έρια κι ἀγελάδες ἀμπελοχώραφα κοπέλ:α (νὰ δουλεύουν. Λέγει ἡ μητέρα τοῦ ἡρω-κοῦ πολεμιστὴ στὸ γυιό της. «Μάνα ἐγὼ δὲν κάθοµαι νὰ γίνω νοῖ- (κοκύρης... Φέρε µου τ' ἀλαφρὸ σπαθὶ καὶ 1ὸ (θαρὺ ντουφέκι νὰ πεταχτῶ σἀν τὸ πουλὶ ψηλὰ στὰ , (κορφοθούνια, ᾿Εδῶ συναντᾶμε τὴν πρώτη περίπτωσι. Ὁ ἤρωας προτιρος τὸ καρυοφύλλι ἀντὶ τοῦ ἀρο᾽ τρου. Παρακάτω ὅμως... Οἱ κλέφτες ἐπροσκύνησαν καὶ γίν- (καν ραγ.ᾶδες κι ἄλλοι χωράφια σπέρνουνε κι ϐλ (λοι θοσκοῦνε γίδια,., χωριά κι θλέπουμε τὸ ἀντίθετο. Στὸν κύκλο τῶν ἀκριτικῶν τραγουδιῶν ἐπίσης πλεῖστα εἰ ναι τὰ δημιουργήματα της Φ» λῆς ποὺ μιλοῦν γιὰ τὸν ἀγρρ τικὸ χαρακτῆρα τῆς χώρας μας. “Ἔνα ἀπόσπασμα ἀπ᾿ τὴ «Λιο' γάννητη», -- σὲ κάποιο προῇ γούμµενο φύλλο µιλήσαμε ἐκτε: ταµένα γιὰ τὸ σχετικὸὀ θρῦλο -- τὸ τραγοῦδι αὐτὸ ποὺ δεί- Χνει ὅλη τὴ μεσαιωνικὴ θυζα ντικὴ ἀρχοντιά, εἶνοι ἀρκετὸ γιὰ νὰ μᾶς δείξη πόσο 6αθειὰ εἶναι ριζωµένη στὴν ψυχἠ τοῦ λαοῦ ἡ ἰδέα τῆς καλλιέργειας τῆς γῆς. ν Μιλάει ἡ ἀρχοντοπούλα Λιο- γέννητη στοὺς προξενητᾶδες τοῦ Κώὠνσταντῆ. -- Γιὰ πῆτε του τοῦ ΙΚωὠνσταντῆ (μοσκαναθρεμµένου δὲ θέλω τον, δὲ χρήζω τον, δὲν κα- (ταδέχοµαί τον, Σὰν ἔρθη ἡ µάνα µου ἀπ᾿ τὴ γῆς (κι ὁ Κύρης ἀπ᾿ τὸν Αδη δυό µου ἀδέρφια τὰ καλὰ ἀπὸ (τὸν κἀτώ κόσμο σπείρουνε τὴ θάλασσα σιτάρι (νά καρπίση μὲ τ’ ἀργυροδρέπανα νὰ μποῦν (νὰ τὸ θερίσουν καὶ στὸν ἀφρὸ τῆς θάλασσας νὰ κά: ᾿ έμουνε τ’ ἁλῶνι μηδὲ τ’ ἄχυρο νὰ θραχῆ μηδὲ καὶ (τὸ σιτάρι μηδὲ τὴν παχνη τ) ἁλωνιοῦ ἀγέρας (νὰ τὴν πάρη, τότε καὶ γὼ τὸν ἸΚωνσταντῆ θὰ το- (νε πάρω γι’ ἄντρα,,. τοῦ Τὰ Μὰ καὶ Μὲ πόση λεπτομέρεια ξέρει ἀρχοντοπούλα τὶς δουλειὲς το ἀγρότη: Καὶ πόσο παραστατικά -- ση: μεῖο θαθειᾶς γνώσεως -- μιλάει γι αὐτές| ᾽Αλλά καὶ στὰ ἐρωτικὰ ἀκό- µη τραγούδια τοῦ ἑλληνικοῦ ἤ Ό } σοφίας, Αὖ ΔΕΥΤΕΡΑ. 7 Λεκεμθρίου, 1959 τῇ ΠΕΡΙΘΙΡΙΘ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΡΙΛΣ [0 ΜΕΓΛΛΟ ΠΛΡΛΜΕΓΛΛΑ 0 ΕΛΛΗΝΟΣ ΦΙΜΟΣΟΦ0/ ΤΗΣ κ. ΚΛΙΗΣ ΙΛΓΟΡΙΑΝΛΚΟΥ - ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ ΚΑΘΗΓΗΊΡΙΑΣ ΕΣ 10 ΛΘΗΝΛΊΓΛΕΙΟΝ” ΓΜΝΑΣΙΟΝ Ὁ μεγάλος Σωκράτης ἥταν ὁ ὁὰ- σκαλος τῆς μεταφυσικῆς ἠθικῆς φιλο τὸ εἶναι ἀναμφισδήτητο. μ.ο. ἀναμφισθήτητο εἶναι ἐπίσης πὼς ὁ μεγάλος κοι μελέτησε µως, ὁ Σωκράτης ὑπῆρξε κι γωνικὸς ἀναμορφωτὴς ποὺ με πολὺ τὰ προθλήματα τῆς ἐποχῆς του. Ηταν ἕνα ἀνήσυχο πνεῦμα ποὺ ἀφιέ- ρωσε τὴ ζωή του γιὰ τὴν τελείωσι τὰ ἁπλῶς τοῦ ἑαυτοῦ. του, μά καὶ τῶν ἄλλων, καὶ ἐπὶ τῇ θάσει πάντοτε -ὦν αἰωνίων ἠθικῶν ἀρχῶν καὶ Κανόνων ποὺ πρέπει νὰ διέπουν τὰ ἄτομα καὶ τὶς, ὁμάδες, , Οἱ δημόσιες διδασκαλίες του πανω σὲ . θρησκευτικά, καλλιτεχνικά, ἠθικὰ καὶ φιλοσοφικά ζητήµατα δὲν ἔδειχναν παρὰ τὴν εὐρύτητα τῆς σκἐψεώς του καὶ τὴν ὀξύτητα τῆς κρίσεώς του, Πλῆ- θος κόσμου καὶ «πρὸ πάντων νέοι τῆς καλύτερης Κοινώνίας τῶν ᾿Αθηνῶν, τὸν παρακολουθοῦσε στὶς ὡραῖες του διαλέξεις μὲ ἀληθινὴ λατρεία καὶ θρησκευτικἡ εὐλάδεια καὶ προσοχή. Αλλά, ὁ Σωκράτης, ἔπεσε θῦμα τῆς αἰσχρᾶς συκοφαντίας τῶν ἐχθρῶν του, Κατηγορήθηκε ἐνώπιον τοῦ δικαστη- ρίου ὅτι δὲν πίστευε στοὺς Θεοὺς ποὺ πίστευε ἡ Πόλις καὶ ὅτι τάχατες, τά κηρύγματά του Ἆταν ὀλέθρια στὴν κοινωνία καὶ στοὺς νέους. Τὸ δικαστήριον δέχτηκε τὶς κατηγο- ρίες αὐξὲς τῶν ἐχθρῶν του, τοῦ ᾽Ανύ- του καὶ τοῦ Μελήτου καὶ τὸν κατεδί- κασε νὰ πιῇ τὸ Κκώνειο, ἕνα δραστικὸ δηλητήριο ποὺ μ αὐτὸ οἱ ἀρχαῖοι Α- θηναῖοι κατεδίκαζαν ὅσους ἤθελαν νὰ τιμωρήσουν μὲ τὴν ἐσχάτη τῶν ποινῶν, τὸν θάνατο, .Βέδαια ὅλες αὐτὲς οἳ κατηγορίες, ἱστορικὰ ἀπεδείχθησαν συκοφαντικὲς καὶ ἡ δικαστικἡ ἀπόφαση ἀποδείχτηκε σὰ μιά ἀπὸ τὶς γνωστὲς δικαστικὲς πλάνες, ἀπὸ τὶς πιὸ ἄδικες ποὺ ἄάνα- φέρει ἡ ἱστορία. Γιατὶ ἁπλούστατα ὁ Σωκράτης ὑπῆρξε πρότυπο δικαιοτά- λαοῦ δὲν εἶναι λιγώτερο διάχυ: τη ἡ ἀγροτικὴ ἰδέα. Πίσω μπροστά τ᾽ ἅη᾽ Δημητριοῦ στὸ ἔμπα τοῦ χειμῶνα Ποὺ παίρνει ὁ νιὸς τὰ θδΐδια του (καὶ πάει γιὰ τὸ χωράφι Κι ἡ κόρη ποὺ τὸν ἀγαπάει παίρ- (νει ψωμὶ τοῦ πάει͵͵, ᾽Απ' ὅλα λοιπὸν ὅσα παραθέ- σαµε παραπάνω θλέπουμε πὸ σο θαθειὰ εἶναι στὴν ψυχἠ τοῦ λαοῦ µας ριζωµένη ἡ ἀγροτικὴ ἰδέα. Εἶναι τόσο θαθειὰ ποὺ καμμιά ἐπίδρασι σὲ καμμιὰ ἑ- ποχὴ καὶ καμμιὰ ἀλλαγὴ δὲν κατώρθωσε νἁ «τὴν ἀποσπάση ἀπ᾿ τὰ δημοτικά του τραγού: δια, ἀπ᾿ τοὺς καθρέφτες αὐτοὺς τῆς μεγάλης του ψυχῆς. Ἑ Ἡ Α ΣΙΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΞΥΛΕΙΑ Αν σκοπεύετε νὰ κτίσετε, νὰ ἐπιδιορθώσετε τὸ σπίτι σας καὶ γενικἁ ἂν πρόκειται νὰ χρεια- σθῆτε ΞΥΛΕΙΑΝ γιὰ ὁποιανδήποτε δουλειά, τὸ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΣΑΣ ἐπιθάλλει πρὶν ἀποφα- σίσετε, νὰ σκεφθῆτε ἀπὸ πιὸ πάρετε. µέρος νὰ τὴν ᾿Αδίσταχτα λοιπὸν πρέπει νὰ ἀποταθῆτε εἰς τοὺς ΜΕΓΛΛΥΤΕΡΟΥΣ ΕΙΣΑΓΩΓΕΙΣ ΞΥΛΕΙΑΣ ΕΝ ΚΥΠΡΑΩ ΔΙΟΤΙ: ΚΡΑΤΟΥΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕΓΑΔΑΗΝ ΠΟΙΕΙΔΙΑΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ, ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΠΟΙΟΤΗΤΟΩΝ ἄπΥΛλΕΙΑ Σ -- Τὴν προσφέρουν σ᾿ ἐφθηνοτέραν τιμήν λόγῳ τῶν μεγάλων ποσοτήτων ποὺ εἰσάγουν. Τὸ συμφέρον σας λοιπὸν ἀπαιτεῖ νὰ προμηθεύεσξε τὴν ἘΥΛΕΙΑΝ σας ἀπὸ τὸν «ΑΝΙΤΗ» γιὰ νὰ εἶσθε θέέαιφι ὅτι δὲν γελαστήχνατε στην ΤΙΜΗ, ΠΟΙΟΤΗΤΑ, ΠΟΣΟΤΗΤΑ. ΛΕΜΕΣΟΣ. ΛΕΥΚΩΣΙΑ- ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ ΛΑΡΝΑΞ. ΠΑΦΟΣ. του, εὐσεθεστάτου καὶ ἠθικοτάτου πο- λίτου, Αὐτό, ἄλλωστε τὸ ἀπέδειξε πε- ρίτρανα μὲ τὴ στάση του στὴ φυλακὴ κι. ὅπου ἔδωσε ἕνα ἀληθινὸ καὶ µε- γάλο παράδειγµα αὐτοθυσίας καὶ σε- Φασμοῦ πρὸς τοὺς Ιόμους τῆς πατρί- δος. Τὸ τελευταῖο αὐτὸ τῆς ζωῆς τού, ποὺ εἶναι καὶ ἐπισφράγισμα ὅλης τῆς πβοσωπικότητός του μᾶς τὸ ἔδωσε ὁ μεγάλος φιλόσοφος καὶ µα-΄ θητής του Πλάτων στὸ ἔργο του «Κρί- των», »Ακοῦστε το ὅπως τὸ φέρνουμε στὴν Μεοελληνικἡ διάλεκτο. ον κ σΤΗταν μιὰ µέρα καλοκαιριάτικη τοῦ 399 πΧ. ξημερώματα στὴ Φυλακή, Στὸ σκοτάδι ἐκεῖ πάνω σὲ μιά ἅθλια γωνιά, ἧταν σωριασμένος ὁ διδάσκα- λος καὶ κοιμῶταν τὸν ἥρεμο ὕπνο τῶν «᾿Αθώων». Τίποτε δὲν ἀνατάραζε τὴ γαλήνια ψυχή του, τίποτε. δὲν ἔδειχνε ἀπὸ τὴν φριχτὴ ἀγωώνία τοῦ µελοθανά- Ξαφνικά: μιὰ δέσµη πρωϊνοῦ φώ- ἐπεισόδιο το του. τὸς εἰσχώρησε µέσα στὸ δάθος τῆς φυλακῆς καὶ μιὰ σκιὰ γλύστρησε ἆθό- ρυθα µέσα στὸ κελὶ τοῦ δασκάλου, ὮὉ. Σωκράτης τὸ ἀντελήφθηκε καὶ σε λίγο ἀνεγνώρισε τὸ πρόσωπο τοῦ µα- θητοῦ του Κρίτωνα ποὺ ἄρχισε νὰ τοῦ λέγει: , .αΔάσκαλε, σοῦ φέρνω νέα, Ἡ «Πάραλος», τὸ ἱερὸ πλοῖο, ἐπιστρέφει σήµερα ἀπὸ τὴν Δῆλο καὶ ἑπομένως αὔριο θὰ σὲ θανατώσουν, Ἕνα τέτοιο πρᾶγμα ἐμεῖς ὅλοι οἱ Φίλοι σου καὶ οἱ µαθηταί σου ποτὲ δὲν θὰ τὸ άνεχ- θοῦμε, Τὰ ἔχουμε ἑτοιμάσει ὅλα. 'Ὁ φύλακάς σου εἶναι σύμφώωνος, Καὶ λε- πτὰ ἔχουμε νὰ σοῦ προσφέρουμε ὅσα θέλεις, Ὑιατὶ ὅλη ἡ περιουσία µου. καὶ τῶν Φίλων σου εἶναι στὴ διάθεσή σου, Σ» αὐτὰ ἀπάντησε ὁ Σωκράτης μὲ τὴν γνωστή του Φλεγματικότητα: «Νὰ φύγω μοῦ προτείνεις, ἀγαπη- τέ µου Κρίτωνα, πολὺ καλά, Μά ἐάν παρουσιαζόταν στὴν ὥρα τῆς φυγῆς µου ἡ Πατρὶς καὶ οἱ Μόμοι τῆς Πα- τρίδος µου καὶ μοῦ ποῦνε: Ω, Σω- κράτη ἀπεφάσισες καὶ σὺ νὰ μᾶς κα- ταστρέψῃς: Δὲν πιστεύουμε «νὰ λη- σμονεῖς ὅτι καμμία πολιτεία δὲν µπο- ρεῖ νὰ ζήσῃ καὶ νά προκόψῃ ἐὰν δὲν ἰσχύουνε οἱ ΠΜόμοι της καὶ ἐὰν αἱ ἀποφάσεις τῶν δικαστηρίων της δὲν εἶναι ἀπολύτως σεθασταί, ἀλλὰ ὁ κα- θένας κάνει ὅ,τι τοῦ καπνίσει, Τί θὰ μπορούσαμε νά ποῦμε πάνω σ᾿ αὐτὰ γιὰ νά δικαιολογηθοῦµε --“Μὰ μποροῦμε νὰ ἀπαντήσωμε τὸν διέκοψε ὁ Κρίτων, ὅτι ἡ πόλις σὲ ᾱ- δίκησε καὶ ὅτι στὴν περίπτωση τὴ δι-- κἡ σου δὲν ἔκρινε καλά, -Ἔστω, εἶπε ἐξακολουθῶντας ὃ- Σωκράτης, δέχουµαι τὴν παρατἠρησί σου. Μά ἐὰν πάλι οἱ Νόμοι ἐξακολου- θήσουν καὶ μοῦ ποῦν: --«Ὢ, Σωκράτη, μὴ λησμονῆς ὅτι σὲ ὅλη σου τὴ ζωὴ ἑδίδαξες, πῶς δὲν πρέπει κανεὶς νὰ ἀνταποδίδει τὸ κακὸ ἔστω καὶ ἂν ἀδικῆται, ᾿Εμεῖς δὲ πο: τὲ δὲν σὲ ἀδικήσαμε, ἀλλὰ ἀντίθετα σὲ εὐεργετήσαμε. Μὲ τὴν Φοήθειά µας ἀνατράφηκες, µορφώθηκες, μὲ τὴν Φο- ἠθειά µας ἔγινε ἐλεύθερος πολίτης, σοῦ ἐξασφαλίσαμε τὴν ἐλευθερία οου καὶ τὴν ἀπόλαυσι τῶν ἀγαθῶν σου, τί θὰ μᾶς ἀπαντοῦσες Κι ἔπειτα, ὢν σὲ κακοποιήσῃ καμμιὰ φορὰ ὁ πατέ- ρας σου, ἐπιτρέπεται νὰ ὑψώσης τὸ χέρι σου ἐναντίον του καὶ νά χειροδι- κήσης ᾿Ασφαλῶς ὄχι θέδαια, Μά καὶ ἐὰν ἔχης πάθει σήµερα κάτι τὸ ἅδι- κο ἐξ αἰτίας τῶν ἀνθρώπων καὶ ὄχι τῆς Πατρίδος, δὲν εἶναι ὀρθόν, οὔτε καὶ δίκαιον νὰ ἀνταποδώσης τὸ ἵα- κόν... --᾽Αλλά, θέλησε καὶ κόψη ὁ Κρίτων. Αλλά «ὁ Σωκράτης χωρὶς νὰ δια- κόψῃ τὸν εἰρμὸ τῆς σκέψεώς του ἑξα- πάλι ν᾿ ἆντι- .κολούθησε: -«Όλίγον μ’ ἐνδιαφέρι «Κύριε» Σωκράτη ἂν καταδικάστηκες ἄδικα ἐν ὀνόματί µας, Οἱ ἄνθρωποι καμμιὰ Φο- ρὰ εἶναι ἄδικοι, ᾽Αλλά οἱ νόμοι ποτέ. »Αλλὰ καὶ ἄν πάλι ἐσὺ ἀρνηθῆς τοὺς νόµους τῆς Πατρίδος σου καὶ θελή- σης νὰ δδικαιολογηθῆς ὅτι δῆθεν εἷ- σαι ἀθῶος, ἕ, τὀτε γιατὶ νὰ μὴ τὸ κάνει καὶ ὁποιοσδήποτε ἄλλος πολίτης ποὺ θἄναι ἀκόμη καὶ ἔνοχος -Γιατὶ ὅσο περισσότερο ἀθῶος, τόσο περισσό- τερο ὀφείλεις νὰ δίνης τὸ καλὸ παρά- δειγµα στοὺς ἄλλους, Καὶ συνέχισε τελειώνοντας ὡραία κατακλείδα: --Καὶ μὴ ξεχνᾶς ποτὲἐ, ἀγαπητέ μου Κρίτων, ὅτι κι ἀπὸ τὴν μητέρα κι ἀπὸ τὸν πατέρα καὶ ἀπὸ ὅλους ἀνε- δαιρέτως τοῦς προγόνους, τὸ πολυτι- µότερον πρᾶγμα στὸν κόσμο καὶ τὸ μὲ μιά πιό σεμνὸ καὶ τὸ πιὸ ἅγιο εἶναι ἡ Πα- (Συνέχεια εἷς τὴν 5ην σελίδα) ποπ θβωϱωσυ ος κ. Β να αὖ πρ πω ασισις ν ΟΟΟΟσΟσσσσσσσοσο ω ο ο ο [ΕΡΗΛΝΙΚΝΙ ΜΗΧΛΝΙ ΑΔΗ» ΒΑ(ΟΗ5 ὁ Βασιλεὺς τῶν μικρῶν μηχανῶν. ΒΑΩΗΕΞ Θὰ τὲς θρῆτε παντοῦ σ᾿ ὅλην τὴν Εὐρώπην σὲ δίτροχα τράκτορ, µί- ξερ, ἀναθατόρια, ἠλεκτροκολλήσεις, ὀάρκες, ψεκαστι- κὲς καὶ σὲ ὅλα τὰ μηχανήματα. 5ΑΟΗΡ ἡ οἰκονομικώτερη μηχανἡ σὲ τιμὴν καὶ μεγάλης ἀντοχῆς. ΤΗΜΑΤΩΜ. “που -πσιοπσσσσοοσοωώ ο κο κο κο ο ωμό ον ΔΙΛΘΕΙΗ ΕΙΘΙΜΟΠΛΡΑΔΟΤΟΥΣ ΜΗΧΛΝΛΣ ΞΛΟΗΒ καθαροῦ πετρελαίου ἀπὸ 1--10 ἅλο- γα Μτῆζελ ἀπὸ 8-12 ἄλογα, ἀερό- ψυκτες καὶ ὑδρόψυκτες μὲ ραδιατέἑρ. Μηχανὲς ΒΑΟΗΞ μὲ πόµμπαν νεροῦ, κινητὲς ἀπὸ να) - 3. ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟΚ ΜΗΧΑΝΩΝ ΚΑΙ πε ΕΥΚΟΛΙΛΙ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΩΜΗΝ ΕΞΑΡ- Γενικὸς ᾽Αντιπρόσωπος χε ΧΡΙΣΠΛΙΟΣ Μ. ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ Λευκωσία, Τηλ. 3085 --- «(ἔναντι ΤΠαλαιοῦ Δημαρχείου). οσοι οκ κινητὲς ἀντλίες, αμ. ισπ πωωσοοοώοώοωώοοωἈ ασ ο ο. κο Αριθμὸς «Σελίδος 6 ἱ......... κ ραφώωίς νι τε ὰΣ ΛΕΙΞΩΜΕΝ ΟΙ! ΓΝΟΡΙΙΟΜΕΝ ΝΑ ΤΙΜΟΜΕΝ ΤΙ Δ:ΙΛΣ [ΝΝ ΙΜΙΝ [) [ΙΙ ΙΙΙ [ῦ ΜΜ Τι ΠΛΗΝ ΙΙ ΙΙΙ ΜΙΝΙ ΜΙΝΙ Διαχκήρυξις τοῦ Συνεργατικοῦ ᾿Οργανισμοῦ Δια- Προϊόντων πρὸς τὸν δέσεως ᾽Αμπελουργικῶν ἀμπελουργικὸν πόσμον τῆς Μύπρο». Ὁ ΣΟΔΑΠ, ἀπὸ τῆς συστάσεώς του, ἀποτελεῖ τὸν φυσικὸν προστάτην τῶν συμφερόντων τοῦ ἆμπε- λουργικοῦ κόσμου καὶ ὑπὸ τὴν ἰδιότητα αὐτήν, ὡς ὅλοι καλῶς γνωρίζετε, δὲν ἐδειλίασε καὶ δὲν ἀπέφυ- γε νὰ ἀναλάδη κάθε ἀναγκαῖον ἀγῶνα πρὸς κάθε πλευρὰν ὅσον ἀντίξοος καὶ ὅσον ἄνισος καὶ ἂν ἐφαί- νετο. Καὶ ἔπειτα ἀπὸ πολλοὺς μακροὺς καὶ ἐπιπόνους ἀγῶνας καὶ πάλην μὲ δυσκολίας παντὸς εἴδους τόσον φυσικὰς ὅσον καὶ τεχνητάς, ποὺ παρεμθάλλοντο ἀπὸ διαφόρους πλευράς, κατώρθωσε νὰ ἐπιζήση καὶ ἂἀν- δρωθῆ εἰς θαθμὸν τοιοῦτον ὥστε σήμερον μετὰ τοῦ Σχεδίου ᾽Αμπελουργικῶν Προϊόντων -- προϊὸν καὶ τοῦτο τῶν ἀγώνων καὶ ἐπιδιώξεων του -- νὰ ἀποτελῆ τὴν κυρίαν ἀρτηρίαν ζωῆς καὶ πηγἠν κάθε ὃραστηριό- τητος τοῦ ἀμπελουργικοῦ κόσμου. . Ὁ ΣΟΔΑΠ ὡς Συνεργατικὸς ᾿Ωργανισμὸς, ύπε- ράνω προσώπων καὶ κομμάτων ἀπέφυγε μέχρι σήμε- ρον ἐπιμελῶς νὰ ἀναμιχθῆ εἰς κομματικὰς διενέξεις τῶν ὁποίων οἱ σκοποὶ καὶ ἐπιδιώξεις ἦσαν ξένοι πρὸς τὰ συμφέροντα ἐθνικόν, πολιτικὸν ἢ οἰκονομικόν. Εἰς τὴν προκειµένην ὅμως περίπτωσιν τῆς ἐκλο- γῆς τοῦ πρώτου Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δηµοκρα- τίας ἐκ τῆς ὁποίας θὰ ἐξαρτηθη κάθε πρόοδος καὶ προκοπὴ τοῦ κυπριακοῦ λαοῦ γενικῶς καὶ εἰδικῶς ἡ τύχη τοῦ ἀμπελουργικοῦ κόσμου (ἐκ τοῦ τρόπου τῆς λύσεως τοῦ ἀμπελουργικοῦ προθλήµατος καὶ τῶν συστηµάτων ποὺ θὰ ἐφαρμοσθοῦν πρὸς τοῦτο) Φρο- νοῦμεν ἀδιστάκτως ὅτι ὁ ἀμπελουργικὸς κόσμος ἔχει καθῆκον νὰ λάθη θέσιν καὶ ἡνωμένος ὡς πάντοτε νὰ ἀναδείξη παμψηφεὶ ὡς αὐριανὸν Πρόεδρον ᾿Εκεῖνον τὸν ὁποῖον ἡ θεία Πρόνοια ἔταξε, κατά τὴν πλέον κρίσιµον καμπὴν τῆς Κυπριακῆς “Ἱστορίας ὡς Ἔ- θνάρχην καὶ ᾿Αρχιεπίσκοπον τὸν ΜΑΚΑΡΙΟΜΝ. Προτρέποντες τοὺς ἀμπελουργοὺς νἁ ἀναδείξουν Πρόεδρον τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας τὴν Α.Μ. τὸν ᾽Αρχιεπίσκοπον δὲν ὠθοῦμεν πρὸς κομματισμὸν, διότι ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος οὐδενὸς κόμματος εἶναι ἀρχηγὸς, ἀλλὰ ᾿Εθνάρχης καὶ ᾿Αρχιεπίσκοπος ὁλοκλήρου τοῦ Ἑλληνικοῦ Κυπριακοῦ Λαοῦ. Ἡ ἀνάδειξις τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ὡς πρώτου Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας δὲν πρέπει νὰ λάθη τὴν μορφὴν κομματικῆς ἐκλογῆς ἆλ- λὰ δημοψηφίσματος εἰς τὸ ὁποῖον νὰ προσέλθη κάθε ψηφοφόρος ἄνδρας ἢ γυναῖκα διὰ νὰ τιµήση Ἐκεῖνον ὁ Ὁποῖος ἐπὶ σειρἀν ἐτῶν ἔφερε τὸ τεράστιον θάρος τῆς Κυπριακῆς ὑποθέσεως καὶ ἔκαμε γνωστὸν τὸ κυ- πριακὸν ζήτημα εἰς ὅλον τὸν κόσμον, διέσχισε τοὺς αἰθέρας καὶ ηὐλάκωσεν τοὺς ὡκεανοὺς διά νἁ πολε- µήση μὲ τοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς καὶ νὰ στηρίξη τὴν Κυπριακὴν δπόθεσιν μὲ ἀποτέλεσμα, τὴν ἀνεξάρτητον Κυπριακὴν Δημοκρατίαν. ᾽Αλλὰ μέχρις ὅτου ἐγκαθιδρυθῆ ἡ ἀνεξάρτητος Κυπριακἡ Δημοκρατία καὶ τεθῇ εἰς ὁμαλὴν λειτουρ: γείαν πολλὰ ἀπομένουν ἀκόμη νὰ συντελεσθοῦν, καὶ ὁ μόνος ἱκανὸς νὰ φέρη εἰς πληρότητα τὸ ἔργον εἷ- ναι ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Μακάριος πρὸς τὸν Ὁποῖον ὁ Ἑλληνικὸς Κυπριακός Λαός πρέπει νὰ ἀνανεώση διά τοῦ ἐκλογικοῦ δημοψηφίσματος τὴν πίστιν του. ο Τὸν Μακάριον ὡς Πρῶτον Πρόεδρον τῆς Κυπρια- κῆς Δημοκρατίας τὸν ἐπιδάλλουν αἱ ἰδιαίεραι κυ- πριακαὶ καὶ ἐξωτερικαὶ συνθῆκαι, τὸν ἀπαιτοῦν τὰ συμφέροντα τοῦ Κυπριακοῦ Λαοῦ. ς “Ο Ἑλληνικὸς Κυπριακὸς Λαὸς ἀναδεικνύων διὰ συντριπτικῆς πλειοψηφίας, ὣς Πρόεδρον τῆς Δημο- κρατίας, τὸν Μακάριον ἐκφράζει τὴν εὐγνωμοσύνην του πρὸς τὸν ἐλευθερωτήν του, ὁ ὁποῖος ἐδεινοπάθη- σε καὶ ἐμαρτύρησε ὑπὲρ αὐτοῦ εἷς τὸν ἄξενον 6ρά- χον τῶν Σεὐχελλῶν. , ᾽Αμπελουργοὶ ὅλης τῆς Κύπρου, ἔχομεν καθῆκον τὴν Κυριακὴν τῆς Ίδης Δεκεμθρίου νὰ προσέλθωμεν ὅλοι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, εἰς τὰς κάλπας διὰ νὰ δείξωµεν, ὡς λαὸς πολιτικῶς ὥριμος, ὅτι γνωρίζομεν νὰ τιμῶμεν τοὺς ἀξίους καὶ ἀνιδιοτελῶς ἐργαζομέ- νους ὑπὲρ τῶν γενικωτέρων συμφερόντων τοῦ Κυ- πριακοῦ Λαοῦ. Ἐκ τοῦ Διοικητικοῦ Συμµθουλίου τοῦ ΣΟΔΑΠ πα () «αι ()«-α------ο () «παπα () σωκκκο” Ὁ) «πο {.) αππκκο) ϱ) ρκασνον ΑΙΜΟΠΛΙΙΟΝ ΔΙΑ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΜΠΕΛΦΑΣΙ ΚΑΙ ΓΛΑΣΚΗΒΗ ΑΙΠ ΑΝΤΑΛΟΥΣΙΑΝ ἀναμένεται εἰς Κυπριακοὺς λιμένας περὶ τὴν Ίδην Δεχεμθρίου δεχόµενον φορτία διά: ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΜΠΕΛΦΑΣΙ -- ΓΛΑΣΚΗΒΗ Διὰ περισσοτέρας πληροφορίας κεὺς Πράκτορας εἰς Κύπρον: εἰς τοὺς Γενι- ΛΣΟΟΟΙΛΤΕΏ ΛΔΕΝΟΙΕ» ΙΤὺ. Γραφεῖα ΜΑΝΤΟΒΑΝΗ καὶ ΧΑΔὰ ΜΠΑΑΥὁ εἰς ὅλας τὰς πόλεις. Τὰ διάφορα εἴδη µας προτιμῶνται διὰ τὴν καλήν των ποιότητα. Θὰ τὰ θρῆτε εἰς ὅλα τά παντοπωλεῖα, περίπτερα κλπ. Καφὲ Μόέκας. 2. ζαφὲ Μόνας-- Βραξιλίας. 3. Στραγάλια ἀφρούγια. 4. Πασατέμπο εὔγευστα. 5. Κοῦννες φυστικιοῦ χαλόχαθουρδι- σμένες. 6. Λίζα, χῦμα καὶ εἰς κουτιὰ διαφόρων μεγεθῶν, μὲ ποῦννες γαὶ διάφορα ἀρώματα. | 7. Ἐουδαμέ, σχέττο γχαὶ ἀλεσμένο. Εἰς τὰ ΠΡΑΤΗΡΙΑ µας ὀδὸς Ἀήδρας ἀρ. 118δ---118Α, δύνασθε ν᾿ ἀγοράσετε ΚΑΦΕ φρέσκο, ὁ ὁποῖον Χόδουρδίζεται γπαὶ ἀλέθεται ΤΗΣ ΕΒΛΟΜΛΛΙΣ ΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΑΚΤΙΚΗ ΛΙΑΝΙΝΗ ΛΠΛ: ΛΗΔΡΑΙ Τ! ο ποπ ος” ος )ς κ. ο ό ος ορ-ο-εος-ο«(Ὥπνοςς-π--ο--πτεο-ςτ ᾿Ενθουσιώδης) λαοθάλασσα πολλῶν χιλιάδων πατριωτῶν τῆς Λευκωσίας καὶ τῶν προα- στείων κατέκλυσε κατὰ τὸ ἑ- σπέρας τῆς χθὲς τὴν Πλατεῖαν Μεταξᾶ καὶ τοὺς γύρῶ χώρους, διὰ νὰ διαδηλώσῃ ἅπαξ ἔτι κα- τὰ τὸν πανηγυρικώτερον τρόπον τὴν ἑτυμηγορίαν τῆς Πατριωτι- κῆς Κυπριακῆς Πρωτευούσης γὰ ψηφίσῃ Μακάριον καὶ µόνον Μακάριον. Ἐν ἀντιθέσει πρὸς προηγηθεῖσαν κατὰ τὴν πρωῖ- αν συγκέντρωσιν τῶν ἀντιμακα- ριακῶν στοιχείων παρὰ τὸ ᾱ- νοιγµα Αγίου ᾽Αντωνίου, ἥτις ἧτο πενιχρὰ καὶ ἐξετράπη εἰς ὕθρεις «αἶσχος» ἅμα τῇ ἀναφο- ρᾷ τοῦ σεπτοῦ ᾿Εθνάρχου καὶ πάλιν «αἶσχος» ἅμα τῇ άναφο ρᾷ τῶν ὀνομάτων τῶν πατέρων '᾿Ἐλεύθερος Λαὸς Η10 0 ΝΓΩΝΙΣΤΗΣ Π ΙΙΙ ΠΟΥ ΛΗΥΕΤΛΓΗΙΣ ΠΠ ΙΕΥΠΡΩΝ µπποτκοασνοοςς, | Δευτέρα, { Δεκεμβρίου 1929 | «ΑΝΑΔΕΙΞΙΝ τοῦ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ τῶν πεσόντων καὶ ἐκτελεσθέν- των, οἵτινες ὑπεστήριξαν τὴν ὅ- ποψηφιότητα τοῦ ᾿Εθνάρχου, ἡ ρωμαλέα συγκέντρωώσις τοῦ Πατριωτικοῦ Μετώπου ἤρθη εἰς ὕψος πολιτισμοῦ, εὐπρεπεί- ας καὶ ἠθικῆς καὶ πολιτικῆς ἀγωγῆς τοῦ πολίτου. Εἰς ταύ- την ὠμίλησαν ἀλληλοδιαδόχως, ἐν µέσῳ φρενιτιωδῶν ἐκδηλώσε- ὧν ὑπὲρ τοῦ ᾿Εθνάρχου Μακα- ρίου, ἡ µεγάλη διδασκάλισσα τῆς πρὠτευούσης ὁλοκλήρου τῆς Νήσου κ. Ελένη Χρίστου, καλέσασα τὸν λαὸν καὶ ἴδιαι: τέρως τὰς γυναῖκας ὅπως πι- στοὶ εἰς τὰς ΄Ελληνοχριστιανι- κἁς παραδόσεις τῶν ὁποίων ἐν- σαρκωτὴς εἶναι ὁ Μέγας Μα: κάριος ὁ Γ΄., ψηφίσουν τὸν Ἔ- θνάρχην καὶ µόνον τὸν ᾿Εθνάρ- ὑ“ἠὩωοσοσοοοοσοοσοοο σοκ σσυοοοσοοσο σος ΑΙΜΟΠΛΟΙΟΝ ΔΙΑ Λἱ κχοὺς Πράκτορας εἰς Μύὐπ εἰς ὅλα απο σσ ἛσπῬώισώσ οσο κ ο αμ ο ο Απ ΙΟΝΙΑΝ ἀναμένεται εἰς Κυπρακοὺς λιμένας περὶ Δεκεμθρίου δεχόµενον φορτία διά: ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ -- ΓΛΑΣΚΙΒΗ Διὰ περιδσοτέρας πληροφορίας ΛΡΟΟΘΙΛΤΕΙ ΛΕΕΝΟΙΕ» ΙΤ0. Γραφεῖα ΜΑΝΥΦΘΒΑΝΗ καὶ ΧΑΔΑ ΜΠΑΑΥὁ ΒΕΡΠΟΥΛ -- ΓΛΑΣΚΗΒΗ τὴν 6ην εἰς τοὺς Τενι- ρον: ς τὰς πόλεις. ”-”ἳ-ἳσι οσο σώσω ο ωικ μ ο-ς ΕΦΘΑΣΕ Ἡ ὑπόσχεσι ποὺ μετὰ ΚΑΔΔΟΝΗΣ ΜΙΝΙ ΜΑΣ ΣΑΖ, ΝΑΤΙΣΜΑΤΟΣ κλπ. ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΙΛΠΛΝΑ. ΝΙΡΑΜΟΝΙ Διύθυνις: ΙΣΜΗΝΗ ΑΧΑΡΙΛΛΟΥ “Οδὸς Ἁγίου ᾿Ανδρέου--Τηλέφωνον 2619 ΛΕΜΕΣΟΣ κ-ππαπασαααπαστπωαπππκωασηκακκαπτωσπσπετππακαπενταπτεςττεεναπεεκττεκος«θεετε τβασας ΑΡΑ Γ. Χκραλανπους Λιδ.η τω το ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΜΙΝ/ ἔχομε τὴν ἔναρξίν του τὴν παρελθοῦσαν ΔΕΥΤΕΡΑ ὅτι κάθε γυναῖνα ποὺ περνᾶ ἀπὸ τὸ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΦΟΜΟΡΦΗ, πιὸ ΞΡΚΟΥΡΑΣΤΗ, Καὶ τοῦτο θὰ ἐπιτυγχάνεται ἀποτελεσματικά, χάρις στὰ μοντέρνα µέσα ποὺ διαθέτει--ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΑΤΜΟΛΟΥΤΡΑ, ΚΟΛΑΝΙΑ ΑΔΑΥ- δ. Ὀύξι ἀλεσμένο. 9 Κουχχιὰ χαλοκαθουρδισµένα. 10. ᾿Αναφυκτικά. 1. Μπισκότα. 12. Διάφορα εἴδηῃ Ζαχαροπλαστικῆς. 14. Ἑλθετικὲς Σοῦπες «Ἠνὸρρ». 14. ᾿Αφρόζα «Τσαϊκοῦ», 15. ΣῬκένη Πλνσίματος «Ἑσαϊχκοῦ», 4 0Ι ΛΕΜΕΣΙΑΝΕΣ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙ ΑΥΤΟ... 4, ΟΛΗ Η ΚΥΠΡΟΣ Τῆ ΠΕΡΙΜΕΝΕ 4, ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΠΡΑΙΟΚΟΣΜΙ Η ΜΗΑΝΙ ΜΕΡΑ ΚΑΔΑΛΟΝΗΣ θεξαιότητος δώσαμε εἶναι θὰ θγαΐνη πιὸ ΝΕΑ-- πιὸ πιὸ ΔΡΟΣΕΡΗ. χην, ὁ µεγαλέμπορος κ. Μιχα- λάκης Σαθθίδη ἐξάρας τὴν µε- γάλην προσωπικότητα τοῦ Ύ- περαξίου ᾿Ἐθνάρχου, ὁ ἔγκρι- τος ἰατρὸς καὶ τέως Δημοτικὸς Σύμθουλος Λευκώσίας κ. Πο- λύθιος Γρηγοριάδης, ὅστις ἔπλε- ἒε τὸ ἐγκώμιον τοῦ Θρηήσκευ- τικοῦ καὶ τοῦ Πολιτικοῦ µας ἡγέτου ἐν Πολέμῳ καὶ Εἰρήνῃ καὶ ὁ κ. Νέαρχος Κληρίδης. ᾿'Ιδιαιτέραν ἐντύπωσιν ἐπροξέ- νησεν εἰς τὰ ἄπειρα πλήθη ἡ ὁ- µιλία τοῦ κ. Μεάρχου Κληρίδη. ὁ ὁποῖος ὡς γνωστὸν τυγχάνει ἀδελφὸς τοῦ ἀνθυποψηφίου τοῦ Εθνάρχου κ. ᾿Ιωάννου Κληρί- δη. Αἰρόμενος εἰς τὸ ὄψος τῶν ἱστορικῶν περιστάσεων, ὁ κ. Ν. Κληρίδης, διεκήρυξεν ὅτι ἡ ψῆφος τοῦ λαοῦ πρέπει νὰ δοθῇ ἐν καθαρᾷ συνειδήσει πρὸς τὸν φύσει καὶ θέσει ἡγέτην αὐτοῦ Ἐθνάρχην Μακάριον, τὸν ἄξι- ον τῆς Πατρίδος, τὸν ἡγέτην τῆς ᾿Επαναστάσεώς, καὶ οὐχὶ τὸν κ. ᾿Ιωάννην Κληρίδην. Εἶναι χαρακτηριστικὸὀν ὅτι ἐκ τοῦ στενοῦ οἰκογενειακοῦ περιθάλ- λοντος τοῦ ἀνθυποψηφίου τοῦ Ἐθνάρχου, κ. »ἰ. Κληρίδη ἐτά- χθησαν ἤδη ἐναντίον αὐτοῦ ὁ υἱός του Ὑπουργὸς Δικαιοσύ- νης κ. Γλαῦκος Ιληρίδης, ὁ ἆ δελφὸς αὐτοῦ κ. ΒΜέαρχος Κλη- ρίδης, ὁ ἀνεψιός αὐτοῦ ἔγκρι- τος δικηγόρος κ. Λεῦκος Κλη- ρίδης, καὶ ἕτερος ἀνεψιός αὖ- τῶν ὁ ὀδοντίατρος κ. Δρόσος Κληρίδης. Σχολιάζουσα τὸ Υεγονὸς, ἡ χθεσινἡ γιγαντιαία λαοθάλασ- σα, διηρωτᾶτο ποῖοι θὰ ψηφί- σουν τὸν κ. |. Κληρίδην ὅταν καὶ αὐτὰ τὰ ἐπίλεκτα µέλη τῆς οἰκογενείας του τάσσονται να. Φανδὸν ἐναντίον του. Μἱ ΣΥΓΚΕΝΤΡΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΥΠΛΙΒΡΟΥ Εἰς τὸ χωρίον ᾿Ανάγυα συνεκροτήθη [ εὑρεῖα σύσκεψις παραγόντων 20 χωρίων τῆς περιοχῆς εἰς τὴν ὁποίαν παρευρέθη καὶ ὠμίλησεν πρὸς τοὺς ἐκπροσώπους τῶν κοινοτήτων ὃ κ. Γιαννάκης Μάτσης, καὶ σἱ συγκεντρωδέντες συνεζήτησαν τρόπους διωῤγανώσεως καὶ προωθήσεως τῆς καθολικῆς πλέον ὑπερφηφίσεως τοῦ Ὑπεύθυνος -- Ιδιοκτήτης ΚΥΡ. Μ. ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ Βασιλείου Μιχαηλίδου 28 Λεμεσὸς-- Κύπρου ΤΥΠΟΙΣ: «ΑΝΑΓΕΒΜΗΣΙΣ» ᾿Ισαακίού Κομνηνοῦ ἀρ. 2 Λευκωσία -- Κύπρος ᾿Εθνάρχου. Συνεκροτήθησαν διάφοροι ἑ- πιτροπαὶ διὰ νὰ µεριµνήσουν διὰ τὴν μεταφορὰν τῶν ψηφοφόρων εἲς τὰς κάλ- πας. “ὉΟ κ. Μάτσης συνέστησε ϊδιαιτέ- ρως εἰς τοὺς παράγοντας νὰ διαφωτή- σουν τοὺς συγχωριανούς των περὶ τῆς τελευταίας τεχνικῆς τῶν ἀντιπάλων τοῦ κατακρατοῦν καὶ καταστρέφουν πὲς ταυ- τότητες τῶν ὑπερηλίκων κυρίως καὶ τοὺς ὑπέδειξε ὅτι συμφώνως τοῦ σήμερον δη- µοσιευθέντος Νόμου τοιαῦται ἐνέργειαι ἀποτελοῦν παράπτωμα τιμωρούμενον διξ τοῦ Νόμου. Συνέστησεν εἲς ὅλους νό προσέλθουν εἰς τὰς κάλπας μὲ ἀνώτερον πνεῦμα πολιτισμοῦ καὶ ὥριμότητος ἆ- ποφεύγοντες τὲς προκλήσεις τῶν ἀντιπά- λων καὶ τὰ ἐπισόδια. Πρὸ τῆς συσκέ- Ψεως τῶν παραγόντων ἔλαθε χώρα πρὸς τὴν κοινότητα τῶν ᾿Αναγυῶν ὁμιλία ὑπὸ τοῦ κ. Πάμπου Χριστοφόρου καὶ Μίκη Σωαννίδη οἵτινες ἐνεθουσίασεν τὸ ἀκρο- ατήριον. Πολλὰ τῶν χωρίων τούτων ἑ- δηλώθησαν ὡς ὁλοκληρωτικῶς ὑπὲρ τοῦ ᾿Εθνάρχου. Εἰς τὰ χωρία Κυρὰ Μάσσαρι συ»ς- κροτήθη συγκέντρωσις μὲ ὁμιλητὰς τὸν κ. Δρόσον Κληρίδην καὶ Κώσταν Αημη- τρίου. Εἰς ἀμφότερα τὰ χωρία ἐδηλώ- θη ὅτι ὁ συνολικὸς ἀριθμὸς τῶν ψήφων ποὺ δὲν θὰ δωθοῦν εἷς τὸν ᾿Εθνάρχην δὲν ὑπερθαίνει συνολικῶς τοὺς 10 εἰς ἀμφότερα τὰ χωρία ἀπὸ 1050 ψηφοφό- ρων. Οὗδεμία ἐρώτησις ὑπεθλήδη εἲς τοὺς ὁμιλητάς. ΕΘΙΠΡΧΗΣ ΜΗΣ ΠΑΛΛΑΊΚΟΝ ΔΗΜΟΨΗΦΣΜΑ ΘΑ ΕΧΩΜΕΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΔΙΔ ΤΗΝ Εἰς Άγιον Παῦλον ἓν Λευκωσίᾳ ἁμί- λησαν ὁ κ. Μιχαλάκης Πισσᾶς καὶ ἡ δ. Μαρ. Κ. Μαρκίδου. '“Ὁ κ. Πισσᾶς διὰ τῆς Υνωστῆς του εὐφραδείας προε- Κάλεσεν αἴσθησιν εἷς τὸ ἀκροατήριον διὰ τῶν εὐστόχων χαρακτηρισμῶν συγ- κρίσεως μεταξὺ τῶν ἀποτελούντων τὴν Δ.Ε. καὶ τὸν ὑποψήφιον των καὶ τοῦ Σεπτοῦ καὶ ἁἀπίλου παρελθόντος τοῦ ᾿Εθνάρχου µας. Ἐκ µέρους τῆς κοινότητος προσεφώ- νησαν τοὺς ὁμιλητὰς διὰ ἐμπνευσμένων προσλαλιῶν ἡ ᾿Ανθούλα ᾿Αδραάμ, Αν- δρέας ᾿Ιωάννου, Εὐριπίδης ᾽Αλευρᾶς, Αλέκος Τταουσιάνης καὶ Ιωάννης Τυ- ρίµος. ΒΕΙΤΑΙΝ’Σ ΒΕΣ5Τ ΒΙΟΥςΙΕ 5ΙΝΟΕ Ι869 ΣΤΕΡΕΔΝ-ΕΛΛΦΡΟΝ -ΚΟΝΨΟΝ -ΙΣ01ΥΠΣΜΕΝΟΝ - ΛΝΕΤΌΝ ΜΕΡΥΝΟΗῦΒ, ΚΑΣΑΝΚΑΙΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ. ΕΑ τὸ ππ. οι ΑΓΝΗ, ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΓΝΗΣΙΑ η ΚΕΑΝ ΔΡΟΣΙΖΕΙ, ΕΥΦΡΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙ. ΛΝΛΡΙΚΑ-ΓΝΛΙΚΕΙΑ ΚΛΙ ΠΛΙΝΙΚΑ, ΜΛΙΡΑ ΚΙ ΧΡΜΛΤΙΣΤΑ “0ΛοΟ! οἱ ΤΥΠΟΙ! ΕΤΟΙΜΟΠΑΡΑΔΟΤΟΙ- --/ Λ[ΟΡΛ ΕΝΟΙ ΠΟΛΗΜΙΟΥ ΠὑΟοξ- ΗΝΑΙ ΜΙΑ ΜΦΛΛΗΙ ΙΟΠΟΘΕΗΙΙ ΤΩΝ ΧΡΗΜΛΙΩΝ 1] ΓΕΝΙΚΟΙ ΑΔΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΝΙΚΟΣ ΠΛ. ΣΟΛΟΜΟΜΙΠΗΣ ἃ ΣΙΗ ΛΙΛ., ΕΕΒΥΣΙΟΛΟΤΗΝΕΝΕΙ (ΗΕΤΛΠΛΛΗΤΙΙ: απο πρ σπορ πο σπορ πο σπα 6 ο) ο ΛΕΥΚΩΣΙΛ: ΠΕΤΡΟΣ ΓΙΑΛΛΟΥΡΗΣ-- ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΕΤΤΕΝΗΣ-- ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ ἑνώπιόν σας. ΛΕΜΕΣΟΣ: ΜΑΝΩΑΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΛΑΡΝΛΚΛ: ΚΥΠΡΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ: ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΔΟΣ ΠΛΦΟΣ: 8. ΘΕΟΧΑΡΙΔΗΣ 4 ΥΙΟΣ ΜΟΡΦΟΥ: Χ. 1. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ --ΠΑΛΑΟΝΤΑΣ ἆ ΕΥΡΙΑΚΙΔΗΣ λος”. ία έ 4 ϱ)ς πο οκ ς----()ς--) οσα) οκ) 0-0... οε.δος σος ΦοςσδοςΞΡος σος δα ἃ Ε χΦὰά ΦΛΕΥΤΕΡΑ. 7 Δεπεμέρίου, 1905 3 7 ιο :. σήµαντο στὸν κόσμο, « ον θρφφφοφοὸ Φος οθφοφθφροορφφθ. κ ζω ο») ο---ορο ο π-μ-Ὅ(ὦ ο. νο ὁ Ἱ πώμωναν ὁ σπα ς -) ό ..)«ς ”ρ()«--«ό ο---ος-ος--νο, ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΜΥΘΡΒΡ.ΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΤΖΩΝ ΝΤΙΞΟΝ ΚΔΡΡ 4ον Ἠταν μιά στενή, ὄμορφη σκά)α μὲ κάγκελλα μπρούντζινα, χωμένη µέσα στὸν τοῖχο σἀν ἕνα ὄστρακο ᾽Αλλά ἢ- ταν ἐπίσης ψηλἠ καὶ ἀἁπότομη καὶ τὸ παχὺ Χαλί της ἦταν στερεωµένο οὲ κάθε σκαλὶ μὲ παλιοκαιρίτικες µπρούν- πζινες θέργες, Σὰν πόσες φορὲς νὰ εἶχε ἀνεθῆ τούτη τὴ σκάλα μέσ᾽ στὸ σκοτάδι! Πόσες φορὲς εἶχε ἀκούσει τὸ τὶκ-τὰκ τοῦ ρολογιοῦ, νοιώθοντας ἕνα σκίρτηµα ἀγωνίας στὴν καρδιά! Ἓ- πειδἡὴ ἀγαποῦσε τὴν Εὔα καὶ (νόμιζε) ἐπειδὴ ἐκείνη πιθανώτατα δὲν τοῦ ἢ- τα πιστή. Σ᾽ ἕνα ἀπ τὰ σκαλιά -- θυμήθηκε -- κοντὰ στὴν κορφή, ὄχι μακροωὰ ἀπ᾿ τὴν κρεδατοκάµαρα τῆς Εὔας, ἡ θέργα ποὺ συγκρατοῦσε «ὸ χαλὶ δὲν ἦταν καλὰ στερεωµένη, Εἶχε σκοντάψει ἀπάνω της πολλὲς φορὲς καὶ κάποτε εἶχε ϐλαστημήσει λέγοντας πὼς θὰ σκοτωνότανε μιά μέρα κατρα- κυλώντας ἀπὸ τούτη τὴν παλιόσκαλα! Προχώρησε μὲ προσοχὴ πιάνοντας μὲ τὸ ἕνα χέρι τὸ κάγκελλο, Ἡ Εὔα δὲν εἶχε ἀκόμα κοιμηθῆ, Ὁ Νὲντ εἶδε μιά λεπτὴ φωτεινὴ γραµ- μὴ κάτω ἀπ᾿ τὴ χαραµάδα τῆς πόρ- τας της, Μὲ τὴν προσοχή του προση- λωμένη σ᾿ αὐτὴ τὴ φωτεινὴ γραμμή, ξέχασε ὁλότελα τὴ θέργα ποὺ δὲν ἢ- ταν καλά στερεωµένη καὶ ποὺ εἶχε στὸ νοῦ του νἁ τὴν ἀποφύγη καί, φυσικά, γλίστρησε κ᾿ ἔπεσε. -Στὸ διάΦολο, εἶπε δυνατά, Στὴν κρεβατοκάµαρά της, ἡ Εὔα ἄκουσε τὸν κρότο, Κατάλαθε ποιὸς ταν. Καθόταν µμπροστὰ στὸν καθρέφτη τῆς τουαλέττας της καὶ θούρτσιζε τά μαλλιά της, μὲ ἀργὲς σταθερὲς κινή- σεις Τὸ φῶς μιᾶς κρεμαατῆς λάμπας πάνω ἀπ᾿ τὸν καθρέφτη ὑπογράμμιζε τὰ ὡραῖα, ζεστὰ χρώματά της: Τὸ χεί- µαρρο τῶν καστανὀχρωµων µμαλλιῶν ποὺ ξεχυνόταν στοὺς ὤμους της καὶ τὴ λάμψη τῶν γκρίζων ματιῶν, Κάθε φορὰ ποὺ τὸ κεφάλι της ἕ- γερνε πίσω ἀκολουθώντας τὴν κίνηση τῆς θούρισας, ἡ ὡραία καμπύλη τοῦ λαιμοῦ της Φφαινόταν κάτω ἀπ᾿ τοὺς καλλίγραµµους ὤμους. Φορῦσε ἄσπρες µεταξωτὲς αυτζάµες καὶ ἄσπρα παν- τουφλάκια ἀπὸ σατέν͵ Δὲν στράφηκε, 'Ἐξακολούθησε νἁ θουρτσίζη τὰ μαλλιά της. Γιά ἕνα δευτερόλεπτο ὅμως ἔνοιώσε πανικὸ πρὶν ἀνοίξη -- πίσω ἀπ τὴν πλάτη της -- ἡ πόρτα καὶ πρὶν δῆ τὸ πρόσω- πο τοῦ Βὲντ Ατγουντ µέσα στὸν κα” θρέφτη, εΟ Νὲἐντ, μολονότι νηφάλιος, ἔκλαι- γε σχεδόν. -«Ἄκουσε, ἄρχισε πρὶν ἀκόμα ἆᾱ- νοίξη ἐντελῶς τὴν πόρτα, δὲν μπορεῖς, δὲν πρέπει νὰ τὸ κάνης αὐτόί! Ἡ Εὔα ἄχουσε σὰν σὲ 'ὄνειρο τὸν ἑαυτό της νὰ µιλάη, Ο πανικὸς δὲν εἶχε λιγοστέψει. μεγάλωνε, Συνέχισε ὠστόσο νὰ δουτσίζη τὰ μαλλιά της, ἴσως γιὰ νὰ κρύψη τὸ νευρικὸ τρε- µούλιασμα τοῦ χεριοῦ της. -«Τὸ φαντάστηκα πώς ἤσουνα ἐσύ, εἶπε ἤρεμα, Τρελλάθηκες ἐντελῶς: --Οχιϊῖ ΗἨρθα γιά... -«Σσος! Γιὰ τ ὄνομα τοῦ Θεοῦ! --Σ᾽ ἀγαπῶ, εἶπε ὁ Βὲντ ἁπλώνον- τας πρὸς τὸ µέρος της τὰ χέρια του, --«Μοῦ ὠρκίστηκες πὼς τὸ εἶχες Χά- σει αὐτὸ τὸ κλειδί. Ὥστε πάλι ψΨέμα- τα μοῦ εἶχες πῆ ---Δὲν εἶναι ὥρα νὰ συζητοῦµε γιὰ πράγματα ἀσήμαντα, εἶπε ὁ Πέντ, ποὺ φαινόταν νὰ πιστεύη πραγματικὰ πῶς τὸ θέµα τοῦ κλειδιοῦ ταν τὸ πιὸ ο, Εἶναι ἀλήθεισ πὼς πρὀκειται αὐτὸν τὸν Λώους --δαί. Καὶ οἱ δυὸ ἔρριξαν αὐθόρμητα ἕνα Βλέμμα στὰ δυὸ παράθυρα μὲ τὶς κλειστὲς κουρτῖνες ποὺ ἔθλεπαν πρὸς τὸ δρόµο, Καὶ οἱ δυὸ -- ἦταν πρὀ- δηλο -- εἶχαν κάνει τὴν ἴδια σκέψη, --Δὲν θὰ μποροῦσες ἐπὶ τέλους νὰ εἶχες κάποια στοιχεώδη εὐπρέπεια καὶ νὰ μὴν ἔρθης νὰ μὲ θρῆς στὸ σπίτι νὰ. παντρευτῆς µου μέσ᾽ στὴ νύχτα ρώτησε ἡ Ελα. ---Όχι, ἀφοῦ σ᾿ ἀγαπῶ, Δὲν χωροῦσε ἀμφιδολία, Ο ἨΝὲντ σχεδὸν ἔκλαιγε, Μὰ ἔπαιζε θέατρο Ἡ Εὔα δὲν τὸ πολωπίστευε, Κάτι, γιὰ τὴν ὥρα τουλάχιστον, εἶχε ραγί- σει στὴν ἀγέρωχη εἰρωνεία καὶ στὴν ἀπίθανη αὐτοπεποίθησή του, Αὐτὸ ὅ- µως πέρασε γρήγορα, ο ἨΝὲντ ἕα- ναθρῆκε τὸν ἑαυτό του Ἔκανε μερικά θήµατα, πέταξε τὸ Καπέλλο του στὸ κρεδάτι καὶ κάθισε σὲ μιὰ πολυθρόνα. ΗἩ Εὔα συγκράτησε μὲ κόπο μιά κραυγή, --Απέναντι, στὴν ἄλλη πλευρά τοῦ δρόμου,., ἄρχισε, --Ξέρω, ξέρωί «Ξέρεις τί ρώτησε ἡ Εὔα, ΣΑπίθωσε τὴ 6ουρτσα στὸ τραπεζά- κι καὶ στράφηκε νὰ τὸν ἀντικρύση, ---Ὁ γέρος, ὁ σὲρ Μώρις Λώους,,., εί Καὶ τὶ ξέρεις γι αὐτόν: --Κάθεται ἀργὰά τὴ νύχτα, ἀποκρί- θηκε ὁ ΠΜέντ, σ’ ἕνα δωμάτιο ἀκριθῶς ἀπέναντι, σκυµµένος ἀπάνω στὴ συλ- λογή του, Απ τὰ παράθυρά του µπο- ρεῖ νὰ δῆ ἴσια µέσα σὲ τοῦτο τὸ δῶ- μάτις͵ Ἔκανε πολλὴ ζέστη μέσ᾽ στὴν κρε- Δατοκάµαρα ποὺ µμύόριζε ἀρώματα καὶ τσιγάρο. Ἑααπλωμένος ἀἄναπαυτι- κἁ στὴν πολυθρόνα, μὲ σταυρωμένα τὰ πόδια, ὁ Μέντ ἐπιθεωροῦσε τὸ δω- µάτιο, Ἑϊρωνεία ἦταν ζώγραφισμένη στὸ πρὀσωπό του, Δέν τον μονάχα ἕνα πρόσωπο μὲ ἀρρενωπὰ ὡραῖα κα: ρακτηριστικἁ --- τὸ μέτωπο, τὰ μάτια, οἱ μικρὲς ρωτίδες γύρω ἀπ᾿ τὸ στό- µα πρόδιναν φαντασία ἀκόμα καὶ πνευματικότητα, Ἔρριξε ἕνα θλέμμα ὁλόγυρα στοὺς γνώριµους τοίχους, τοὺς ντυµένους μὲ θαθυκόκκινο μεταξωτό, Κοίταξε τοὺς πολλοὺς καθρέφτες. Κοίταξε τὸ κρε- Φάτι, ὅπου ταν τώρα πεταµένο τὸ κοπέλλο του πάνω στὸ σκέπασµα, Κοί- ταξε τὸ τηλέφωνο πλάϊ στὸ κρεδατι, Καίΐταξε τὸ µμοναδικὀ ἀναμμένο φῶς πάνω ἀπ᾿ τὸ τραπεζάκι τῆς τουαλέτ- τας, (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ) ἝἹἛσσώωώσώσώσ ο κα Κρασιὰ α . ΥΓ ποσα “Ὄσσσσο σσ “ὝὍσσσοος κκ ος ο ο ο ας ο ο ο ο αν αυοσ σώοι ο ΕΟΛ ΕΤΛΙΡΙΛ 0ΙΝΗΝ ΛΕΜΝΕΣΟΙ Κονιὰκ Οὗὖζο ΕΟΛ ΕΤΛΙΡΙΛ ΙΝΩΝ ΛΕΜΕΣΟ] 1 στη ας Ισ Οσσώσσυωσώώσζώ νο πώ ναι νι νε ο ὁ.4 ολο ὰ.δ. Δ.δ δα, .- ο. νυν αρ Δνδαο.α. ς Φ.ὁ 9.δ.ὀ 99.99.9999 διδθΦΦΦ Φιν ΦΦΦΦΦΦ νφΦόρ ΜΙΒΞΙΝΕΙΛ. ΙΝΤΕΛΛΙΟΝΙΙ ΜΡΟΠΟΡΙΚΩΣ Μ΄ ΛΥΙΡΛΛΙΑΝ ΕΝΙΘΣ 2 ΗΜΙΡΩΝ Μὲ τὰ μεγαλύτερα τετρακινητήρια ἀεροσκάφη ΣΟΥΠΕΡ ΚΟΝΣΤΕΛΛΕΊΣΙΟΝ᾽ ᾽Αναχώρησις ἐκ Λευκωσίας ἑκάστην ΚΥΡΙΑΚΗΝ διά ΣΥΔΝΕΎ΄ (Αὐστραλίας) µέσῳ Βηρυτοῦ. Διὰ τὰ εἰσιτήριά σας ἀποταθῆτε εἰς τοὺς ΓΕΝΙΚΟΥΣ ΠΡΑΕΤΟΡΑΣ ΚΥΠΡΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΑΟ ΄ΖΙΔΗ Λεωφόρος Εὐαγόρου 3. Τηλ. 213, ΛΕΚΟΩΣΙΑ ἤ εἰς οἱογδήποτε Πράμτορα τῆς 1.Α.Τ.Α. ἈϕφφφφφφφφοΦφφοό. ας νο. -ο- »0- ο)------- ο ι---- ο ς---υ-υ----- δέ οφ” Κοινωνικα ᾗ ο ο ο ο αἱ ΒΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΤΥΜΝΑΣΙΟΝ ΗΠΟΛΡΩΣ ΧΡΥΣΟΧΟΤΣ Ὁ κ, Αγάπιος ΦΝαλιετζῆς ἔκ Γουδίου, εἰσεφερε µίαν λίραν υπὲῳ τοῦ Ταμείου ᾽Απόρων του. Πλ λη- γικοῦ Γυμνασίου 1]όλεως, εἰς μγή- µην Κυριάκου [ζαφαλ. ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΣΩΖΟΥ, ΕΡΜΙΟΝΗΣ ΚΑΙ ΖΗΝΩΝΟΣ Ἡ ᾿Ἐκκλησιαστικὴ' Επιτροπὶ τοῦ ιπ ναοῦ Τρυπιώτου ἐτέλεσε χθὲς Κυριακὴν μετὰ τὴν θείαν λειτουργίαν τὸ καθιε- ρῶμένον μνηµόσυνον τοῦ ἀειμνήστου ἥ- ρωος Βουλευτοῦ Αεμεσόῦ --- Εάφου καὶ Δημάρχου Αεμεσοῦ Χριστοδούλου Ἑώζου, πεσόντος ἐν Μπιζανίῳ τῆς 'Η- πείρου τὴν δην Δεκεμθρίου 1912, τῆς συζύγου του Ἑρμιόνης Χρ Σώζονυ, µε Υάλης εὐεργέτιδος τῆς πόλεως καὶ τοῦ {. ναοῦ, καὶ τοῦ υἱοῦ των Ζήνωνος Χρ. Σώζου, ἐθνικοῦ ἀγωῶνιστοῦ. ἘΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ἀἑ- ..Ἱ Ἐϊἰσέφεραν ὑπὲρ τῶν ἁπόρων μµαθη- πῶν τῆς Μικτῆς ᾿Αστικῆς «Αγ. Κασσι- ανοῦ Λευκωσίας ἡ δ. Θεοδώρα ᾿Ιωάννου 3 λ. εἲς μνήμην τῆς ἁδελφῆς της Μα: ρίας, καὶ ἡ κ. Λίλη Α.'. Γρηγορίου καὶ ὁ κ. Σοφοκλῆς Κυριακίδης ἀνὰ 500 μὶλς εἷς (μνήμην Γεωργίου Παναγίδη. . Εἰσέφεραν ὑπὲρ τοῦ Μαθητικοῦ Συσ- σιτίου Κτήµατος εἷς μνήμην Γεωργ. Πα- ναγίδη οἱ κ.κ. Γιάννης Ζιαρτίδης, Ν. Πανογίδης, «Χρ. Παναγίδης, Κ.. Πανα- γίδης, |. Παναγίδης, Ροδοῦ Θεοδώρου καὶ Π. Πολυκάρπου ἀνὰ 750 μίλς, Χρ. Πετρίδης 500 μίᾶς, Α. Σπύρου, Α. Χρίστου, Κ. Μαραθεύτης, Σπ. Χριστο- δούλου, Α. Κυριακίδης, Μ. Χαραλαμ- πίδης, Γρ. Ἠγουμενίδης, Γ. ᾽Αγρότης, ΣΓακωδίδης, ἰ. ᾽Αγρότης καὶ Χ. Πα- παέλλήνας ἀνὰ 250 μίλς, Κ. Κουπᾶτος 150 µίλς, καὶ Λ. Μαραγκός, Χρ. Χα- απζησεϊμένη καὶ |. Καραγιάννης ἀνὰ 100 μµίλς. ΕΚΘΕΣΙΣ ΠΑΛΑΙΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΕΧΝΗΣ .Απὸ τῆς χθὲς Κυριακῆς, 6.12.1959, ἐξειέθησαν πρὸς πώλησιν ἐξαιρετικὰ ἔργα τέχνης περιφήµων Γάλλων ζωγρά- Φων τοῦ 17ου. Ίδου καὶ Ί9ου αἰῶνος. Ὅλοι οἳ πίνακες προέρχονται ἀπὸ τῆν γνωστὴν συλλογὴν τοῦ ἀπὸ ἑἐτῶν ἐγκα- τεστηµένου εἲς Γαλλίαν κ. Νίκου Δι- καίου,. Ἡ ἔκθεσις ἑστεγάσθη εἲς τὴν δδὸν Γλάδστωνος ἂρ. 106. (παραπλεύ- ρως τῆς Ἕλλην, Λέσχης) ραμείνῃ ἀνοικτὴ ἐπὶ 15 20. ἡμέρας. τΏραι ἐπισκέψεως 10 π.