@ANATOS TOY ΓΡΗΓΟΡ. ΛΥΞΕΝΤΙΟΥΙ ΠΡΟΗΛΘΕΝ ΑΠΘ ΕΚΠΙΡΣΟΚΡΟΤΗΣΑΣΑΝ YOAIPAN, ANEOANOH O ANAKPITHS Ὁ ἐν τῶν διασωθέντων συντρόφων τοῦ Αὐξεντίου Αὐγουστῆς Ἐὐσταθίου κατέθεσε χθὲς ὅτι ὁ ἥρως ἀρχηγός του πυρπο- λούμενος καὶ καιόµενος τοῦ EAeye: «Mh «φοβᾶσαι, μὴ spo- βδσαι».--Οὐδεμίαν᾽ πρόθεσιν δι adtoxtoviay ἐξέφρασε.--Ἠτο θαρραλέος µέχρι TH O El6ixdc Anmoths x “EI- λισον, ἐχτελῶν µεταθανάτιον ἆᾱ- νάκρισιν, ἀπεφάνθη χθές, ὅτι δάσει τῆς προσαχθείσης ἰατοι: κῆς μαρτυρίας, ὁ θάνατος τοῦ ἐκ Λύσης 99ετοῦς 'Υπαρχηγοῦ τῆς EOKA Tenyoolov Tiegh At- Ἐεντίου, «φονευθέντος οἷς δε κάωρον µάχην εἰς τὰ δάση Μα- χαιρᾶ τὴν 3 Μαρτίου, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ ἴδιος εἶχρ πυοοθολήσει θανασίµως Βοεττανὸν δεκανέα, ὠφείλετο εἷς διαμπερὲς τραῦμα εἷς τὴν κεφαλήν ἀπὸ σφαῖραν. ὮὮ θάνατος ἐπῆλθε ποὶν ὁ Αὖὐ- Ἐεντίου ὑποστῇ ἐγχαύματα. Ὁ Αὐξεντίου, εἶπεν ὁ ᾿Ανακριτῆς κ. Ἕλλισον, ἀπηνθρακώθη ἀμέ σως μετὰ τὸν θάνατόν τοῦ, | ὅστς ἱπῆοξεν ἀπαριαῖος. Ο] εἶπε: «Μὴ φοθᾶσαι, µή φοῦᾶ Αὐξενιίου συμφώγως πρὸς τὸ] σαι», Ῥὴν στιγμὴν αὐτὴν εὗρί mee τοῦ ᾿Λνακοιτοῦ δὲν πὺ- | σκετο µέσα εἰς τὰς φλόγας. Ὁ οοδομθίδος. Ἐξήτησα νὰ τὸν περιποιηθῶ καὶ ἐκεῖνος μοῦ εἶ πεν, ὅτι δὲν ἐχοειάζετο θοή- θειαν καὶ ὅτι ἧτο ἐν τάξει. Ἡ τελευταία φορὰ ποὺ εἶδα τὸν Αὐξεντίου ἦτο, ὅταν ἔχυσαν ἑντὸς τοῦ πρησφυγέτου τοσαύ την ποσότητα θενζίνης, ποὺ ἡ: δύνατο νὰ ἀποτεφρωθῇ ὁλόκλη gov td θουνόν. Όταν ἐποόκει- το νὰ ἐξέλθω τοῦ κρησφυχέτου, 5 ἥρως Αὐξεντίου εἶχε διἀύρα χἩ µέχοι τοῦ στήθους σχεδὸν μὲ φλεγοµένην θενζίνην. Τἡν τε: λευταίαν στιγμήν, ποὺ τὸν εἶδα, αἱ φλόγες τῆς πυοκαϊᾶς τὸν πε οιέζωσαν, Έκαμα μίαν κίνησιν δἁ νὰ τὸν θοηθήσω καὶ μοῦ τοκτόνησεν, ἀλλὰ ὅταν ἐτέθη Αὐξεντίου