μ. --- 12.30 μ.μ. καὶ ἆ--5 μ.μ. ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΔΙ’ ΕΙΣΦΟΡΑΣ , ᾿Ἐπὶ τῇ προσεγγίσει τῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων, οἱ Διευθυνταὶ τῶν δη- μοτικῶν σχολείων Καραδᾶ, ἀπευβύνουν ἔκκλησιν πρὸς πάντας τοὺς Φιλανθρώ- που κατοίκους τῆς κοινότητος, ὅπως συνεισφέρουν ὑπὲρ τῶν ἀπόρων μαθήτῶ» καὶ μαθητριῶν. Ἡ συνεισφορὰ ἑκάστου θὰ ἐκτυμηθῇ δεόντως, ὁσηδήποτε καὶ ἂν εἶναι. Αὔται Ἄξον νὰ ἀποστέλλωνται πρὸς τὸν Διευθυντὴν τῆς Α΄ ᾽᾿Αστικῆς κ. Κώσταν Κίρκον. Αἴ εἰσφοραὶ θὰ δη- καὶ θὰ πα- μοσιεύωνται. Τῆ ΜΕΓΛΛΏ ΠΛΡΛΛΕΓΝΛ ΤΟΥ ΕΜΛΗΝΟΣ ΦΙΛΌΣΟΦ0] (Συνέχεια ἀπὸ τὴν 4ην σελ.) τρὶς καὶ σὲ µεγαλύτερη ἑκτίμησι τὴν Έχουν καὶ οἱ θεοὶ καὶ οἱ ἄνθρώποι καὶ πρέπει νὰ πονᾶμε καὶ νὰ φροντίζουμε . τὴν Πατρίδα µας ὅταν ὑποφέρει πε- ῥρισσότερο καὶ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ψονεῖς µας, κι’ ὅταν ἀκόμα πρὸς χά- ριν της φυλακιζώμεθα ἢ δασανιζώμεῦα ἢ ὁδηνούμεθα στὸν πόλεμο νὰ πληγω- θοῦμε, αὐτὴν νἄχουμε πάνω ἀπ᾿ ὅλα, γι’ αὐτὴν νὰ ζοῦμε καὶ νὰ πεθαί- νουμε... Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Μεγάλου σο- φοῦ ποὺ στὸ πρωτότυπό του στὸ χε- τικὸ κείµενο τοῦ Πλάτωνος ἀποτελοῦν Ένα κατ ἐξοχὴν μνημεῖον λογοτεχνι- κοὈ ὄψους, εἶναι συγχρόνως ἕνας ᾱ- Φθαστος ὕμνος στὴν Φφιλοπατρία καὶ στὴ Φιλονομία ἐπισφραγισμένος μὲ τὸ ὑπέροχο παράδειγµα αὐτοθυσίας τοῦ μεγάλου διδασκάλου, ἑνὸς διδασκάλου τῆς ἀνθρωπότητος ποὺ τηροῦσε ἐκεῖνα ποὺ δίδασκε. Μ’ αὐτὰ τὰ ἐμπνευσμένα λόγια ἁν- τίκρυσεν ὁ Σωκράτης τὸν θάνατον ἥρε- μα καὶ µεγαλόψυχα, Σὰν ἕνας τέλειος ἄνθρωπος, Συνεπὴς μπροστὰ στὸ κα- θῆκον του καὶ στὶς πεποιθήσεις του. Φ» ΕΠΙΚΑΙΡΟ, ΜΕ ΠΟΛΥΧΡΙΜΗ ΕΚΤΥΠΙΣΗ Φ ΕΞΛΙΡΕΤΙΚ4 το ΕΞΗΚΟΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΑΙΚΟΥ “θι ΚΑΙΡΟΙ ΤΗΣ ΚΗΠΡΟΥ” ὦ, ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΑ ΟΛΟΥΣ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ 9 ΕΝΑ ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΟ Αρφρο ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΜΟΡΦΟΥΜΕΝΗ πολΙτΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΛΠΟ ΤΌ. ΠΡΟΣΕΧΕΣ ΤΕΥΧΙΣ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΠΝ 50 ΜΙΑΣ 50 4 Μιὰ ἐξόρμηση ποὺ δ᾽ ἀποτελέση σταθμὸ στὴν ἐχδοτικὴ ζωὴ τῆς Κύπρου. Η ΙΔΙΑ ΥΛΗ ΣΤΗ ΜΙΣΗ ΤΙΜΗ.-- ΚΑΘΕ ΠΑΡΑ ΣΚΕΥΗ ΖΗΤΑΤΕ ΤΟΥΣ ΚΛΙΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ λῆ ΤΗΣ ΠΛΡΑΣΚΕΥΗΣ 11ΗΣ ΛΕΚΕΜΒΡΙΘΥ / ω «ἰ αχ κἁ μα δν ῥμ., τὸ ον ο μι μα ΕΤΛΙΡΙΛ ΤΑΞΙ ΚΑΡΥΔΑΣ ΛΕΙΚΙΙΑ --ΑΜΜΙΧΙΣΙΗΣ -- ΛΕΝΕΙΟ 2209-2408... 9943 2076. 9218 3484 -- 2068 ΛΕΥΚΙΣΙΑ --- ΑΜΜΙΧΗΣΤΣ ΛΕΥΚΗΣΙΑ -- ΛΕΜΕΣΟΣ ΛΕΜΕΣΟΣ -- ΑΜΜΟΧΗΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΛΙΛΠΑΛΙΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΑΞΙ ἑντὸς τῆς πόλεως, Διαδέτυμεν πολύτελῆ οὐτολίνητα. ἃ, 6 καὶ 10 θέσεων διὰ ἔνδρεμάς. σ΄ ΛΣΦΛΛΕΙΛ--- ΤΑΧΙΤΗΣ --- ΛΝΕΣΙΣ . 9 Ἀναμένετε ξένους ΤῬότε προσφέρετε τους 3 - , , μ Ν κι ἐκεῖνοι ἀναμένουν --- Ἠ έψι-Κόλα. τὸ ὅ,τι ἀναφυκτικὸ τῆς φιλοξενίας. Εευστικὰ παγωµένι. ἥ Πέψι ἀνήχει φυσικὰ σὲ εὐτυχισμένες περιστάσεις... γιατὶ εἶναι πάντοτε δροσιστική- Έχετε ἀρκετὴ Πέψι πρόχειρη στὸ σπίτι... γιὰ νὰ μπορῆτε σὲ κάδε στιγμὴ γά τὴν ἀπολαύσετε. καὶ γιὰ νὰ. τὴν προσφέρετε ὕταν ἔχετε ἐπισκέψεις.. Πιὰ νὰ εἶοτε ποομικοὶ προοφέρετε Πέτρι- Κόλα. Ἰὸ Ἀνανευχο | ταχεὸ καἲς φιλο ζσίας Ἐμφιαλωταί:. Λουκά ἃ Χριστοδούλου Ατδ., Λευκωσία, Κύπρος, κατ᾽ Ελα δάτηαα τῆς Ῥορεί-σο]α (οπιρᾶηΥν, Εταιρείας Πέψι-Κόλα, θέα Ὑόρκη, Ν. Υ., Η.Π.Α. Τηλέφωνα: Λευκωσία 52602 /3 --- Λεμεσὸς 2226. ΤΗΛ. 95827 ΑΦΕΣΟΦΕΦΑΦΕΡΕΡΑΦΑΡΑΡΕΡΑΣΑΣΕΣΑΡΑΣΛΑΡΑΣΑΣΟ ΣΑΣΑ» Απο ΣΗΜΕΡΟΝ ΣΤΟ ΛΘΗΝΔΙΟΝ. 3, Τ{κΚκΑΗΙΘΣΜΙ.Μ. ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΗ ΝΑ ΝΑ ας υ---. -παλπόφβϊϊρ - ου ιο ερωμιή, μου” να ο α τος. -------------....-.-υυ-------Ὁο ες δις κκκκσκσεκεσκπεσκσεσεκεσεας ας σας σες κ λες κκ διε. ακσεκςτκκκτκκπκ ασε κανά σεν | ά ΒΛΙΕΥΘΥΗΣ: ΚΥΡ. Μ. ΚΛΡΑΗΛΝΗΣ Ἂ Γραφεῖα Λευκωσίας: ᾿ἰσαακίου Κομνηνοῦ Αρ. 2. » κ ΤΗΛΕΦΩΝΑ: ᾱ-. πκοισπσμσασ Λεμεσοῦ: Βασίλη Μιχαηλίδου Αρ. 28. Λεμεσοῦ: ἀρ. 2397 .”.. Λευκωσίας: ἀρ. 6113 | ΕΛΕΥΟΕΡΟΣ ΛΑΟΣ κο νο, ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΣΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΠΗΜΕΡΙΣ ΜΑΧΗΤΙΚΟΝ ΟΡΓΑΝΟΝ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΙΑΙ ΛΑΙΧΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ Επέρασεν πρὀχθὲς ἀπὸ τὴν Κύπρον ἕνας ξένος. Ἐπεριδιάδαξε τοὺς δρόµους μιᾶς πόλ ῆ ὀέρυδος μενάλός δὲ μι μιας | εως πυπριαχῆς. ν ρυόος μεγάλος εἰς µίαν πλατεῖαν. Κόσμος πολύς. Μεγάφωνα.. Κάποιος ὁμιλητὴς ἀνέπτυσσεν τὰ ἔπι- χειρήμµατά τον. Καὶ ὁ ξένος ἐπλησίασεν ἐπ ὀλίγον. Ηχουσε τὸν ὁμιλητήν. Εἶδεν ἕνα γέροντα νὰ ἀσθμαίνῃ καθ ἕν χρόνον ὁμιλοῦσε. Καὶ τὸ χειρότε- ρον διὰ τὸν ξένον. Ηχουσε τὸν γέροντα αὐτὸν νὰ ὁμιλῆ ἀπρεπῶς καὶ περιφρονητικῶς διὰ τὸν Μακά- ριον].. Καὶ εἰς τὸ τέλος τὸν ἤχουσε νὰ λέει περίπου ὅτι πρέπει ὁ Κυπριακός (λαὸς νά καταδικάση διὰ τῆς ψήφου του τὸν Μακάριον, διότι... Διότι ὁ Μακάρι- ος ἔφερεν τὴν ἘΕλευθερίαν εἰς τὴν Εύπρον!] Διό- τι, ὑπέγραφεν τὴν Συμφωνία τῆς Ζυρίχης χωρὶς ὁ Μακάριος νὰ ἐρωτήση αὐτόν, τὸν ὁμιλητήν... Ἀὐτὸν τὸν προχομµένον χυπριώτην. Χωρὶς νὰ τὸν συµόθου- λευθῇ αὐτόν]: Καὶ ἀπεχώρησεν ὁ ξένος περίνους. Σκεφτιχές. Σνλλογισμένος. Καὶ ἐπλανᾶτο ἀνάμεσα εἰς τὸ πλῆ- ος. Καὶ διὰ μίαν στιγμὴν ἠρώτησε κάποιον. Δὲν ἄντεχε εἰς τὸν πειρασμὸν, καὶ ἠρώτησε κάποιον. -- Ποιὸς εἶναι ὁ χύριος ποὺ ὁμιλοῦσεν: -- 'Ὁ Ελπρίδης... -- Δηλαδή: -- ο ἀνθυποφήφιος τοῦ Μακαρίου! ! Ί- Μήπως ἦταν χοντὰ στὸν Μακάριο καὶ Διγενῆ κατὰ τὸν ᾿Ανῶνα: - οχι: --- Ποῦ ἦταν Τὶ ἔχαμεν αὐτὸς ὁ χύριος: Ποία ἤ συµθολή του εἰς τὸν ᾽Αγῶνα: Πόσα προσέφερεν: Ποῦ εἰργάσθηῃ διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Κύπρου: Πόσο ὑπέφερε ἀπὸ τοὺς ᾽Αγώνας του Ποῦ ἐξορίστη- κει Καὶ γιατὶ μιλάει μὲ τόσην ἀγερωχίαν: Πο ἆ- γωνίστηκε ποῦ ἐφυλακίσδη ΣΑΙ Οχι! Τίποτε ἀπὸ ὅλα αὐτά. Τίποτε. «2 Κληρίδης ἦταν πολιτικὸς νοῦς... Ἐπουλοῦσε νοῦν εἰς τοὺς Άγγλους. Ηταν ᾿Εκτελεστικὸς Σύμθόουλός των... Νομομαθής.. Εξυπνος ἄνθρωπος... Κατα- φερτζῖχκος... Ὑπηρέτησε νομίζω καὶ στὸν Στρατό... - Τὸν Ελληνικός ἳ1 - Οχι. 'Ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς δὲν ἔχει ἐμμί- σβους!11 Στὸν ἐγγλέζικο στρατό ὑπηρέτησε. Ἐπεῖ ὑπηρέτησε. Καὶ ἦταν ἀξιωματικός του. Μὰ τὶ τὰ δὲς Εξυπνος. Πολὺ ἔξυπνος ἄνθρωπος ὁ Ἐληρίδης. Τάᾶ- χε χαλὰ μὲ τοὺς Ἐγγλέζους. Τὸν ἄκουγαν πολὺ. Εΐχε πέρασι ὁ λόγος του. Ὑπέγραφε αὐτὸς πρῶτος τοὺς Νόμους χι’ ἔτσι νὰ τοὺς ὑπογράφουν οἱ Αν- γλοι! Κυθερνήτηςϊ σοῦ λέω. Ἐυθερνήτης!ι Πρότος Κυξερνήτης... ᾿ - Μπράέο!.. Καὶ γιαυτὸ θέλει νὰ γίνη πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας σήμερον Γιαυτό: Γιὰ τὶς ὑπηρε- σίες ποὔκανε στοὺς Άγγλους -- Μὰ δὲ μοῦ λές Ποιὸς ἔκανε τὴν ἐπανάστα- σι Μπᾶς καὶ τὴν κάναν οἱ Αγγλοι τὴν ΕΟΚΑ: Μπᾶς κι’ ἔφερε στὴν Κύπρο τὸν Διγενῆ ὁ Κληρίδης Μήπως καὶ ἦταν ὁ μυστικοσύμθουλος τοῦ Μακαρίου. λα δή ὁ μπιστικὸς τοῦ Μακαρίου: ΑἈὐτὸς ὁ Κληρί- Πόσο - Όχι ἀδελφεί.. Τίποτε ἀπ᾿ ὅλα αὐτά.. Ὁ Κληρίδης ἦταν μέσ τὸ Κυξερνεῖο. Μὲ τὸν Χάρτιγα ᾖταν. ᾿Αξιωματικὸς τῆς Βρεττανιχῆς Αὐτοχρατορίας. Σύμβουλος... Πῶς τὸ λένε. Σὐμθουλός τῶν Αγγλων ἧταν. Οχι τοῦ Μακαρίου. Οὔτε καὶ τοῦ Διγενῇ. Αὐτοὶ ἦσαν ἐπαναστᾶτες. Τὶ δουλειὰ εἶχε ὁ Κληρί- δης μὲ τὴν Ἐπανάσταση:, Ὁ Φεὸς φυλάξοι! Ὁ Κλη- ρίδης εἶναι νούσιμος ἄνθρωπος. Πουλάει μυαλό. Καὶ τὸ πουλάει πολὺ ἀκνριθὰ νὰ ξέρεις Εύρις. Κυθερνή- της ἦταν. 'ΩὨσὰν Κυθερνήτης... -. Μὰ ναλὰ δὲν πρόκειται νὰ φύγουν οἳ Αγ- γλοι Καὶ δέέαια θὰ φύγουν]. Δὲν θλέπεις, Πδμε νὰ Φγάλουμε δικό µας Πρόεδρς... -- Καὶ ποιὸς ἔδιωξε τοὺς Άγγλους.. “Ὁ Κλη- ρίδης τὸν Οχι 'Ὁ Μακάριος.. κ. Καὶ θὰ ὀγάλετε πρόεδρο τὸν Κληρίδη: Ἔ- διωξε τοὺς Αγγλους ὁ Μακάριος κι᾿ ὁ Διγενῆς. Καὶ θὰ θγάλετε πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας σας τὸν ἄν- Δρωπο τῶν Αγγλων Τὸν Ἐκτελεστικὸ Σύμόονλο τῶν Αγγλων Διώχνετε τοὺς Άγγλους ἀπὸ τὴ μιὰ πόρτα κι’ ἀπὸ τὴν ἄλλη πᾶτε νὰ θάλετε τοὺς ἀνθδρώπους των στὸ πεφάλι σας.. αλ Καὶ ἔφυγεν ὁ ξένος. Ἐγκατέλειφεν τὸν συνο- µιλητήν του ντροπιασµένον Σκεφτικέν! Καὶ ἄνα- ὁτατωμµένον φυχικῶς.. Ἠταν ἕνας ἄνθρωπος' τοῦ Δαοῦ. ἽἛνας ἔντιμος ἄνθρωπος, ποὺ ὑπηρετοῦσε ποντὰ εἰς ἕνα ἀπὸ τὰ ἀφεντικὰ τοῦ κύκλου τοῦ Έλη- ρίδη. Καὶ δὲν ἐπῆρε χαμπάρι ὅτι ἔγινεν ἐπανάστα- σις εἰς τὸν τόπον αὐτόν. Καὶ ἐνόμιξεν ὅτι ἦταν ὑπο- χρεωµένος νὰ πηναίνει στὶς συγκεντρώσεις ὁποῦ ἐ- πήγαινεν ὁ Κύριός του. Καὶ νὰ φηφίζη ὅποιον ἐφή- φιζεν ὁ Εύὐριός του!.. { Ὅμως αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα, ποὺ θάδει ὁ ξένος περαστικὸς ἐπισκέπτης µας, πρέπει νὰ ξαΐρει ὁ χα θένας µας, πὼς εἶναι ἐρωτήματα, ποὺ μπαίνουν πάθε ὥρα καὶ κάθε στιγμὴ ἀπὸ τὸν χάθε ξένον ποὺ πα- ραχκολουθεῖ τὰ καμώματά µας ὡσὰν Δαοῦ τὶς ἡμέρες αὐτὲς ποὺ περνᾶμε... Αὐτὸ τὸ θέµα, ποὺ παρουσιάδει τὸ ἀνόσιον καὶ παρὰ φύσιν γεννηθξὲν συνονθύλευμα τοῦ ἀντιμαχκα- ριαχοῦ Μετώπου, νὰ παθυθρίδη τὸ πρόσωπον τοῦ Ἡ- γέτου τῆς Κυπριακῆς ᾿Ἐπαναστάσεως, παταπλήττει τοὺς ξένους ὅλους... Ἔοὺς καταπλήσσει παὶ τοὺς κά- μνει νὰ διερωτῶνται σοθαρῶς ἑὰν εἴμεδα ἢ ὄχι παλὰ στὰ μυαλά µας. Τοὺς χάµνει νὰ ἐρωτοῦν: -- Αὐτοὶ εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ κπατέπληξαν ὅλον τὸν κόσμον ἐπὶ τέσσέρα χρόνια, μὲ τὴν γεννοιό- τητά των ΑἈὐτοὶ εἶναι οἱ Κύπριοι ἥρωες Αὐτὸς Εἴ- ναι ὁ γενναῖος λαὸς τῆς μιχρᾶς Ἑλληνικῆς νήσου, ποὺ κατέπληξεν τὴν ἀνξρωπότητα ὅλην μὲ τὴν ἕ- νότητα τῆς φυχῆς του καὶ τὸ ὁδήμαστον τῆς καρ- δίας του πατὰ τὸν τετράχρονὀν ἀγῶνα του ἐναντίον τῆς Βρεττανικῆς Αὐτοχρατορίας.. Μὰ τὶ ἔπαθαν Καὶ διατὶ ἐπιτρέπουν νὰ διασύρεται τὸ ὄνομά των ἀπὸ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἐργάδονται διὰ λογαρια- ομὸν ἄλλων Διατὶ ἐπιτρέπουν νὰ χαθυθρίζεται τὸ ἴνδαλμά των, ἀλλὰ καὶ τὸ ἵνδαλμα ὅλων τῶν ὑπο- δούλων Δαῶν τῆς γῆς Διατὶ ἐπιτρέπουν νὰ οπι- λώνεται ἡ ἁδρῆ καὶ ἁγία φυσιογνωμία ἑνὸς Ἐθνε- γέρτου ποὺ μὲ τὶς ἡρωϊχὲς πράξεις κατέστη µορ- φὴ ἀγωνιστικὴ καὶ πολιτικὴ Διεθνής: Διατί, Διέ- τι ἐπὶ τέλους ὁ Μακάριος, ἔχει ξεπεράσει πρὸ µα- κροῦ χρόνου τὰ ὅρια τοῦ πανελληνίου χώρου. Εχει γίνει Διεθνῆς φυσιογνωμία ἐχτιμωμένη καὶ τιµωμµέ- νη, ἀπὸ φίλους καὶ ἐχβροὺς τῆς Ευπριακῆς ὑποθέ- σεως. Καὶ ὁ Μακάριος δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντι- περιδάλλεται μὲ τὸν οἰονδήπυοτε Κληρίδη, χωρὶς νὰ διατρέχοµεν τὸν χίνδυνον νὰ θεωρηθῶμεν οἳ Πύ- πριοι ὅτι προπαλοῦμεν ἑαναύσως τὴν παγκόσµιον νοημοσύνην. Έτσι εἶναι. Ὁ Μακάριος εἶναι παγ- πόσµια µορφή! Καὶ τὸν ἔχαμαν τοιοῦτον τὰ ἕρνα του τὰ θαυμαστά]! Οἱ ἔντιμες πράξεις του. Ἡ γενναιότης τῆς φυχῆς του. Ἡ εὐρύτης τῆς ἀντιλήφεως του καὶ τῶν σχέφεών του τὸ πλάτεµα. Πρὸ παντὸς ὅμως ἢ ἀγάπη του καὶ ἡ πίστις του εἰς τοὺς ὑπὲρ τῆς Ἔλεν- δερίας ἀγώνας... ᾽Αγάπη καὶ πίστις, ποὺ κατεδείχδη μὲ τὶς πράξεις του, ποὺ παθηγιάσθησαν μὲ τῶν ξυ- σιῶν του τὰς προσφοράς... Αοιπέν. Ιδοὺ διατὶ οἱ ξένοι μένουν κατάπλη- πτοι πρὸ τοῦ φαινομένου τοῦ δράσους ὀλίγων εὔτυ- χῶς Κυπρίων, ποὺ ἀποτολμοῦν νὰ σηκώσουν τὸ χκυρ- τωµένον ἁνάστημά των μπρὸς εἰς τὸ ὑπέροχον ἀνά- στηµα τοῦ γίγαντος Ἐθνικοῦ Ηγέτου Μακαρίου. Οὐδεὶς ἀνέμενεν εἰς τὸν ἔξω κόσμον τοιαύτην πρό- κλησιν κατὰ τῆς γενναιότητος, τῆς ἔντιμότητος καὶ τοῦ ἀγωνιστικοῦ μεγαλείου. Καὶ διὰ τοῦτο παραµέ- νουν πατάπληχτοι. Ἑν τούτοις. Πιστεύομεν ὅτι ὁ Κυπριαχκὸς Δαὸς δὰ τὰς παταπλήξη ἁκόμη περισσέ- τερον τὴν προσεχῆ Κυριακήν. Ἡ φῆφος του δὰ εἷ- ναι ὄγκος θάρους ἐπάνω ἀπὸ τὸν πολιτικὸν τάφον τῶν κοτζαμπάσηδων τῆς πυπριακῆς πολιτικῆς. Φὰ εἶναι ἀσήχωτος ἡ πλάνα μὲ τὴν ὁποίαν θὰ σχεπάση ἅπαξ διὰ παντὸς τὸ αἶσχος τοῦ παλαιοχομματισμοῦ ποὺ ἐδημιούργησεν ἡ ἀπερχομένη ἀποικϊοκρατία. ΚΡΙΚΟΣ Μ. ΚΛΡΛΜΙΝΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΝ κά! 580 ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ Η ἕ παπα η ΑΠΟΡΙΕΣ΄ ΕΝΟΣ ΞΕΝΟΥ...͵ -- Μεγαλειώδη ἐπιτυχίαν «σημειώνουν αἳ προώωκλογικαἰ συγκεντρώσεις του Ιίατρι- ωτικοῦ Μετώπου ὑπερ της ὑποψηφιωκνι τους τού ΄᾿Αρχιεπισκοπου καὶ ᾿Εθνάρχου Μακαρίου δια την Προεδρίαν τῆς Κυτρι- οκης Δημοκρατιας, παντού ὅπου αὗται λαμθάνουν χώραν ειτε εἰς τὴν πόλιν εἴτε εις τὰ χωρια τῆς ἀπαρχίας Λεμεσοῦ. Εἰς ὅλας τὰς συγκεντρωσεις οἵ ὁμιλη- ται του Πατριωτικοῦ Μετώπου γίνονται ἀντικείμενον θερμῶν ἐκδηλώσεων, ἐνδει- κτικὸν τῆς ἀγάπης καὶ τῆς λατρείας τοῦ λαοῦ πρὸς τὸ πρόσωπον τοῦ Μακα- ρίου, ἡ δὲ ἀτμόσφαιρα δονεῖται μὲ τὴν ἰαχὴν «Μακάριον καὶ µόνον Μακάριον» καὶ «ζήτω ὁ Μακάριος πρῶτος Πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Πολιτείας». Χαρακτηριστικὸν δεῖγμα τῆς πίστεως καὶ ἀφοσιώσεως τοῦ ἀγνοῦ καὶ πατριω- τικοῦ λαοῦ τῆς ὑπαίθρου ἀποτελεῖ ἤ εὖ- γενῆς ἅμιλλα ἥτις παρατηρεῖται μεταξὺ τῶν χωρίων τῆς ἐπαρχίας Λεμεσοῦ, ποῖ- ον ἐκ τούτων θὰ ψηφίση παμψηφεί, χω- ρὶς οὔτε µίαν μαύρην Ψῆφον, ὑπὲρ τοῦ λαοφιλοῦς καὶ ὑπεράξιου Μακαρίου. Αλ- λο χαρακτηριστικὸν τῆς) ἐμπιστοσύνης, τῆς ὁποίας τυγχάνει ὃ Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Ἀπὸ τῆς µεγίστης πλει- οψηφίας τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ, εἶναι ἡ ἀπόφασις ἑκοτοντάδων μελῶν τῶν ἁρι- στερῶν ὀργανώσεων νὰ ψηφίσουν τὸν Μακάριον ἁδιαφοροῦντες διὰ τὴν θέσιν τὴν ὁποίαν ἐπῆραν αἱ ὀργνανώσεις των εἲς μερικά δὲ μάλιστα χωρία ὅπως εἷς Γερμασόγειαν καὶ ᾽Ακρούντα ἀριστεροὶ ἀνῆλθον ἐπὶ τοῦ δήµατος τοῦ Πατριωτι- κοῦ Μετώπου καὶ ἐκάλεσαν ὅλους τοὺς δµοχωρίους των ἀριστερούς --- δεξιοὺς νὰ ψηφίσουν τὸν Μακάριον, ὡς τὸν μµό- ναν ἐνδεδειγμένον νὰ ἀνέλθῃ εἰς τὸ ὕ- Ψιστον ἀξίωμα τοῦ Προέδρου τῆς Κυ- πριαωκῆς Δημοκρατίας. Πλῆθος ὁμιλητῶν τοῦ Πατριωτικοῦ Μετώπου ἐπεσκέφθη ὅλα Ἱὰ χωρία τῆς ᾿Επαρχίας Λομοσοῦ τὴν. παρελθοῦσα ἑ- βδομάδα, παντοῦ δὲ τοὺς ἐπεφυλάχδη θερµοιάτη ὑποδοχὴ καὶ διὰ µίαν ἀκό- µη φορᾶν ἡ πατριωτικὴ ὕπαιθρος τοὺς διεδεδαίωσεν ὅτι θὰ ὑπερψηφίση τὸν Μακάριον, ὡς πρῶτον Πρόεδρον τῆς Κυ- πριακῆς Πολιτείας τὴν Ίόην Δεκεμθρίου 1955. Ἐκ θετικῆς πηγῆς πληροφορούμεθα ὅ- τι ἀπὸ τὸν διενεργηθέντα ἔλεγχον τῶν ἐκλογικῶν καταλόγων εἲς τὴν πόλιν καὶ ἐπαρχίαν Λεμεσοῦ ὁ λαοφιλῆς καὶ ὑπερά- ξἔιος Ηγέτης τοῦ Κυπριακοῦ Λαοῦ, Μα- κάριος ὁ Γ΄ θὰ λάθη τὸ 90 τοῖς ἕκα- τὸν τῶν ψήφων. Να ΣΥΓΚΕΝΙΡΩΣΙΣ ΤΗΣ π. ΠΕΜΠΤΗΣ Τὴν ἑσπέραν τῆς παρελθούσης Πέμ- πτης ἐγένετο εἷς τὴν ᾽Αγίαν Ζώνην. ὀγ- κωδεστάτη συγκέντρωσις εἷς τὴν πρὸ τῆς οἰκίας τῆς ἀγωνιστρίας κ. Αὐγῆς Μιχαηλίδη πλατεῖαν --- ἐνώπιον τῆς ὁ- ποίας ὀμίλησαν ἡ Κα Μάγδα Τριτοφτί- δου, ὃ κ. Νεοφυτίδης, ὃ Αρ Μάριος Τριτοφτίδης καὶ ὃ κ. Κυρ. Μ. Καραμά- ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ: 6ΣΕΛΙΔΕΣ ΛΕΥΤΕΡΑ 7 ΛΚΕΜΒΡΙ0Υ 1959 ΤΙΜΗ ΕΚΑΣΤΟΥ ΦΥΛΛΟΥ 15 ΜΙΑΣ «ΕΙΕΕΤΗΕΒΟΡΒ» ΛΕΜΕΣΟΣ -- ΚΥΠΡΟΣ ΕΤΟΣ Ίον Αρ. 4 ννς. Αἱ Χιλιάδες τῶν ἀκροατῶν ἐπευφή- µουν ενσωυόίωθως τους ὁμιλητάς, καν ἐκραύγαζαν διακοπτοντες τους, περ του Εὔναρχου Μακαρίου. Π ΣΥΓΚΕΝΤΡΠΣΙΣ ΤΟΥ «ΛΠΟΛΛΩΝΗΣ» Τὴν παρελθοῦσαν Παρασκευὴν ἐγένετο ὀγκωδεστάτη προεκλογικἡ συγκεντρω- σις εἲς τὸ οἴκημα καὶ τὰς πέριξ ὁδοὺς τοῦ ᾿Αθλητικοῦ Συλλόγου «Απόλλων» ὑπὸ τοῦ Πατριωτικοῦ Μετώπου, ἀπερί- Ύραπτοι δὲ ὑπῆρξαν αἵ ἐκδηλώσεις τοῦ ἐνθουσιῶντος λαοῦ ὑπὲρ τοῦ ᾿Αρχιεπι- σκόπου Μακαρίου. Ομιλῶν πρὸς τὴν συγκέντρωσιν ὅ γραμαμτεύς τοῦ «᾿Απόλ- Λωνος κ. Άουκης «αραλομήνως εθιΛωυ.-. ὅτι ὅ Απόλλων ἔταχθη ευνυς ἐς αρχκ.ι υπέρ της ὑποψηφιοτητος του Ινκκαριω- καὶ ὅτι τὰ 9ὅ/ µέλη του Σωματείου υ. δώσουν τὴν Ίδην Δεκεμθδρίου την ῴηφο των εἰς τον 'ἱεράρχην Μακάριον ! ΄ Ἐν συνεχείᾳ ὠμίλησαν κατὰ σειρἀν |, κ. Τερέζα Χατζηπαύλου, ὁ πρώην τοµε- άρχης τῆς ΕΟΚΑ κ. Χριστάκης Τρυφω γνοης καὶ ὅ κ. Σπῦρος Κυπριανοῦ. Πάν τες οἱ ὁμιληταὶ συνεχῶς διεκόπτοντο ὑπ. τοῦ παραλληροῦντος ἐξ ἐνθουσιασμοῦ ΦΥ κωδεστάτου πλήθους ὅταν ἀνεφέροντο εἰ. τὴν δράσιν τοῦ Μακαρίου καὶ ἐκάλου τὸν Λαὸν . ὅπως ψηφίση Μακάριον κα µόνον Μακάριον. ΧΘΕΣΙΝΗ 0ΓΚΗΛΗΣ ΣΥ! ΚΕΝΙΡΩΣΙΣ ΤΗΣ ΚΛΒΟΛΙΚΙΗΣ ΝΙΝΙΛΛΕΣ ΛΕΜΕΣΙΛΝΝ ΕΙΗΤΙΚΡΛΙΓΛΙΟΝ ΕΠΙ ϱΡ ΤΟΝ ΜΛΚΛΡΙΟΝ ΚΙ ΕΠΕΥΦΗΜΟΙΣΛΝ ΤΟΥΣ ΟΜΙΛΗΤΑΣ Ὑπὸ ἀνάλογον πνεῦμα στερρᾶς ἅπο- φασιστικότητος, δι’ ἀνάδειξιν τοῦ Ἐ- Θνάρχου Μακαρίου εἰς τὸ ἀξίωμα τοῦ Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ἐπραγματοποιήθησαν χθὲς ἄλλαι δύο λαςθάλασσαι εἷς τὴν Λευκωσίαν καὶ τὴν Λεμεσόν. Ἐν µέσῳ ἀπεριγράπτου Φρε- νίτιδος ἐνθουσιασμοῦ καὶ Πατριωτικῶν ἐκδηλώσεων, ἐν µέσῳ ἁκαταπαύστων ἑ- πευφημιῶν ὑπὲρ τοῦ ᾿Εθνάρχου Μαχα- ρίου, μυιριάδες Λευκωσιᾶτες καὶ Λεµε- σιανοὶ διετράνωσαν καὶ χθὲς τὴν θέλη- σιν των νὰ ὑπερψηφίσουν τὸν ᾿Εθνάρ- χην Μακάριον. Εἰς Λευκωσίαν ὠμίλησαν ἡ κ. Ελένη Χρίστου, καὶ οἳ κ.κ. Νέαρχος Κληρί- δης, Πολύθιος Γρηγοριάδης, Μιχαλάκης Σαθθίδης καὶ Λοΐζος Κυθραιώτης, εἲς δὲ τὴν Λεμεσὸν οἱ κ.κ. ΡΒηγῖνος Θεο- χάρους, Ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν, ὁ το- µεάρχης τῆς ΕΟΚΑ κ. Αντης Σωώτηρι- άδης, δικηγόρος, Αἰμίλιος Φράγκος, Χρι-. στόδουλος Μιχαηλίδης καὶ Σωκράτης Τορναρίτης. Απαντες οἱ ὁμιληταὶ ἐγέ- νοντο ἀντικείμενον θερμῶν ἐκδηλώσεων τοῦ Λεμεσιανοῦ λαοῦ, ἐνῷ οἱἵ οὐρανοὶ τῆς Πόλεως ἐδονοῦντο ὑπὸ τὴν οὐρανομήκην Ἰαχήν: Μα- --κά--ρι---ος, Μα---κά---ρι--- ος. Ὁ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ κ. ΠΥΡΓΟΥ Ὁ κ. Θεοχάρους, ἀπηύθυνεν χαϊρετι- σμὸν πρὸς ἣπν πόλιν µας, τὴν πρώτην ὡς εἶπε διομηχανικὴν καὶ ἐμπορικὴν πό- λιν τῆς νήσου µας «ποὺ ὁ λαός της πάν- τοτε στάθηκε στὴν πρωτοπορεία σὲ κάθε προσπώθεια οἰκογομικῆς ἀναπτύξε- ως καὶ ἀνόδου τοῦ τόπου µας». Καὶ συνέχισε ὁ κ. Θεχάρους: «Μὰ, Φέλώ πάνω ἀπ᾿ ὅλα νὰ χΧαιρετίσω τὸν λαὸν τῆς Λεμεσοῦ γιὰ τὴν ὑπέροχη συν- εισφορά του στὸν ἔναπλο ᾿Εθνικοαπελευ- Βερωτικό µας ἀγώνα, ὅταν καθολικὰ ἑ- γωµένος καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ ἰδεολογικὴ καὶ κκομματικὴ τόποθέτηση, δρισκόταν στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ πυρός. Μὰ αὐτὴ ἡ καθολικὴ ἑνότης µέσα στὴν ἐπανάσταση σήµερα ἀπειλεῖται. Μιὰ «παρέα» ἁτόμων, ποὺ τίποτε δὲν τοὺς συνδέει παρὰ µόνον ἡ «ἄρνηση, προσπαθοῦν νὰ φέρουν τὴν σούγχιση, τὰ διάσπαση καὶ τῇ διχόνοια γιὰ νὰ ρίξουν τὴν ἐπανάσταση στὴ λήθη καὶ νὰ φέρουν ξανὰ στὴν ἐπιφάνεια τοὺς ἑαν- τούς τους, ἀπὸ τὴν ἀφάνεια ποὺ τοὺς ἔρριξε ἡ ρική τους ἀρνητικὴ στάση ὅταν ὁ λαὸς ἀγωνιζόταν...» Ὁ κ. Ὑπουργὸς ἓν συνεχείᾳ ἀνέπτυ- ξεν μὲ ζωηρὰ ἐπιχειρήματα, τοὺ «λόγους διὰ τοὺς ὁποίους ὁ Κυπριακὸς Λαὺς πρέπει νὰ ὑπερψηφίση τὸν Ἅ᾿Εθνάρχῃ, καὶ ἀνέπτυξεν ἓν πλάτει τὸ οἰκονομικὸν πρόγραµµα τοῦ ᾿Εθνάρχου καὶ τὸ ἓν γένει προοδευτικὸν πρόγραµµα τῆς ἝἛλ- ληνικῆς Κυπριακῆς Κυδερνήσεως καὶ ἐ- τελείωσε τὴν ἁμιλίαν του οὕτω ἐν µέ- σῳ ἐνθουσιωδῶν ἐκδηλώσεων ὑπὲρ τοῦ Αρχιεπισκόπου: «Πατριῶτες καὶ Πατριώτισσες, Ὁ τόπος µας, ὁ αἱματοδαμμένος αὖ- τὸς τόπος, ἔχει ὅλες τὲς δυνατότητες νὰ γίνη τόπος εὐημερίας καὶ προόδου. “Ο μόνος ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς ἐγγυηθῇ τοῦτο εἶναϊ ὁ Μακάριος. Ενωμένοι ὅλοι, ἂς τὸν δοηθήσουµε στὸ µεγάλο Του Έργο. Ενωμένοι ὅλοι ὑπὸ τὴν ἡγεσίαν Του, ἂς τραθήξουµε μπροστὰ γιὰ μιὰ Κύπρο ὅπου θὰ θασιλεύει ἡ νοικοκυρω- σύνη, ἡ δικαιοσύνη, ἡ εὑημερία καὶ ἡ πρόοδος, Γιὰ μιὰ Κύπρο γιὰ τὸ χτίσι- µο τῆς ὁποίας ὅλοι θὰ εἵμαστε περήφς- νοι, γιατὶ ὅλοι θὰ ἔχουμε συνεισφέ- ρει. Όσοι Πιστοί...» ή ΛΕΜΕΣΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΖΕΙ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ θε σινὴ παλλαϊκὴ συγκέντρωσις εἰς τὸν πρὸ τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῆς Καθολικῆς χῶρον, ὑπῆρζεν ἡ ἀποθέωσις ὕλων τῶν προηγουμένων συγκεντρώσεων τῆς Λεμεσοῦ. Οἱ ΟΜΙΛΗΊΙΑΙ κ. κ. ΡΗΓΙΝΟΣ ΘΕΟΚΑΓΟΥΣ, ΑΝΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ, ΔΙΜΙΛΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΣ, ΧΡΙΣΤ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΟΡΝΔΑΡΙΤΗΣ ΕΠΕΥΦΥΜΗΘΗΣΔΑΝ ΕΝΘΟΥΣΙΩΔΩΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΛΑΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΕΚΛΥΣΑΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑΝ Τὸν κ. Θεχάρους διεδέχθη εἷς τὸ δῆ- μα ὁ κ. ἝΑντης Σωτηριάδης, τοµεάρχης τῆς ΕΟΚΑ, ὅστις ἐν µέσῳ ἐνθουσιωδῶν ἐκδηλώσεων, ἐσκιαγράφησεν τὴν πολιτι- κὴν προσωπικότητα τῶν ἀντιπάλων τοῦ ἜἘθνάρχου Μακαρίου, ᾿Ιωάννη Κληρίδη, Θεμ. Δέρδη, Πολύκαρπου ᾿Ιωαννίδη καὶ τῶν ἄλλων κατὰ τρόπον ποὺ προεκάλη τὸν ἐνθουσιασμὸν τῶν Χιλιάδων τοῦ Λαοῦ ποὺ παρηκολούθουν. 'Οµίλησεν κα- τόπιν ὅ ἴἵατρὸς κ. Σωκράτης Τορναρί- της, ὁ ὁποῖος ἐχειροκροτήθη θὲρμῶς, ὁ δηµοφιλῆς ἰατρὸς κ. Αἰμίλιος Φράγκος, ὥστις μὲ νευρώδεις λόγους -ἀνέπτυξεν τοὺς σκοποὺς καὶ τὰς ἐπιδιώξεις τῶν ἀντιπκάλων τοῦ Μακαρίου καὶ ἐζήτησεν νὰ ὑπερφψηφισθῇῆ ὁ ᾿Εθνάρχης Μακάριος. Κοαὶ ὁ Δικηγόρος κ. Χριστ. Μιχαηλίδης, ὅστις ἐχαιρέτησεν μὲ θερμοὺς λόγους τὴν λαοθάλασσαν τῆς Λεμεσιανῆς συγ- κεντρώσεως, καὶ ἐκάλεσε τὴν συγκέντρω- σιν νὰ ψηφίσῃ Μακάριον καὶ µόνον Μα- κάριον. Τὴν περασμένη Παρασκευή, -ἐπεσκέ- Φθησαν τὰ χωρία Πλάτρες, Τορνάρηδες καὶ Φοινί, οἱ κ.