δὲν ἐτραυματίσθη πῦρ εἰς τὺ σπήλα ου, εἰς τὸ ὅ-| ἀπὸ σφαῖοαν. Όταν ἐξῆλθα ποῖον οὗτος εὑρίσκετο, µία τῶν τοῦ κρησφυγέτου, ὁ ἥρως Αὐ ἐκεῖ εὐρισκομένων σφαιρῶν ἐξ-ι Ἐεντίου ἐκαίετο µέσα εἰς τὰς ᾿επυρσοκρότησεν ἀπὸ τὴν θεὀµό φλόγας καὶ αἱ τελευταῖαι λέξεις τητα καὶ ἐπροχάλεσε τὸ θανα-! ποὺ τὸν ἤχουσα νὰ προφέρῃ ἡ- τηφόρον τραῦμα. σαν: «Μῆ φοθᾶσαι, μὴ φοθᾶ Τρ τῆς ἐκδόσεως τοῦ πορί-|σα». ἨΜέχοι τῆς ὑστάτης σµατος τῆς ἀνακρίσεως κατέθε στ.γμῆς ποὺ ἐξῆλθα τοῦ κρησ- Φυγέτου οὐδεμία σφαῖοα ἐξεορ σεν Αὐγρυστῆς Εὺὐ- σταθίου, Boats Fro rd τε: ράγη. Είμαι ἐνιελῶς θέδαιος, λενταῖον πρόσωπον, τὸ ὁποῖον | ὅτι τὴν ὥραν ποὺ τὸν εἶδα µέσα elg tus φλόγας δὲν εἶχε τραυ ματισθῇ ἀπὸ σφαῖραν. Όταν ἐξῆλθα τοῦ κοησφυγέτὸυ εἶπα εἷς τοὺς στοατιώτας καὶ τοὺς δημοσιογράφους, οἱ ὁποῖοι μὲ ἠρώτησαν, ὅτι & Αὐξεντίου ἀπηνθρακώθη. ᾿Απὸ τῆς στν- γμῆς, καθ’ ἣν ἤρχισεν ἡ πυο χαῖά µέχοι τῆς στιγμῆς ποὺ ἐξηλθα τοῦ κοησφυγέτου, ἐπέ- µάδος μὲ διέταξε νὰ ἐπανέλθω |ρασεν ἑλάχιστον χοογικὸν διά- εἰς τὸ κοησφύγετον ὃ ἆ νὰ θΥγά-|στημα, ἀλλὰ δὲν δύναμαι νὰ λω ἔξω ἕνα ἄνθρωπον, τὸν τὸ παδβορίση, ὁποῖον ἐγὼ ἐνόμιζα vexodv al ᾽Απαντῶν εἷς ἑρωτήσεις τοῦ πληγωμένον, διότι προηγουµέ-[κ. Μ. Το ανταφυλλίδη, δικηγό γωξ Βρεττανὸς ἀξιωματικὸς ἕἔρ-[0ου, ἀντιπροσωπεύσαντος τὴν ote χειοοθομθίδα ῥἑντὸς τοῦ οἰκογένειαν Αὐξεντίου, 6 Ad- κοησφυγέτου. “Όταν εἰσῆλθα, γουστῆς εἶπε : εὗρον τὸν ἤρωα Αὐξεντίου τραυ Τὰ τραύματα, τὰ ὁπρῖα ἔφε- µατισµένον εἷς τὸ γόνατον καὶ ϱεν ὁ Αὐξεντίου, ἦσαν ἐκεῖνα, ᾖτο παρὰ τὸ πλευρὸν τοῦ Δὖ Ἑεντίου κατὰ τὰς τελευταίας δραματικἁς στιγμἁς τῆς ξωῆς του. Ὁ Αὐγουστῆς Εὐσταθίου κατέθεσε τὰ ἑξῆς : Ἐνθυμοῦμαι τ συνέθη τὴν Κυριακήν, 3 Μαρτίου 1957 καὶ ὥραν Ίπ. µ. Ημουν μὲ plav ὁμάδα στρατιωτῶν xal dotvvo μικῶν. ὍὉ ἀξιωματινὸς τῆς ὁ- ς ὑστάτης 'στιγμῆς του. τὴν κεφαλἠν' ἀπὸ θοαῦσμα χει-ι τὰ ὁποῖα εἶδα ὕταν εἰσῆλθα els τὸ κρησφύγετον. Μέχοι τῆς τελευταίας στιγμῆς ποὺ ἐξῆλ- θα τοῦ κοησφυγέτου, δὲν εἶδα τὸν Αὐξεντίου νὰ αὐτοπυροῦο λῆται διὰ γ᾿ αὐτοχτονήσῃ. ᾿Η ταν ἤρωας καὶ ὄχι ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι αὐτοκτογοῦν. Οὐὗδεμί- αν πρόθεσιν ὃν αὐτοχτονία ἐξέφρασεν ἀφοῦ Foxwev ἡ πυρκαϊά. Ἐν οὐδεμιᾶ στιγμῇ εὐρέθη εἷς ἀπόγνωσιν καὶ µέχον τῆς τελευταίας στιγμῆς ite θαροαλέος καὶ διετήρει ἀκμαῖον τὸ ἠθικόν του. Τὴν ὥραν ποὺ ἐγκατέλειπα τὸ κοησφύγετον μοῦ εἶπε: «Μἠ φοθᾶσαι, μὴ po θᾶσαι». ᾿Εγὼ εὑρισκόμην παρὰ , τὸ στόµιον τοῦ καοησφυγέτον. | Ele τὸ µέρος, ὅπου μουν ἐγώ, εἶχε χυθῇ ὀὁλιγωτέρα θενξίνη. Τὸ µέρος, ὅπου εὑρίσκετο ὁ Αὐ ξεντίου κατεκλύσθη ἀπὸ θενίζί- ὍὉ κ Τριανταφυλλίδης elon χγήθη εἰς τὸν ᾿Ανανο:τήν, ὅτι ῥάσει τῆς προσαγθείσης µαοτυ- ρίας ἀποχλείεται ἡ πιθανότης αὐτοκτονίας καὶ προσέθεσεν ὅτι τὸ σῶμα τοῦ Αὐξεντίου ἦτο το- σοῦτον ἀπηνθραχωμένον, ὥστε ἡ ἰατοικὴ µαρτυφία, ὅτι ἐκάη μετὰ θάνατον δὲν δύναται ου) ἀποκλείσῃ μετὰ θεθαιότητος τὴν πιθανότητα, ὅτι ὁ Γρηγόριος Αὐξεντίου κατεχάη ἐν µέρει ποὺ καὶ ἓν µέρει μετὰ τὸν θάνατόν tov. ᾿ΕΡὰάν ἰατρὸς Ἴσρα ελ, ὅστις διενήργησε τὴν ve- κροφίαν, ὀρθῶς ἀπεφάνθη, ὅτι ὁ θάνατος τοῦ Λὐξεντίου προ- κλήθη ὑπὸ σφαίρας, αὕτη πρέ- πει νὰ εἶναι σφαῖρα, ἐκραγεῖσα | ἀφ᾽ ἑαυτῆς ἕνεκα τῶν φλογῶν. Ὅταν ὁ Αὐγουστῆς Etota- θίου ἑτεομάτισε τὴν κατάθεσίν τοῦ, ἐπήτησς νὰ προσθέσῃ νάἁτ', Βωρττανὸς )Αστυνοιμχὸς Λογίας τὸν ἥρπασε διὰ τῆς μιᾶς χειρὸς ἀπὸ τὸν τράχηλον καὶ διὰ τῆς ἄλλης ἔκλεισε τὸ στόμα του καὶ τὸν ἔσυρεν ἔξω τῆς δικαστικῆς αἰθούσης.