κ. Κυρ. Μ. Καραμᾶνος μετὰ τῆς κυρίας του, ὅ ἰατρὸς ᾿Αχιλλεὺς Πάτροκλος ἡ κ. Κυπριανοῦ καὶ ἡ κ. Χριστοφορίδου, ὁἁμίλησαν δὲ εἷς πυκνὰς συγκεντρώσεις τοῦ λαοῦ, ἔπευφημηθέν- τες ἐνθουσιωδῶς. Ι ΣΓΚΕΙΤΡΩΣΕΙΣ ΗΣ ΤΗ] ΥΠΛΙΘΡΙΝ Εἰς Συκόπετρα συνεκροτήθη κοινῆ συγκέντρωσις τῶν Χωρίων ᾿Επταγώνια Συκόπετρας καὶ ᾿Αρακαπᾶ μὲ ὁμιλητὲς τὸν κον. Χάρην Γεωργαλλίδην, δικηγό- ρον, τὴν κ. Εὐτέρπη Κοντοπούλου καὶ Ζήνων ᾿Αλευρᾶς. Οἱ ὁμιλητὲς ἐνῶ διήρ- χοντο διὰ τῶν χωρίων “Επταγώνιας καὶ ᾿Αρακαπᾶ ἐγένοντο ἐνθουσιωδῶς δεκτοὶ ὑπὸ τῶν κατοίκων οἳ ὁποῖοι καὶ τοὺς συνώδευσαν μέχρι τοῦ χωρίου Συκόπε- τρας. ᾿Εκεῖ οἳ ἀριστεροὶ κάτοικοι τοῦ ἐδήλωσαν ὅτι ἀνεξαρτήτως τῆς ἰδεολογίας των θὰ ψηφίσουν ὅλοι Μα- κάριον. χωρίου Εἰς Άγιον Τύχωνα ἐγένοντο ἔνθου- σιωδῶς δεκτοὶ οἱ ὁμιλητὲς τοῦ Πατριω- Ροδοσθένους Τιµοθέου καὶ ἡ δ. Γιαν- νούλα Κοντολαίμη, Οἱ κάτοικοι ἀνέμε- γον τοὺς ὁμιλητὰς ἔξωθι τοῦ χωρίου ὅπου τοὺς ὑπεδέχθησαν διὰ ζητωκραυ- γῶν ὑπὲρ τοῦ ᾿Εθνάρχου καὶ τοὺς προ- σέφεραν ἀνθοδέσμας. Σύμπασα ἡ κοινό- της ἐδήλωσεν ὅτι θὰ Ψψηφίση Μακάριον. τικοῦ Μετώπου Λεύκιος καὶ Μιχαῆλ Τὴν ἑσπέραν τοῦ παρελθόντος Σα6- θάτου ἐπεσκέφθη τὴν Πάχναν ὃ κ. Σπῦ- ρος Κυπριανοῦ, ὁ ὁποῖος ἔγινεν ἔνθου- σιωδῶς δεκτὸς μὲ ζητωκραυγὰς ὑπὲρ τοῦ Μακαρίου. ΜΟΝΟΝ ΜάΑΚΑΡΙ/ΙΟΝ: ΝΤΟΦΩΝΕΙ ΤΟ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΝ ΠΟΥ ΑΞΙΩΝΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑδΛΗΘΗ ΕΙΣ ΠΡΑΙ ΜΑΤΙΚΟΝ ΚΛΟΓΗ ΤΗΣ ΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ {[9ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΟΡ/ΟΥ Παλλαϊκαϊ συγκεντρώσεις εἰς λευκωσίαν/καὶ ᾽Αμμόχωστον. Ἡ µεγάλη σιγκέννρωσις τῆς Κυπρ. πρωτειούση: εἰςτὴν Πλ. Μεταξᾶ πὸ Παγχύπριον Παλλαϊκον Δημοφήφισμα διὰ τὴν ἀνάδει- ἔιν τοῦ ἘΕθνάρχου εἰς τὸ ἀξί- ὠμα τοῦ Προέδρου τῆς Ευπρι- ακῆς Δημοκρατίας συνεχίζεται μὲ ἀμείωτον ἔντασιν. Οἱ ὁμι- ληταὶ τοῦ Πατριωτικοῦ ὄἹετω- που ἀποθεοῦνται κυριολεχτι- πῶς εἰς ἔκατοντάδας χωρὶων τῆς ἁγνῆς Κυπριακῆς Ὑπαί- δρου, ἐνῶ ἀληθεῖς λαοξάλασσαι εἰς ὅλας τὰς πόλεις προδικά- ζουν τὴν δριαμδευτικὴν ἐνλο- γὴν τοῦ ᾿Εθνάρχου ἩΜακπαριου καὶ τὴν ἐκλογιχὴν «Χατασυν- τριδὴν τῶν Ἀερθέο-- Κληρίδη- δων. Ἐνδειχπτικὸν τοῦ πνευµα- τος τῶν χωρικῶν, ἔναντι τῆς ἔἐχλογῆς, εἶναι τὸ φλογερὸν αἴσθημα μὲ τὸ ὁποῖον ὑποδέ- χονται τοὺς ὁμιλητὰς τοῦ Πα- τριωτικοῦ Μετώπου τὰ χωριὰ τῆς Λεμεσοῦ, ὀρχιζόμενα νὰ μὴ δώσουν οὔτε µίαν φῆφον εἰς τὸν Κληπρίδην. Τὸ δὲ πνεῦ- µα τῶν πόλεων ἀπέδωσε πρὸ- ψές, κατὰ τὸν πανηγυρικώτε- ρον τρόπον, ἡ πόλις τοῦ Ἑὖα- γόρα ὅτε ἁληδῆς λαοθάλασσα παρέµεινεν ἐπὶ ὥραν ὑπὸ θρο- χὴν παραχκολουθοῦσα τὴν ὁμι- λίαν τοῦ Ὑπουργοῦ Δικαιοσύ: νης κ. Γλαύκου Κληρίδη, διὰ νὰ ἐχχυθῃ κατόπιν νὰ τὰς ὁ- δοὺς τῆς πόλεως εἰς ψιγαντιαί- αν παρέλασιν παὶ λαμπαδηφο- ρίαν. ΜΙΕΘΕΔΘΙ ϐ. ΕΘΝΛΡΧΗΣ ΜΛΚΛΡΙΘ) ΕΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΛΡΧΙΑΝ ΛΜΜΙΧΟΣΙΘΙ Ἡ πόλις τοῦ Εὐαγόρα καὶ ὁλόκληρος ἡ ᾿Επαρχία ᾽Αμμο: χώστου ἀπεθέωσαν χθὲς τὸν Ἔ- θνάρχην Μακάριον, ὅστις ἔχο- ροστάτησεν εἰς τὸν πανηγυρὶ- ζοντα καθεδρικὸὀν Μαὸν Αγίου Νικολάου Βαρωσίων καὶ κατὰ τὸ κἠρυγµά του ἐξεφώνησε λό- γον μεστὸν πατριωτικῶν ὕποθη: κῶν. Φάλαγξ αὐτοκινητιστων ἐκ τῆς Πόλεως ᾽Αμμοχώστου προὐπάντησε τὸν ᾿Εθνάρχην εἰς τὸν 4ον µμιλιοδείκτην ἐκ τῆς Πόλεως, καὶ τὸν συνώδευσε μέ χρι τῆς Πλατεῖας «Βίκης» εἰς τὴν πόλιν, ἐν µέσῳ παραληρή: ματος ἐκδηλώσεων λατρείας πρὸς τὸ πρόσωπον τοῦ ἱνδάλμα: τος τοῦ 'Ελληνικοῦ Κυπριακοῦ Λαοῦ. Εἰς τὴν Πλατεῖαν. «Πί: κης» ἄπειρα πλήθη λαοῦ ἐκ τῆς Πόλεως καὶ ᾿Επαρχίας ἐξέσπα- σαν εἰς οὐρανομήκεις ἕητω- κραυγὰς καὶ θυελλώδη χειρο: κροτήµατα, ἅμα τῇ ἀφίξει τοῦ σεπτοῦ ᾿Εθνάρχου, ἐνῷ οἱ οὔὖρα νοὶ τῆς Πόλεως τῶν Βαρωσίων ἐδονοῦντο ἀπὸ τὴν µυριόστομον ἰαχήν: Μα-κά-ρι-ος, Μα-- κά-ρι-ος, Μα- κά-ρι-ος, μέ- Χρις ὅτου ὁ Μ. ᾿Αρχιεπίσκοπος ἐπορεύθη πρὸς τὸν Καθεδρικὸν Ναὸν Αγίου Μικολάου, ὅπου ἐχοροστάτησεν ἐπὶ τῇ τελουμένῃ ἑορτῇ τοῦ ᾽Αγίου Νικολάου. Χι- λιάδες λαοῦ κατέκλυσαν ἀάσφυ- κτικῶς τὸν 'Ἱερὸν Ναὸν καὶ τοὺς γύρω χώρους παρακολου- θήσαντα ἐν κατανύξει τὴν λει- τουργίαν καὶ τὸ κήρυγμα Ἑλ- Ἡ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝΙ. ΝΑΟΝ ΑτΤ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ὤο-------ο-ω-α Επὶ δεκαομτὼ ἔτη ἔπασχεν ἡ συγκύπτουσα γυνὴ τοῦ σημερινοῦ Ἐὐθαγγελίου. Καὶ ἐλυτρώθη τέλος ἀπὸ τὰ δεσµά τῆς ἀσθενείας της διὰ τοῦ θαύματος τοῦ «Χριστοῦ Σωτῆρος, ὕσις ἐξετίμήσε καὶ ἀντήμειψε τὴν εὐλάθειαν, τὸν ζῆλον καὶ τὴν πίστιν της. ΑΛ ὁ ἀρχισυνάγωγος προσεπάθησε νὰ εὕρῃ ἀφορμὴν διὰ νὰ διασύρῃ τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τῆς. Συγκύπτουσα, ὄχι ἐπὶ δεκα: ομτὼ ἔτη, ἁλλ᾽ ἐπὶ ὀκτὼ αἰῶνας, ἦτο καὶ ἤ μαρτυρικὴ πατρίς µας. τΗτο συγκύπτουσα ἀπὸ τό δάρος ληνοχριστιανικῶν ἀρχῶν τοῦ τετιµηµένου ᾿Εθνάρχου. Μὲ ἀναλόγους ἐκδηλώσεις πί- στεώς, ἀφοσιώσεως καὶ ἀγάπης, αἱ μυριάδες τοῦ λαοῦ προέπεµ- ψαν τὸν ᾿Εθνάρχην κατὰ τὴν ἀναχώρησιν του διὰ τὴν Λευκώ- σίαν, συνωδεύσαντες τοῦτον μέ- χρι τῆς ἐξόδου ἐκ τῆς Πόλεως. ᾽Αληθῶς ἀποθεωτικὴν ὑποδοχὴν ἐπεφύλαξαν ὡσαύτως πρὸς τὸν ᾿Εθνάρχην ὅλαι αἵ κοινότητες ἐκ τῆς ᾽Αμμοχώστου πρὸς ᾿τὴν Λευκωσίαν, κατὰ τὴν ἐπιστρο- φῄν αὐτοῦ. τοῦ δουλικοῦ ζυγοῦ. ᾽Αλλὰ σήμε- ρον, χάρις εἰς τὴν ἀπαρασάλεντον ἐθνικὴν πίστιν τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ καὶ τοὺς ἠρωϊκοὺς ἀγῶνας τῆς ΕΟΚΑ ὑπὸ τὴν ἡγεσίαν τοῦ Διγενῆ, ἀνωρθώθη, ἀπετίναξε τὰ δεσμὰ τῆς δουλείας καὶ εἶδε νὰ ἀνατέλλῃ ἀπὸ τὰ σκότη ὁ ἥλιος τῆς ἐλευθερίας. ᾽Αλλ ὑπάρχουν καὶ σήµερα ὑποκρυταὶ ἀρχισυνά: γωγοι. Δὲν λείπουν ποτὲ ἀπὸ τὴν ποινωνίαν, ἐκεῖνοι οἳ ὁποῖοι ἀἄντι- µετωπίξουν τὰ πάντα ὡς ἄρνήσιν' ἐπκεῖνοι οἱ ὁποῖοι εἰς τὰ πάντα μι Αμκᾶ ε ε» « δυσπιστοῦν ἐκεῖνοι οἳ ὁποῖοι εξ ἰδιοσυγκρασίας σκορπίξουν παντοῦ τὸ πνεῦμα τῆς ἀμφιβολίας. “Ο- πωξδ ὅμως ὃ ἥλιος δὲν δύναται νὰ κρύπτεται ἐπ ἄπειρον ἀπὸ τὰ παροδικὰ σύννεφα, ἀλλὰ ἀκτινο- θολεῖ τὸ θάλπος καὶ τὸ φῶς του καὶ σκορπίξδει παντοῦ τὴν ζώογό νον λάμψιν του, οὕτω καὶ ἡ ἁλή- θεια εἰς τό τέλος διαλάµπει. 'ΗἩ Κύπρος εἶναι σήμερον ἔλενθερα καὶ ἀνεξάρτητος καὶ οὖδεὶς ἀρχι- συνάγωγος δύναται νὰ µειώσῃ τὴν σηµασίαν τοῦ μεγάλου τούτου γε: γονότος, ἔστω καὶ ἂν ἡ πραγμα τικότης δὲν κλείει ἐντελῶς τὸν κύκλον τῶν ἰδεωδῶν καὶ τῶν πό- θων µας. “Οταν οἳ μάρτυρες καὶ οἳ ἥρωες τῆς Κυπριακῆς ἐλευθερίας διε' µόρφωνον μὲ τὴν αὐτοθυσίαν καὶ τὸ αἷμά των τὰ ἰδεώδῃ τῆς νέας πολιτείας, καὶ ἐκάλουν σάντας εἰς ἐθνικὸν συναγερµόν, ἤνοιγον ἕνα νέον κεφάλαιον εἰς τὴν ἔθνι- κὴν µας ἱσοτρίαν. Τὸ κεφράλαιον τοῦτο ἐναπόμειται εἰς ἡμᾶς, ἤ, ἐργαζόμενοι ἐν τῷ πνεύματι ἐκεί- νων, νὰ συνεχίσωµεν καὶ νὰ ὅλο- κληρώσωμεν, ᾖἢ, στθεφόμενοι πρὸς ὅ,τι δι ἐκείνυς ὑπῆρξεν ἀντίθεσις καὶ ἄρνησις, νὰ ἔξαρ θρώσωμεν καὶ νὰ καταστρέφω- μεν. Κλείσαμεν λοιπόν τὰ ὧτα εἰς τὴν φωνὴν ἐπκείνων, οἱ ὁποῖοι, ὅ- πως ὃ ἀρχυσυνάγωγος τοῦ Εὔὐαγ- γελίου, δὲν διαπνέονται ἀπὸ πί- στην καὶ δημιουργικὸν ζῆλον. Οἱ ἡρωές µας δὲν ἀπέθανον διὰ νὰ δυσπιστοῦμεν καὶ νὰ µεμγψιμοι- ροῦμεν. ᾽Αλλὰ διὰ νὰ εἴμεθα ὃ- περήφανοι διὰ πᾶν ὅτι ἐκεῖνοι μὲ τὴν θυσίαν των μᾶς ἐξησφά λισαν καὶ νὰ προσπαθήσωµεν ἡἢ- μεῖς νὰ τὸ ἀξιοποιήσωμεν. ἆΚλεί- σατε µέσα εἷς τὴν ψυχἠήν σας τὸ πνεῦμα τῶν ἡρωϊκῶν µμαχητῶν µας. ᾿Α»τλήσατε ἀπὸ αὐτὸ ἐλπίδα καὶ πίστιν, θάρρος καὶ αὐτοσιεποί θήσιν. Τὸ µέλλον ἀνήκει εἲς ὅσους πιστεύουν. εἰς τὴν ἀνεξάντλητον µαχητικότητα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς. Δὲν ὑπάρχει, καὶ δὲν πρέ- πει νὰ ὑπάρχῃ ποτὲ τέλος εἰς τὰς εὐγενεῖς ἐπιδιώξεις τοῦ ἂν- θρώπου. «Τὸ ἰδεῶδες εἶναι ἡ κο: ρυφὴ πρὸς τὴν ὁποίαν πρέπει ἆ διαλείπτως νὰ τείνωµεν. Διὰ τῶν Συμφωνιῶν τοῦ {ον δίνου ἔκλεισε µία περίοδος τῆς ἱστορίας µας. Περίοδος δουλείας, ἀλλὰ καὶ περίοδος ἀγώνων σκλη: ρῶν καὶ αἱματηρῶν θυσιῶν. Σἡ- µερον ἀνοίγει ἔμπροσθέν µας µία ἄλλη περίοδος. 'Ἡ Κύπρος ὡς ἀνεξάρτητος Πολιτεία καλεῖται κατ) αὐτὴν νὰ διαδραματίση τόν ρόλον της µέσα εἰς τὴν κοινωνίαν τῶν ἐλευθέρων χωρῶν. Ἰὸν ϱόὁ- λον αὐτὸν θὰ πρέπει νὰ τὸν ἆνα- λάέωµεν ὅλοι ἠνωμένοι μὲ τὴν πνοὴν τοῦ οἰκοδόμου, μὲ τὸ θάρ- ϱος τοῦ μαχητοῦ, μὲ τὴν ἀρετὴν τοῦ Ἓλληνος. Διὰ πρώὠτην Φο- ρὰν εἲς τὴν ἱστορίαν µας --- ὕ- στερα ἀπὸ αἰῶνας μαύρης δουλεί- ας καὶ σκληρᾶς ἀποικιακῆς ἔκμε- ταλλεύσεως --- γινόμεθα κνυριοι τῶν τυχῶν µας καὶ δημιουργοὶ τοῦ μέλλοντος τῶν τέκνων µας. Αἳ ἥἡμέραι τοῦ φόόθου καὶ τῆς δυστυχίας θὰ ἀνήκουν πλέον εἰς τὸ μακρυνὸν παρελθὸν καὶ µία περίοδος δημιουργικῆς ἄναγεννή- σεως θὰ ἀποτυπώσῃ τὴν σφραγϊ- δά της εἰς τὴν λαμπρὰν µετώπην τοῦ ἐθνικοῦ µας οἰκοδομήματος. Εὶς τὸν Κυπριακὸν λαὸν ἑἕνα- πόκειται νὰ ἀποφασίσῃ κατὰ πό- σον θέλῃ νἁδιαγράψῃ τὴν ὥραιο- τέραν περίοδον τῆς ἱστορίας του --- τὴν περίοδον τοῦ ἀπελευθερω: τικοῦ µας ἀγῶνος --- καὶ νὰ στρέψη τοὺς δείµκτας τοῦ ὥρολο- γίου ὀπίσω ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκοντο ὅταν ὁ Βρεττανὸς δυνγάστης ἐπίε- ζε τὰ στήθη µας, ἢ κατὰ ποσον ἐπιθυμῇ νὰ θαδίσῃ ἠνωμένος πρὸς τὰ ἐμπρὸς, εἰς τὴν ὁδὸν τῆς ἑἓ- λευθερίας, τῆς εὐημερίας καὶ τῆς προόδου, τὴν ὁποίαν διὰ τοῦ αἴ- µατός των ἐχάραξαν οἳ ἀθάνατοι ἥρωές µας. Εὶς τὸν Κυπριακὸν λαὸν ἐναπόκειται νὰ δείξῃ κατὰ πόὀσον µένῃη πιστὸς εἰς τὸ πνεῦμα τοῦ ἀγῶνος ἢ ἐπιθυμῇ νὰ ἐμπι- στευθῇ τὴν τύχην καὶ τὸ μέλλον του εἷς ἐκείνους, οἳ ὁποῖοι ὣς σὐμθολόν των ἔχουν ὄχι τὴν ἐλπί- δα καὶ τὴν πίστιν, ἀλλὰ τὴν ἀπαι- σιοδοξίαν καὶ τὴν ἄρνησι», τὴν Β , ἀντίθεσιν καὶ τὴν ἠττοπάθειαν. Ἑἶμαι θέθαιος ὅτι ὁ Ἐυπριακὸς λαὸς δὲν θὰ ἀφήση τὴν ἵἱερὰν Μληρονομίαν, τὴν ὁποίαν τοῦ ἐ- πληροδότησαν οἳ μάρτυρες καὶ οἳ ἡρωές τοῦ ἀγῶνός µας νὰ τὴν διασύρουν ὑποκριταὶ ᾿Αρχισυνά- γωγοι. Η κληρονοµία αὐτὴ ᾱ- γήκει εἷς ὅλους µας καὶ ἔχομεν χρέος καὶ καθῆκον νὰ τὴν διαφνυ- λάξωµεν καὶ νὰ τὴν περιφρουρή- σωμεν. Ῥόδινον τὸ μέλλον μειδιᾶ ἑνώ- πιόν µας. Ας μὴ παρασυρόµεθα ἀπὸ τὰς κραυγὰς ἀπελπισίας τῶν θρηνωδῶν. ᾿Επανειλημμένως εἰς τὴν ἱστορίαν µας ἀπεδείξαμεν τὶ εἴμεθα ἱκανοὶ νὰ ἐπιτελέσωμεν, ὅταν μᾶς διαπνέῃ ἡ πίστις, ἤ θέ- λησις καὶ ἤ ἀποφασιστικότης. Αὐτὴν τὴν πίστιν καὶ τὴν ᾱ- ποφασιστικότητα τὴν ἔχομεν σή- µερον περισσότερον ἀπά κάθε ἆλ- λην φυοράν. Καὶ μὲ αὐτὴν τὴν πί- στιν καὶ τὴν ἀποφασιστικότητα θὰ προχωρήσωµεν ἁπτόητοι ἀπὸ τὰς κραυγὰς τῶν ἀρχισυναγώγων ---- εἰς τὴν οἰκοδόμησιν τῆς Κυ- πριακῆς Πολιτείας, τῆς ὁποίας τὰ θεμέλια ἔθεσαν ἤδη οἳ ἥρωές µας διὰ τοῦ αἵματος καὶ τοῦ µό- χθου των, ἀπομένει δὲ εἰς ἡμᾶς νὰ συμπληρώσωμεν καὶ νὰ ὅλο- κληρώσωμεν. ΝΑ / ο ΔΕΥΤΕΡΑ, 7 Δεκεμθρίου, 1959 ΜΛΚΡΙΛ ΜΗ’ ΤΙΣ ΛΝΛΜΕΙΣ ΤΗ ΣΚΟΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΛΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΗΣ ΑΙΜΙΛΙΑΣ Π. ΜΘΗΚΟΛΟΝΗ Θ προαιώνιος πόθος τοῦ Μαρτυρικοῦ Δαοῦ ᾗ Ἔλευθε- ρία Επραγµατοποιήθηκε. Μὲ τὴν Ἐλευθερία αὐτὴ πραγµμα- τοποιξιται καὶ ἕνας ἄλλος ἐξ' ἴσου πόθος ἡ Ἐλευθερία τῆς γυναίκας ἐπὶ τῆς φήφου. Μι) αὑτὸν τὸν πόδεν͵ αὐτὸ τὸ ὅ- νειρο τῆς γυναίκας τὸ 6λέπομεν νὰ πσαίρνη σάρκα καὶ ὁστᾶ σηµεροὀν παραμονὴ τῶν ἐχκλογῶν. ἸΤὴν Ἐλενδερίαν τῆς ψήφου μάς τῆν ἔδωσεν ὁ γιγάντιος Μαχητὴς Μακάριος ὡς ἕνα πολύτιμον δῶρον διὰ τὶς τόσες ὑπηρεσίες ποὺ προσέφε- ρεν ἡ Κυπρία Ἑλληνίδα εἰς τὸν ἀπελευδερωτιχόν µας ᾿Α- γῶνα. Ὀφείλομεν νὰ τὴν μεταχειριστοῦμεν μὲ ἐπίγνωσιν. Η γνῶσις Ειναι ἔργον τῆς συνείδησης μὲ τὴν συνεργασἰαν της Ἀρίσης που ὀἀπαιτεῖται χαληναγώγησης στὶς πράξεις καὶ ἐνέργειες µας καὶ ἐγκράτεια στὴν Βέλησιν. Όταν γυναίκα ἢ ἄνδρας πυριαρχῆται ἀπὸ τὶς του ὁρμές καὶ ὑποδδυλώνη τὴν λογικήν τοῦ χόµµατος δὲν μπορεῖ νὰ σχεφθῆ του Ἐλευδερίαν οὔτε διὰ τὴν πων του. ἔμφυτες του στὴν θέληῃησιν οὔτε διὰ τὴν ἰδιχήν Ελευθερίαν τῶν συνανδρώ- Ὁ ἄπελευθερωτικός µας ἀγῶνας μᾶς ἀνάδειξε, μᾶς ἔ- μαθε πως πρεπει ν᾿ ἀγωνίζεται ὁ ἄνθρωπος τόσον διὰ τὴν Ἐλευδθερίαν τῆς σχέψης, ὅσον καὶ διὰ τὴν Ἐλευθερίαν τοῦ ἄτόμου Χάι συνανθρώπου του. Μᾶς ἐξήψωσε σ’ ἀνώτερες ἠδικὲς ἀρχὲς γιὰ νὰ ἀντιδροῦμε ἑνάντια στὶς προπαγανδι- στικὲς Επικίνδυνες ἰδεθλογίες ποὺ ὑποδουλώνουν τὴν φυχῆ στὰ πάθη Χαὶ τὰ µίση καὶ πρεετοιµάζουνε μονάχα χύμόαλ» ποὺ δὲν εἶναι ἴπανὰνά νδιώσουν τὴν πραγματικὴν ἘἜλευ- δερίαν. Τὴν ὡραίαν, τὴν ποξητὴν ᾿Ελευθερίαν μᾶς τὴν ἔ- δωσεν ὁ Φεὸς φωτήσας καὶ ἐνισχύσας τοὺς μεγάλους µας «ρχηγους καὶ πρωτεργάτες Μακάριον καὶ Διγενῆν. Τόρκ« μένει νὰ ᾿Ἐλευδερωθοῦμε ἐμεῖς ἀπὸ τὴν σχλαθιὰ τῆς ἔγω- πάθειας διὰ νὰ ἐργασθοῦμεν μὲ ἀγάπη καὶ κποινωνινὴν ἆλ- Απλεγγύην. ”Ας δαµάσουµεν λοιπὸν τὶς ἀδυναμίες µας καὶ ας παύσωμεν νὰ θαυκαλιζόμεθα μὲ ἐπιδείξεις, χπαὶ ὃς Ἓ- λευθερώσουµεν τὴν φυχήν µας ἀπὸ πάθε ταπεινὸν παὶ ἔτσι να γίνωμεν ἄξιες Ἑλληνίδες τῆς πραγματικῆς Ἐλευθερίας. Μόνον τυφλοὶ τὴν φυχὴν καὶ τὸν νοῦν δὲν μποροῦν νὰ ξεδιαλύνουν πὼς στὸ ξεσήκωµα τῶν κ.κ. Κληρίδη καὶ Δέρ- 6η παρασύροντας τοὺς ἀνήμπορους νὰ δοῦν τὴν οἰχτρὰ πραγματικότητα πρύθει στὸ θάδος του τὴν ἰδιοτέλειαν ὑπὸ τὴν πιὸ ἀηδιασμένη µορφήν. , Ἐύπνοι ἄνθρωπε καὶ πύταξε γύρω σου ποῦ ῥαδίζεις, ποὺ σὲ παρασύρουν οἱ διάφοροι φιλόδοξοι χαιροσκόποι. Γίνου ἱ- χανὸς νὰ ξυγίδης τὰ πράγματα μὲ τὴν ζυγαριὸν τεῦ ἑνω- τερου πνεύματός, καὶ ἀλάνθαστα νὰ Σξεχωρίζης τὸ σωστὸν .. Κακόμοιρε ἄνθρωπε, πῶς σοῦ διαστρέφουν τὴν ξωὴν οἱ ἐπιτήδειοι μὲ τὴν ἁπάτην τὴν ἐπαγγελίαν ἀνεπίτευχτων πόθων παὶ ὀνείρων! Μερικοὶ λέν, πὼς εἵμαστε θύματα τῆς ζωῆς, μὰ τὴν ζωὴν αὐτὴν ἐμεῖς τὴν φτιάχνουµεν διεστραµ- μένην καὶ δύσχολην μὲ τὴν ἁμάθδειαν, μὲ τὴν αὐταπάτην, την ἀνικανότητα καὶ τὰ πάθη µας, μὲ τὴν ὑποδούλωσιν τῆς ψυχῆς τὴν συνείδησή µας στὸ κόμμα. Ἡ Φεία Πρόνοια μᾶς ἔστειλε τὸν ἀπούραστον ἀγνὸν µαχητην Μακάριον. Αὐτὸς ποὺ ὡς ἄλλος Σίµμωνας Κυρη- ναῖος ὀρέθηχε γιὰ νὰ σηχώση τὸν σταυρὸν τοῦ θύματος λκοῦ του στοὺς γιγάντιους ὤμους του. : Ἑλληνίδες τῆς Κύπρου κυτάξτε ἐδῶ, ὁ Μακάριος εἶναι ἡ ζωή. Ἐπεῖ οἳ παίριδοχάπηλοι, ἡ καταστροφὴ ὁλοχλήρου τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἐδῶ ἡ σωτηρία τῆς Πατρίδος. ᾿Εκεῖ ἡ προδοσία. Δῶστε ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἕνα καλὸν µάθη- μα σ᾿ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν θέσιν µέσα στοὺς δυσιασθέντες παὶ ἀγωνισθέντες ἄνδρες καὶ γυναῖκες ποὺ μὲ τὸ αἷμα τους ἀπὸ τὸν ἁγνὸν ἀγρότην ὡς τὸ παιδὶ τοῦ Δημοτιχοῦ Σχο- λείου, τοῦ ἐφήθου καὶ τῆς γυναίχας σ’ ὅλες τὲς ἡλιχίες στά- βηχαν ὑπερήφανα, ἀξιόπρεπα καὶ ἔδωσαν ἐπίμονον µάχην χατὰ τῶν ἐχθρῶν τῶν ἱερῶν µας παραδόσεων, ἑνῷ αὐτοὶ οὔτε κὰἂν ἕἔτειναν τὸ χέρι εἲς ἐλαχίστην θοήθειαν. Ἐεμύτ- τησαν μὲ ἀκάθαρτον τὸ στόµα καὶ μὲ θέθηλα τὰ χέρια νὰ σηχώσουν χεφάλι ἑνάντια στὸν μαρτυρικὸν αὐτὸ λαὸ ποὺ ὑπέστη τὰ ἀφάνταστα μαρτύρια του ὑπομονετικά, ὑπερή- φανα. Τὰ μαρτυρικά µας παιδιὰ ποὺ ἔπεσαν τόσον γενναία λυσμένης φυχῆς τους, καὶ νὰ Συπνᾶ τὸ ἀνδρώπινο κακτῆνος γιὰ νὰ ἔρχωνται οἱ δειλοὶ καὶ ἀνάξιοι γιὰ νὰ μᾶς σώσουν. Νὰ μολύνουν, νὰ καταστρέφουν τὰ ἱερά µας ποὺ γι’ αὐτὰ ξεράσαµεν αἷμα χαὶ ἀνοίχτηκαν τάφοι παὶ σχέπασαν τὰ ἡ- ῥρωῖϊχά κορμιά τῶν μαρτύρων µας. “Ὅλοι κι ὅλες νὰ τοὺς δώσουμεν τὸ µάθηµα ποὺ τοὺς ἀξίξει, νὰ τοὺς γιατρέφουµεν ἀπὸ τὸ τυφλὸ πάθος ποὺ τοὺς ὁδηγεῖ ἡ μωροφιλοδοξία των. 'Άρχισε ἡ δυσωδία τῆς µο- λυσµένης φυχῆς τους, καὶ νὰ ξυπνᾶ τὸ ἀνθρώπινο κτῆνος ποὺ μουγχρίξει µέσα τους. Δίκαια ὁ Βύρων παρομοειάζει τὸν ἄνθρωπον μὲ ὑπερήφανον καὶ ἐνφάνταστον ζῶον ποὺ ἴσχυ- ρίζεται πὼς δὲν ὑπάρχει µαστίγιον νὰ τοῦ θίξει τὰ πλευρά, ἢ ποὺ δὲν αἰσθάνεται τουλάχιστον τέτοιον πρᾶγμα. Στολι- ζόμαστε µεγαλόπρεπα καὶ περπατοῦμεν ὑπερήφανα ναὶ νο- μίξζομεν πὼς πατοῦμεν σὲ τάπητες καὶ ροδοπέταλα, ἑνῷ λακτίζομεν στὸν ὀόρόορον ναὶ ἀποχομίζομεν κηλῖδες ἀπὸ λάσπη καὶ τρἰγυρα µας σχορπίξεται ἡ δυσωδία τῆς σαπίλλας. Ταλαίπωρε ἄνθρωπε, ποὺ σὲ ὁδηγεῖ ἡ αὐταπάτη τῆς µαταιθδθξίας σου παρασύροντάς σε κάνοντας νατάχρησιν τῆς ἔννοιας τῆς ἐλεύθερης θέλησις τοῦ λαοῦ, καὶ καταλή- γεις σὲ ταπεινὲς ἐκλογικὲς ἐπιδιώξεις σχλαθώνοντας τὴν λαϊχὴν γνώµην. Ἑλληνίδες τῆς Κύπρου φανῆτε ἄξιες τῆς ἱερᾶς φήφου σας ποὺ αὐτὸ τὸ δικαίωμα μᾶς τὸ ἔδωσεν ὁ ὑπεράξιος πνευ- µατικός µας πατέρας, καὶ ὅλες μαξὺ ἃς θροντοφωνάξουµεν κάτω τὰ 6έέηλα καὶ ἀνάξια χέρια τῶν πατριδοκάπηλων. Δὲν ἔχουν θέση οἱ ἀνεμόμυλοι ποὺ δὲν γνωρίζουν τὶ θὰ πῆ ἀνθρωπιὰ καὶ λόγος. Οἱ τοιοῦτοι ξεφυτρώνουν μὲ ὕπουλους σχοποὺς καὶ γι αὐτοὺς τοὺς σχοποὺς των µεταχειρίζονται κάθε ποταπὸν µέσον, προκειµένου γιὰ ν᾿ ἀναδειχθοῦν πα- τοῦν καὶ πάνω ἀπὸ πτώματα καὶ ἱεροὺς τάφους τῶν μαρτύ- ρων παιδιῶν µας. ᾿Ασεέεῖς ποδογλύφτες, πολιτιχοὶ τῆς κα- κῆς ὥρας ἐμφανίζονται συνέταιροι ποὺ ὡς Χδὲς ἀλληλοῦ- ἐρίζοντο. Αὐτοὶ ἔχουν χάσει κάθε ἱερὸν καὶ ὅσιον. ᾽Αλλὰ πρέπει νὰ γνωρίζωµεν πὼς ἱερὸν χαθῆκον εἶναι νὰ σεδώ- µεθα τὴν ἐλευθερίαν τῆς σχέφεως καὶ τῶν φρονημάτων τοῦ λαςῦ, καὶ νὰ μὴν τοὺς ἀφαιροῦμεν τὸ δικαίωµκ τῆς ἁδιά- στου χρήσεως τῆς φήφου του στὸ σεπτὸν καὶ σεθάσµιον πρόσωπον τοῦ γεροῦ καπετάνιου του ποὺ γνωρίζει πολὺ κα- λάἀ ὁ ὑγιῆς λαὸς πὼς µόνο αὐτὸς εἶναι ὁ ἱκανὸς νὰ ἁποτε- λειώση τὸ ἀρχιόμένο λαμπρὸ οἰχοδόμημα τῆς ᾽Ανεξαρτή- του Δημοκρατικῆς Εύπρου, καὶ τὸ θεμελιώση σὰν ἕνας 4 ἀχτινοθόλος ἥλιος. Τέλειωσε ἤ ἐπανάστασις τῶν ὅπλων, διώξαμεν τὸν ἐέδηλον ἐχθρόν, χαὶ τώρα μᾶς µένει νὰ διεξάγωµεν μιὰν ἐξ ἴσου δυνατὴν πνευµατικὴν ἐπανάστασιν πρὸς κατοχύρω- σιν τῶν μεγάλων δυσιῶν µας ἐνάντια στὶς δυνάμεις τῆς κα- ταστροφῆς τοῦ λαοῦ. Ἑμπρὸς Ἑλληνίδες τῆς Κύπρου ὅπως ἐχυνόμαστε ἀκάξεχτες στοὺς δρόμους γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦμεν τὸ ἵνδαλμα τοῦ Κυπριαχκοῦ λκοῦ ὅταν ἐγύρισε ἀπὸ τὴν µαρ- τυρικὴν του ἑξορίαν, καὶ ὅταν ἐξεχύθημεν στοὺς δρόµους μὲ τρελλὰ παραλυρήµατα ἐνθουσιακσμοῦ εἰς τὴν ὑποδοχήν του στὴν Ἀευχωσίαν, ἔτσι χαὶ τώρα ἃς χυθδοῦμεν ἀκάθεκτες φιθυρίζοντας Μακάριον χάὶ µόνον τὸν Μακάριον. Τότε ἤτανε τροπαιοῦχος καὶ Σωτήρας, ἥτανε Φεόσταλτος καὶ ὐ- περάξιος, τώρα ὅμως ἡ χομμµατικῆ φατρία προδθάλλει ὡς καθοδηγητής, ὡς χεντηρίωνας καὶ προσφέρει εἰς τὸ ἀσπαῖ- ρον ἐπὶ τοῦ μαρτυρικοῦ σταυροῦ τῆς χομματιχῆς µανίας θῦμα λαὸν ἐπὶ τοῦ σπόγγου τῆς παρἀπλανήσεως ἡ χολῆ τοῦ τυφλοῦ μίσους καὶ τὸ ὄξος τοῦ πάθους. Εἶναι νὰ μὴν ἐπαναστατῆ ναὶ νὰ μὴν ἀγαναχτᾶ λογικὴ ἀνθρώπινη φυχή: Πρὸς Θεοῦ ἃς σκεφθοῦμεν χι’ ἃς ἀναθλέφωμεν πλέον. ᾿᾽Απὸ χρόνια περιµέναμεν τὸν Μεσίαν ποὺ δὰ μᾶς ἐλευδέ- ρωνε ἀπὸ τὴν δουλείαν, καὶ πάλιν γινόμαστε οἱ ἴδιοι δοῦ- λοι τῶν παθῶν µας, πρὸς τὶ ἡ αἱματοθαμμένη γχαὶ ἐθγαλμέ- νη ἀπὸ τὰ χόχκκλα τὰ ἱερὰ τῶν Ἑλλήνων παιδιῶν µας ἡ Ἐλευθερία: Ἑλληνίδες τῆς Κύπρου. Δῶστε τὴν ψφῆφον σας στο ᾱ- τίµητο διαμάντι, στὸ λαμπρὸ καὶ ὑπεράξιον νικητὴν Μακά- ριον, στὸν ἄνθρωπον μὲ τὴν ἀνωτέραν ζωὴν ποὺ ἀγαπᾶ ὅ- λους τοὺς ἀθρώπους σ᾿ ὅποιαν τάξιν πι’ ἂν αὐτοὶ ἀνήχουν, καὶ πόθος του εἶναι ἡ εὐημερία γαὶ πρόοδος τοῦ λαοῦ του. Μακρυά ἀπὸ τὰς δυνάµεις τοῦ σκότους, τὶς δυνάµεις τοῦ κπακοῦ ποὺ ξὰ μᾶς ὀδηγήσουν στὸν ὄλεθρον, στὸ θάραθρο τῆς καταστροφῆς. Τὸ μέλλον µας, ἡ δωή µας καὶ τῶν παιδιῶν µας νὰ τὸ ἐμπιστευθοῦμεν στὸν δοχιμασµένον καὶ ὑπεράξι- ον ᾿Αρχηγόν µας Μακάριον καὶ µόνον τὸν Μακάριον. ΑΙΜΙΔΙΑ Π. ΜΑΦΗΚΟΛΟΝΗ 4ον Τὸ ἄγαλμα αὐτό, ἡ γυναίκα αὖ- τή, Ὀμορφιά, Σύμδολο. ᾿Ιδέα κα θως ἐμφανίζεται, φωτίζει χαρο- ποιὰ καὶ ἀλαφρώνει τὸ σκυθρω- πὸ περιθάλλον τῶν ἀνασκαμέ- νων ἐρειπίων -- ποὺ εἶναι κι αὐτά, στὸ ποίηµα, σύμθολα τῆς θαρειᾶς καὶ ἄχαρης καθηµερι- γότητας. Είναι τὸ κάλλος ποὺ δημιουργεῖ μιὰ ἀτμόσφαιρα ἆ- νάστασης -- ἀλλὰ µόλις τὸ κάλλος περάσει, ὅλα γίνουνται καὶ φαίνουνται θαρύτερα, δυσ- πνοιακά, φθαρτά, πιὸ ἀνυπόφο- ρα ἀπὸ πρῶτα, «ὁ κόσμος ἔα- ναγίνεται ὅπως εἴταν, ὁ δικός μας, μὲ τὸν καιρὸ καὶ μὲ τὸ χῶμα». Ἡ «Ἔγκωμη», ποίηµα ἀκέραιης µονάδας, ἐντελῶς ἰἶδι- ότυπο καὶ στὴν ψυχολογία του καὶ στὴν ὑφή του, μπορεῖ νὰ θεώρηθεῖ σὰν ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀπὸ τὸ στραξὀν, τὸ κοινωνικῶς ὠφέλιμον ἀπὸ τὸ ἐπιθλαθές. | χορὺς ἀκίνητος. κι) στης λ στὸν ο ὅπου ” ὕπου Τὸ νησὶ ὑπάρχει, τὸ θαῦμα ἔξα- κολονθεῖ νὰ λειτουργεῖ στὴν Κύπρο --“μάλιστα, καιρὸς εἶναι τώρα ποὺ ἔχει πάρει τὶς διαστάσεις ἑνὸς ἀπὸ τοὺς ἐπικώτερους ἀγῶγες τῶν ἝἙλ. λήνων ἁλνυτρώτων. ᾿Απὸ ὅσα εἶδε καὶ αἰσθάνθηκε ὁ Σεφέρης σ’ αὐτὴ του τὴν ἐπεριδιάδθαση», μᾶς ἔδωσε στιγμὲς κι) εἰχόνες ποὺ ἐνισχύουν «ΕΛΕΥΘΕΡΩΣ ΑΔΟΣ» ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΕΣ Ο ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ Του ΠΩΡΓΟΥ ΣΕΦΙΓΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΙΚΑΒΡΑΝΤΩΜΝΜΗ μυστικοὺς ὄμνους στὴν Όμορ- φιά, ποὺ κατὰ καιροὺς καὶ μέ- σα ἀπὸ τοὺς αἰῶνες γράφουν οἱ ποιητές. Κι’ ἀπὸ τὴν ἄποψη τῆς τέχνης τοῦ Σεφέρη, ποὺ τὴ χαρακτηρίζει ἕνας ἐκφραστι- κὸς καὶ ψυχολογικὸς πραγµα- τισµόὀς, ἔχει τοῦτο τὸ ἰδιότυπο: δίνεται ὁλότελα στὴν παραδεί- σια ἔκσταση -- ἂς εἶναι καὶ λι- γόστιγµη. Ἡ «Ἔγκωμη» εἶναι κάπως σὰν πίνακας ᾽Αναγέννη- σις μὲ ἀρχαῖο θέµα καὶ μὲ ἆᾱ- τµόσφαιρα ἀγροτικῆς λαϊκῆς Ἑλλάδας. Αἰσθητική του θάση, εἶναι ἡ περιγραφή ἑνὸς ἐξωτε- ρικοῦ ποὺ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν σα- φἒῆ ῥἐξεικόνιση γραφικοτήτων γιὰ νὰ θυθιστεῖ σὲ λίγο στὸ «ἡ- µερήσιον ὄναρ» καὶ νὰ τελειώ- σει μὲ τὸ ἐπιμύθιον τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου, μὲ τὸ ἐπιμύ- θιο τῆς σχετικότητος καὶ τοῦ Αξαφνα περπατοῦσα χαὶ δὲν περπατοῦσα κοίταξα τὰ πετούµενα πουλιά, κι εἴταν μαρμαρωμένα κοίταξα τὰ κορμιὰ ποὺ πολεμοῦσαν, κι’ εἶχαν μείνει χι ἀνάμεσά τους ἕνα πρόσωπο τὸ φῶν ν᾿ ἀνηφορίξει. Τὰ μαλλιὰ μαῦρα χύνουταν στὴν τραχηλιά, τὰ φρύδια εἴχανε τὸ φτερούγισμα τῆς χελιδόνας, τὰ ρουθούνια καμαρωτὰ πάνω ἀπ τὰ χείλια, καὶ τὸ σῶμα ἔθγαινε ἀπὺ τὸ χαροπάλεµα ξεγυμνωμένο μὲ τ’ ἄγονυρα θυξζιά τῆς ὁδηγήτρας, θανάτου, ΕΓΙΚΟΩΜΓΕΙ” Εΐταν πλατὺς χάµπος καὶ στρωτός' ἀπὸ μακριὰ φαινύνταν τὸ γύρισμα χεριῶν ποὺ σκάδαν. Ἀτὸν οὐρανὸ τὰ σύννεφα πολλὲς καμπύλες κάπον-- κάπου μιὰ σάλπιγγα χουσὴ καὶ ρόδινη τὸ δεῖλι. τὸ λιγοστὺ χορτάρι καὶ στ ἀγκάδια τριγυρίζαν - . να ας ο ψιλὲς ἀποθροχίρισσες ἀνάσες δά χε θρέξει πέρα στὶς ἄχκρες τὰ θουνὰ ποὺ ἔπαιργναν χρῶμα. Κι) ἐγὼ προχώρησα πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ δουλεύαν, γυναῖκες κι ἄντρες μὲ τ' ἀξίνια σὲ χαντάχια. Βῖταν μιὰ πολιτεία παλιά᾿ τευχιὰ δρόµοι καὶ σπίτια ξεχώριζαν σὰν πετρωµένοι μνῶνες κυκλώπων, ἡ ἀνατομία μιᾶς Ἑοδεµένης δύναμης χάτω ἀπ᾿ τὸ µάτι τοῦ ἀρχαιολόγου τοῦ ναρκοδότη ἢ τοῦ χειρούργονυ. Φαντάσματα καὶ ὑφάσμαῖα, χλιδὴ καὶ χείλια, χωνεµένα καὶ τὰ παραπετάσµατα τοῦ πόνου διάπλατα ἀνοιχτὰ ἀφήνοντας νὰ φαίνεται γυμγὸς κν΄ ἀδιάφορος ὃ τάφος. Κι ἀνάθλεψα πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ δουλεύαν τοὺς τεγτωµέγους ὤμους χαὶ τὰ μπράτσα ποὺ χτυποῦσαν μ’ ἕνα ρυὺμὸ θαρὺ καὶ γρήγορο τούτη τὴ νέκρα σὰ νὰ περνοῦσε στὰ χαλάσματα ὃ τροχὺς τῆς μοίρας. Κι ἐγὼ χαμήλωσα τὰ µάτια μου τριγύρω: κορίτσια ξύμωναν, καὶ ἑύμη δὲν ἁγγίξαν γυναῖκες γνέθαν, τ᾽ ἀδράχτια δὲ γυρίξαν ἀρνιὰ ποτίξουνταν κι ἡ γλῶσσα τους στεχόταν πάνω ἀπὺ πράσινα νερὰ ποὺ ἔμοιαξαν κοιμισιένα κι ὃ θοσκὸς ἔμενε μ’ ἀνάερη τὴ θουκέντρα. Καὶ Ἑανακοίταξα τὸ σῶμα ν’ ἀνεθαίνει: εἴχανε μαζξευτεῖ πολλοί, μερμήγπχια, καὶ τὴ χτυποῦσαν μὲ κοντάρια χαὶ δὲν τὴ λαθώναν. Τώρα ἡ Χοιλιά της ἔλαμπε σὰν τὸ φεγγάρι καὶ πίστευα πὼς ὃ οὐρανὸς εἴταν Ἡ μήτρα ποὺ τὴν ἐγέννησε καὶ τὴν Ἑανάπαιρνε, αάνα χαὶ Βρέφος, Τὰ πόδια της µείναν ἀκόμα μαρµαρένια καὶ χάθηκαν μιὰ ἀνάληψη. “ὍὉ κόσμος | Ἑαναγινόταν ὅπως εἶταν: ὁ δικός µας μὲ τὸν χαιρὸ καὶ μὲ τὸ χῶμα. ἸΑ. πῆραν νὰ ξεκινήσουν στὶς παλιὲς πλαγιὲς τῆς μνήμης Χόρδοι µέσα ἀπὸ φύλλα, χείλια ὑγρά ) ὅλα στεγνώσαν μονομιᾶς στὴν πλατωσιὰ τοῦ κάμπου πέτρας τὴν ἀπόγνωση στή δύναμη τή φαγωμένη ἄδειο τόπο μὲ τὸ λιγοστὸ χορτάρι καὶ τ ἁγκάδια γλιστοῦσε ξέγνοιαστο ἕνα φίδι, ξοδεύουύνε πολὺ καιρὸ γιὰ νὰ πεθάνουν. τη ᾿Αρώματα ἀπὸ σχοῖνο σημαντυκὰ τὴ γέα µας ποίηση. Μὰ τώρα -τὺ πρόδληµα εἶναι, πῶς αὐτὸ τὸ θαῦμα δὰ ὑλοκληρωθεῖ καὶ δὰ φέξει μὲ τὸ φῶς τῆς ἀπόλυτης ἓ- λευδερίας, Γι) ἀκόμα, ποιὰ θέση παίρνει ὁ καθένας µας ἀπέναντί του, σὰν ἄνθρωπος καὶ σὰν Ἕλλη- νας. Ὅσο γιὰ τὸν Σεφέρη. στάθη- κε ὃ πρῶτος ἝἛλληνας σύγχρονος ποιητὴς, ποὺ ὁαρρετὰ πῆρε τὴ δέση του ἀπέναντι ἀπὸ τοὺς δυγάστες τοῦ νησιοῦ, καὶ μὲ ὕλους τοὺς ὄαδει- οὓς καὶ πολλαπλοὺς δεσμοὺς του ποὺ εἶχε μὲ τὴν απγευματικὴ Αγ- γλία. Ἐνφράξουν αὐτὴ τὴ ὑέση, τὰ δυὸ θαρύτερα ποιήματα τῆς συλλ»- γῆς ἡ «Φαλαμίνα τῆς Κύπρου» καὶ ἡ «Ἑλένη». Αν τὰ χαρακτηρίσου- µε «πατριωτικὰ» ποιήµατα, θὰ ποέ- πει κι’ ὅλας νὰ παραδεχτοῦμε πὼς εἶναι τὰ πρῶτα ἀληθινὰ μοντέρνο ποιητικὰ δείγµατα τοῦ εἴδους αὖ τοῦ, τοῦ ἀνέκαθεν, καὶ στὶς καλό τερες του στιγμὲς, ὑπέφερε ἀπὸ τὴ ρωπορεία. Οἱ. «λήψεις θέσεων» ἐν μέρους τῶν χαλλιτεχνῶν καὶ τῶν τὸ σηµείωµά του: «Ἡ Κύπρος ἤ χι) ἀπὺ τὴ νοθεία τῆς φωνῆς τους, ἀπὸ τὸ ψεύτισμα τῆς τέχνης τους. Ἡ ρητορεία καὶ ἡ δηµοχοπία ἐχ- µεταλλεύονται καὶ ψευτίξουν καὶ τὶς πιὺ καλὲς ᾖἰδεολογικὲς προθέσει-. γιατὶ συνήθως στὶς περιπτώσεις ἀὖ τές, οἳ ποιητὲς καταφέρνουν νὰ λη- σμονοῦν τὸν ἐνδύμυχο ἑαυτό τους καὶ νὰ γίγουνται ἕνα μὲ τὸ πλήθος ποὺ θέλει ν᾿ ἀνούσει μιὰ δυνστὺ φωνή. Μὰ τὸ ζήτημα εἶναι πῶς νὸ φτάσει ἡ πατριωτική σου φωνὴ ὡς τὴν ἀκοὴ τοῦ ἄλλου, χωρὶς νὰ ἆλ-- λοιωθεῖ ἀπὸ τὴ µεγαγωνικὴ αεγέ Ώυνση. Ὁ Σεφέρης, ἔκαμε πατοιΩ:- τικὴ ποίηση μὲ τὸ ἁπλὸ µίλημµα. μὶ τοὺς ὑπαινιγμοὺς--μὲ τὴν γχουθέν τα---χαὶ τὸ πολὺ- πολὺ, μὲ τὸ χρη- αμοδοτυκὸ λόγο, μὲ τὺ ὄφος τῆς προφητείας, νὰ ποῦμε. Στάθηκε »' ἐδῶ ἕνας ποιητὴς ἀνένδοτος. Α- θυμηθοῦμε, πάλι τὴ φοάση του ἀπ' τὸ σηµείωμά του: «Ἡ Ἰύπρος εἷ- ταν ἀκόμα ἡ ἀποχάλυψη ἑνὸς δρά- µατος ποὺ ὅποιες καὶ νἆναι οἵ σ-ο πιµότητες τῆς γαθημερινῆς συναλ- λαγῆς, μετοᾶ καὶ χδίνει τὴν ἀνθοῳ- πιά µας». Τέτοιας ἀνθρωπιᾶς ἑλλη- νικῆς ἀναδόματα, εἶναι τὰ δυὸ αὖ τὰ ποιήματα. ὃς Τὸ πρῶτο ποίηµα ἀρχίζει ἀπὸ μιὰν ἁπλὴ ἐντύπωση, ἀπὺ τὸ ἴσχνο- γράφημα ἑνὸς διάκοσµου, ἕλληνι- κοῦ πάντα, µέσα στὺ ὁποῖο θὰ ἔε- τυλιχτοῦν ἁρμονικὰ τὸ συναΐσθηκα, ὃ μύθος χαὶ τὸ ἐπιιύδιο τῆς ἰδέας, (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ) Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙ ο. ΚΗ Αεβεντια 3 ᾿Αραχωδίτης λεθεντόγερος κρατώντας στοὺς ὠμοὺς του τὸ «ἀμιάρι» του. ΗΡΩΊΔΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΜΙΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΞΞ η ΓΥΝΑΙΚΑ 4ον Τᾶλεγε σὲ τόνο τόσο σίγου- ρο σὰ νἄτανε πρόσωπο πολὺ γνώριμο κι ἀξιοσέδθαστο μµαζ(. Ἡ Σκεύώ, ἡ μητέρα της, τῆς εἶχε ξυπνήσει µέσα της τὴν πε- ρηφάνεια γιὰ τὸν πατέρα της κι) ἡ Λασκαρίνα λίγο λάδι ἤθε- λε γιὰ ν᾿ ἀνάψει. Μιὰ καὶ τ᾽ ἀπόγευμα θὰ γύ- ριζαν ὁ καπετάνιος τὴν πῆρε. ᾿Ἡ Λασκαρίνα δὲν εἶχε ταξι- δέψει ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ κεἶχε νοιώσει τὸν κόσµο. Δὲν εἶχε θρεθεῖ στὴ θάλασσα κι’ ἑνῷ ἤξε- ρε πὼς φτιάχνεται ἕνα καράθι δὲν ἤξερε πὼς ταξιδεύεται. Καὶ τὄχε καῦὐμό. ριγυρνοῦσε λοιπὸν πάνω-- κάτω στὴν κουθέρτα. Στάθηκε στὸν ἐργάτη ποὺ τὸν δούλευαν δυὸ γεροὶ γεμιτζΏδες. Κοίταξε υσ λος -ο-Ἂ------ς ο««Ὁς ΑΓΓΛΙΑΣ 0 ΠΑΛΑΙΟΝ [ΙΡ0ΟΝ ΟΙΝΟΒΙΟΜΗΧΛΝΙΛ ΧΑΤΖΗΠΑΥΛΟΥ αμα ο -υὃ ος) κο) Ὁ οκ) ---δ()--0---() δο-ς 0) « » «ας }ς-ᾱ)---ς 9 9 ΡΙΕΑΤΩΡΙΑ » ΟΑΔΥΜΠΟΣ ϱ ΣΤΕΑΛΑ ο ροζ ΔΕΊΙ ΤΥ ΚΡΑΣΙΑ ΕΤΚΟ -- ΣΥΝΗΛΗΡΙΝΥΝ ΚΑΒΕ ΚΑΛΟ ΓΕΥΜΛ φοσπο ςοοςσπποσπο πο σππισππρ σπορ πρι--- 0 σκον0 σον) «ακον Ο--- Τῆ ΚΑΛΥΤΕΡΗΝ ΚΑΙ ΛΗΜΩΦΙΛΕΣΤΕΡΟΝ ᾖ ΠΟΤΩΝ ΤΟΥ ΤΟΠΙΥ ΜΑΣ 5 ϱ ΜΑΛΑΚΟΝ ει 8 ) 9 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΝ. 3 νπ [ ο ο ασ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΛΕΝΤΙ - [ πο 6 στ - | Φ . 9 ϱ ΣΙΕΡΡΥ ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο ἳ [ ϱ ΚΟΥΝΜΑΝΔΑΡΙΑ ς ΠΟΥΚΑΝΕ ΤΟΝ ΑΡΓΟΛΙΚΟ ΝΑ ΤΡΕΜΕΙ Ἱοτορημένη ἀπὸ τὸν ΚΩΣΙΗ ΜΠΑΣΙΙΑ τὰ κοφίνια ποὺ ἤτανε φορτωμά- νο τὸ καράθι καὶ χάϊΐδεψε «κατι κατσίκια ποὺ κουθαλοῦσε στήν Ὕδρα. ” Ὕστερα στάθηκε νὰ δεῖ τά πανιὰ πὼς λύνανε καὶ δένανε τὶς μοῦδες, πῶς ἅπλωνε καὶ πὼς φούσκωώνε λίγο--λίγο τὸ πανὶ κι ἔσερνε τὸ καράθι πάνω στὰ νερά. Τότες ἔσκυψε ἀπὸ τὴν κουπαστἡὴ καὶ κοιτοῦσε τὸ κύ- μα, τοὺς ἀφροὺς ποὺ ξεπετοῦσε τὸ νερὸ στὸ πέρασμα τοῦ πλοί- ου κι’ ἡ λαχτάρα της φοὐντώνε ἅμα γερµένο τὸ καράθι πρὸς τὴ μιὰ πάντα ἔσκιζε γοργά τὸ νε: | ρὸ κι ἁρμένιζε κατὰ τὴν ὴ δρα, τὴν πατρίδα της, τὸν τόπς ὅπου γεννήθηκε ὁ πατέρας τής. “Αμα ἔθλεπε κανένα ναύτη νὸ τὴν κυτᾶ μὲ περιέργεια θιαζο ταν νὰ τοῦ μιλήσει μὲ κρυφὸ καμάρι. --Εἶμαι ἡ κόρη τοῦ καπετὰν Πινότση, ποὺ πέθανε στὴν Πόλη : Κυ ἀμέσως κύταγε κατάµα τα τὸ ναύτη νὰ διαθάσει στὸ μάτια του τοὺς λογισμοὺς του καὶ νὰ καταλάθει πόσο στιµά ριζε τὸ λόγο ποὺ τοῦπε. Τοῦ πρόσθετε πάντα: -“Μὲ λένε Λασκαρίνα.... σκαρίνα Πινότση. Λογάριαζε θέθαια καὶ τὴ µά να της. Τῆς ἔκοθε τὸ μυαλό τη: πὼς θ) ἀνησυχοῦσε. Μὰ θὰ ὅα- στοῦσε τόσο λίγο ἡ ἀνησυχία ποὺ γρήγορα θὰ ἡσύχαζε. Ύ.- στερα, δίχως τούτη τὴν ἀταξίσ δὲ θὰ κατάφερνε ποτὲ νὰ ταξι δέψει. Κι ἡ λαχτάρα τοῦ ταξί διοῦ τὴν κατάκαιγε. Θλιθόταν λοπὸν γιατὶ θὰ πίκραινε τὴ µη τέρα της, ἀλλὰ παρηγοριόταν πὼς γρήγορα θὰ γύριζε καὶ πὼς θᾶχε τὸ κέρδος τοῦ ταξι- διοῦ. Ἐέχασε λοιπὸν τὸ νησὶ καὶ κυτοῦσε µονάχα τὴ θάλασσα καὶ τοῦτο τὸ καραθόσκαρο ποῦὶ χε κι’ ὅλας ξανοιχτεῖ στὸ πέλα- γος. Στὸν πηγα!ιμὸ εἴχανε πρίἰ- μα τὸν καιρό. Στὴν Ύδρα µεί- νανε μιὰ ὥρα. Μὰ στὸ γυρισμὸ πρὶν ξεμακρύνουνε ἀπὸ τὴν “Ύ- ὅρα σηκώθηκε ἕνα τόσο ἔαφνι- κὀ µπουρίνι ποὺ ὁ καπετάνιος Δρέθηκε στὴν ἀνάγκη νὰ ποδί Λα- σει. Μονάχα τότες ἡ Λασκαρί: να κατάλαθε πὼς εἶχε ξεθαρρέ- Ψει παρὰ πάνω ἀπ᾿ ὅτι ἔπρεπε. Τὸ σούρουπο µέσα στὴν ἀγριξ- µένη θάλασσα κι’ ἡ νύχτα ποὺ ἐρχόταν, τὴ φόθιζαν. Σὐλλογι- ὤνταν τὴν µητέρα της κι’ ἔνοιώ: θε πὼς θἄκλαιγε, μὴ” ξέροντας ποὺ βρίσκεται τὸ παιδί της Ποτέ της δὲν εἶχε λογιάσει πὼς θὰ ξενυχτοῦσε στὸ πέλαγος µα- κρυὰ ἀπ᾿ τὴν µάνα της. Γιατὶ ποτὲ δὲν τὴν εἶχε πικράνει τέτοιαν ξευζεκιά. Ζάρωώσε λοι- πὸν σὲ μιὰ γωνιὰ κοντὰἁ στὸ πρυμνιὸ ἄρμπουρο καὶ κυτοῦσε μὲ παράπονο τὴ θάλασσα. Γιατὶ ν π] μμ νὰ τῆς Φτιάξει τέτοιο κάζο τὴν ὥρα ποὺ αὐτὴ τὴν ἀγαποῦσε: Καὶ δὲν τὴν ἔγνοιαζε γιὰ λό- γου της, ἀλλά γιὰ τὴ µάνα της. Τὴν ἀγαποῦσεν πολὺ ἡ Λασκα ρίνα κι’ ἀφοῦ τὴν ἤξερε πονεµέ- νη, δὲν ἤθελε νὰ τῆς φορτώνε! κι ἄλλα σεκλέτια, Κυτοῦσε λοιπὸν στὸν ἀγέρα καὶ σήκωνε τὸ κεφαλάκι της κατὰ τὸν οὐρανὸ νὰ δεῖ τὶ µαν- τᾶτα τῆς δίνανε τὰ σύγνεφα. Ὅταν λοιπὸν νόµισε πῶς ὁ και- ρὸς μαϊνάρει, τράθηξε ἐκεῖ ποὺ στεκόταν ὁ καπετάνιος καὶ τοῦ- πε: -Γιατὶ δὲν γυρνᾶτε καπετά- γιο -Βιάζεσαι γελαστά. --Δὲν μοῦπες πὼς πρὶν ἀπὸ τὸ σορουπο θἄᾶχαμε γυρίσει στὶς Σπέτσες --Εγὼ σοῦ τόπα, ἀλλὰ σιἠ θάλασσα τὴν τελευταία κουθέν- τα τὴ λέει ὁ καιρός. Καὶ δίχως νὰ τῆς πεῖ ἄλλο λόγο, γύρισε κατὰ τὴν πρύμη. Ἡ Λασκαρίνα ἔμεινε συλλογ!- σµένη. Πῶς νὰ ξεδιαλύνει τὸν καιρὸ καὶ πῶς νὰ τὸν κουθεν- τιάσει Κι’ ἄν κρατοῦσε ὅλη τὴ νύχτα, καὶ τὴν ἄλλη µέρα, καὶ μιὰ ὀδομάδα Δάκρυα τῆς ἐρ: χόνταν στὰ µάτια κι) ἡ ἀπελπι- σιὰ τὴν ἔκανε νὰ θολτάρει ἀπὸ πρύμη σὲ πλώρη. Μά στὶς δέ- κα τὸ θράδυ ὁ καιρὸς µαϊνάρι- σε. Εἶχε ἔξω µαγγιόρα θάλασ- σα, ἀλλὰ μπορούσανε ν᾿ ἆρμε- νίσουνε. Πιότερο γιὰ χατῆρι τῆς Λασκαρίνας ὁ καπετάνιος σαλ- πάρισε. ο. Άμα. ξανοίχτηκαν, τὸ κῦμα χόρευε τὸ καράξι. ᾽Αλλὰ καμ- μιὰ ἔγνοια δὲν ἔδειχνε τὸ κορι- ούπουλο γιὰ τοῦτο τὸ χοροπη- δητὀ. Καθόταν καὶ κοιτοῦσε πο: τε θὰ πιάσουνε τὸν κάδο τοῦ νησιοῷ της, πότε θὰ σιµώσει τὴ µάνα της. Καὶ πρέπει νὰ πεῖ κανεὶς πὼς τούτη ἡ λαχτάρα δὲν ἤτανε γέννημα φόδου, ἀλλά ἀγάπης. Ἡ Σκεύώ δὲν τὂχε φοθίσει τὸ κορίτσι της. Μάνα καὶ κόρη ἀγαπιῶνταν καὶ τὸ µάλλωμα τῆς Ἀκεύως ἥτανε σὰν χάδι. Δὲν φοθότανε λοιπόν, ἀλλὰ θλιθόταν γιὰ τὴν πίκρα ποὺ πότιζε τὴ µάνα της. , Εἶχε προχωρήσει ἡ νύχτα «ᾱ- µα φτάσανε στὸ νησί. Γρήγορα μόλις φουντάρισε τὸ καράδι, σαλτάρισε στὴ στερηὰ κι’ ἔἕδρα- µε στὸ σπίτι της. Ἐκεῖ εἶδε γει- τόνισσες μµαζεμένες καὶ τὴν µό- να της ἀλαφιασμένη. (Στο ΠΡΟΣΕΧΕΣ: Η συνέχεια) τῆς ἀποκρίθηκε κας” ΠΡΩΒΙΤΛ:ΛΙΜΙΤΕΛ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ. ΣΥΝΘΕΤΩΝ 7Ω0ΤΡΟΦΗΝ Διὰ νὰ ἔχετε στὸ σπἰτι σας πάντοτε Φρέσκα αυγὰ δίδετε εἰς τὲς ὄρνιξες σας τροφὴν Π ΟΕΙΤΑ Διά ν᾿ ἀποφεύγετε τὲς ἀρρώστιες τῶν πουλλε- ῥιχῶν σας δίδετε τους ΡΟΙ ΑΙ ΤΡΟΦΑΙ 0Ο. 3ΙΤΑ 3ΙΤΑ περιέχουν δρεπτικὲς οὐσίες καὶ ἐπιπλέον ἀντιθιοτι- νά διὰ την προστασίἰᾶν τῶν πουλλερικῶν ἀπὸ ἃρ- ρώστιες.
| Title |
el
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΛΑΟΣ, 1959-12-07
|
| Format |
el
300x400mm
|
| Extent |
el
6p.
|
| Identifier |
el
publication_133343
|
| Is Replaced By |
el
https://www.pressarchive.cy/presentation/v2/publication_133343/manifest
|
| Date Issued |
el
1959-12-06
|
| Is Part Of | |
| Source |
el
extension
|
